ewa-wendrowska

Nikt nie miał wątpliwości, że najbardziej burzliwym punktem obrad wczorajszej Sesji Rady Powiatu Tomaszowskiego będzie informacja na temat bieżącej działalności spółki Tomaszowskie Centrum Zdrowia. Było to tym bardziej oczywiste, że dwa dni wcześniej jej władze złożyły w Sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. Decyzja ma związek z ogłoszonym niedawno wyrokiem, na mocy którego koniecznym stało się wypłacenie odszkodowań w wysokości około 400 tysięcy złotych grupie ponad dwudziestu lekarzy. Zarówno prezes Elżbieta Błaszczyk jak i starosta Piotr Kagankiewicz spodziewają się kolejnych pozwów oraz wyroków nakazujących wypłatę następnych odszkodowań. Ich wartość oszacowano na kwotę około 20 milionów złotych. Na jakiej podstawie? Nikt tego ani radnym ani mieszkańcom miasta i powiatu w sensowny sposób nie był w stanie wyjaśnić.

Ostatnia Sesja Rady Powiatu obfitowała w wiele interpelacji składanych przez radnych. Dużo pytań pojawiło się także w czasie prezentacji sprawozdania z Starosty z działań Zarządu Powiatu między sesjami.

Winda dla niepełnosprawnych w II LO, budynek dydaktyczny w „Samochodówce”, budowa nowego budynku Domu Dziecka – to niektóre zadania, jakie radni powiatowi wprowadzili do Lokalnego Programu Rozwoju Powiatu Tomaszowskiego na lata 2007-2015

Rada Powiatu Tomaszowskiego przyjęła w miniony czwartek Program Działań na rzecz Osób Niepełnosprawnych w zakresie rehabilitacji zawodowej i Program Promocji Zatrudnienia oraz Aktywizacji Lokalnego Rynku Pracy na lata 2011-2013. - Efekty realizacji Programów związane będą ściśle z wysokością środków przyznanych – mówiła dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy Elżbieta Kudlik.

We wrześniu 2007 roku Rada Powiatu Tomaszowskiego przyjęła w drodze uchwały program działań na rzecz rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych. W okresie czterech lat wydatkowano na ten cel niespełna dwa miliony złotych, przy blisko 11 milionach przeznaczanych na rehabilitację społeczną. Zdaniem wielu osób, proporcje w tym względzie są zachwiane. Pieniądze przeznaczane na tworzenie miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych stanowią zbyt mały odsetek w ogólnej kwocie (prawie 13 milionów) dostępnych zgodnie z algorytmem środków. Skuteczność podejmowanych przez PUP działań pozostaje pod dużym znakiem zapytania, zważywszy że liczba zarejestrowanych bezrobotnych niepełnosprawnych w okresie objętym programem wzrosła o ponad 200 osób. Ze sprawozdaniem z działalności PUP w tym zakresie mieli okazję wczoraj zapoznać się powiatowi radni.

Jak co kwartał, radni mieli wczoraj możliwość zapoznać się z ze stanem finansowym oraz problemami bieżącej działalności Tomaszowskiego Centrum Zdrowia. W okresie pierwszych czterech miesięcy tego roku spółka wygenerowała stratę w wysokości 167 tysięcy złotych. Szpital ma natomiast ponad 2,2 miliona nierozliczonych z Narodowym Funduszem Zdrowia „nadwykonań” z pierwszych pięciu miesięcy tego roku oraz ponad 3 milionów z roku ubiegłego.

Informacja o pracy Zarządu Powiatu w okresie między sesjami, należy do najnudniejszych punktów programu każdej sesji. Nie wiedzieć czemu jest ona odczytywana w całości (w odróżnieniu od wielu innych, często ważniejszych dokumentów) . Trwa to piętnaście minut i wywołuje wyraz zmęczenia i znudzenia na twarzach zebranych. To chwila, by ziewnąć, wyjść na papierosa, czy też na pogawędkę telefoniczną z „piękną nieznajomą”, opowiedzieć dowcip i przegryźć paluszki. Całkowity absurd i marnotrawstwo czasu, bo każdy radny informacje otrzymuje na piśmie i (o ile potrafi czytać) ma czas się z nią zapoznać. Tak, jak bez wątpienia zapoznała się radna Wendrowska, która zadała kilka pytań, po których niektóre czoła zrosił pot. Chodziło o powołanie drugiego wicedyrektora MDK. Od 1 kwietnia została nim radna i działaczka PiS Anna Grabek. Zdaniem części radnych jest to skandal. Grzegorz Haraśny domagał się zbadania tej sprawy przez komisję rewizyjną, której przewodniczy Wiesław Boroń, prywatnie tata radnej.

Dużo emocji wśród radnych wywołał wczoraj projekt uchwały zmieniającej Regulamin Organizacyjnych Starostwa Powiatowego w Tomaszowie Mazowieckim. Największe kontrowersje wzbudziły zapisy dotyczące możliwości zatrudniania przez Starostę doradców i asystentów. Najczęściej pojawiającym się pytaniem było: po co?