Archikolegiata pod wezwaniem Najświętszej Panny Marii i św. Aleksego w Tumie pod Łęczycą uznawana jest za przykład najokazalszej i najbardziej dojrzałej artystycznie budowli romańskiej na ziemiach polskich. Jest ona trójnawową bazyliką wieżową z absydą zachodnią oraz trzema wschodnimi, z których główna jest jeszcze zaopatrzona w apsydiolę. Nawa główna jest wyższa i szersza niż towarzyszące jej nawy boczne.
Świątynia usytuowana została w pobliżu grodziska średniowiecznego, które było siedzibą książąt łęczyckich. Centralne położenie regionu łęczyckiego, niezbyt duża odległość od stolic księstw dzielnicowych – Poznania, Wrocławia, Kalisza, Krakowa i Sandomierza – wpłynęła na wzrost znaczenia Ziemi Łęczyckiej. Sprawiło to, że w XII w. powstała na tym terenie monumentalna archikolegiata, która przez długie stulecia stała się siedzibą synodów duchowieństwa.
Napisz komentarz
Komentarze