MONSUL to koncepcja, która realizowana będzie wspólnie przez Politechnikę Łódzką i Norweski Instytut Jakości Wody. Ma ona charakter interdyscyplinarny i wielowymiarowy. Do projektu zaproszono lokalne samorządy oraz organizacje społeczne, zainteresowane rewitalizacją zbiornika. Politechnika zamierza zaprojektować system monitoringu wód zalewu.
Wśród zadań projektu znajduje się m.in. zakup, montaż i uruchomienie systemu pomiarowego, służącego do oceny parametrów jakości wody w zbiorniku. Urządzenie pływać będzie po powierzchni zbiornika i transmitując dane on-line do komputera. Monitoringiem będą objęte takie parametry jak: temperatura wody, pH, stężenie tlenu, przewodność, stężenie chlorofilu, zawartość N i P.
Ponadto opracowana zostanie baza danych GIS - System Informacji Geograficznej rejonu zbiornika Sulejowskiego; model 3D zbiornika Sulejowskiego, pozwalający na wykonanie obliczeń rozkładu temperatur, prędkości przepływów i stężeń zanieczyszczeń oraz symulację stanu ekologicznego zalewu.
Jak podkreślają autorzy programu, jego nadrzędnym celem jest stworzenie uniwersalnego narzędzia, dzięki któremu możliwe będzie szybkie podejmowanie ważnych decyzji środowiskowych, planistycznych w zależności od zmieniającej się antropopresji na środowisko wód zalewu. Stworzony model stanie się matrycą, którą będzie można wykorzystać na potrzeby analiz innych, dużych zbiorników wodnych w Polsce.
- Projekt realizowany przez Politechnikę Łódzką, jest projektem bardzo dobrym - mówił we wtorek Marcin Witko, który także uczestniczył w konferencji. - W ramach tego projektu każdy, nie tylko samorządy, będzie miał dostęp do wyników badań. Po Zalewie będą pływały sondy i każdy mieszkaniec, w dowolnym momencie będzie miał możliwość sprawdzenia poziomu zanieczyszczeń wody.
Zdaniem Prezydenta projekt ma istotne znaczenie dla odrodzenia turystyki w rejonie Tomaszowa. Witko przypomina też, że miasto budując kanalizację oraz modernizując oczyszczalnię, do której doprowadzane są również ścieki z gmin połozonych wokół Zalewu, wnosi swój wkład w jego oczyszczanie.
Co ważne, zakupiony w ramach projektu system pomiarowy będzie funkcjonować także po zakończeniu projektu, przez kilka kolejnych lat a baza danych systemu GIS oraz model 3D zbiornika mogą zostać wykorzystane przez Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie, jako narzędzia wspomagające zarządzanie zbiornikiem, w tym np. do aktualizacji planów gospodarowania wodami w regionie. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w województwie łódzkim będzie mogła wykorzystać te narzędzia do aktualizacji programów ochrony środowiska, ustanowionych dla obszaru zbiornika.
Środki na realizację projektu w wysokości ponad 1,7 mln zł, pochodzą z Norweskiego Mechanizmu Finansowego oraz Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego (czyli tzw. funduszy norweskich i funduszy EOG).
Głównym partnerem projektu jest Norweski Instytut Badań Wody. Instytucja ta istnieje od 1958 r. i jest jedną z najbardziej renomowanych tego typu placówek badawczych w Europie. Ponadto Politechnika współpracować będzie z Wydziałem Nauk Geograficznych Uniwersytetu Łódzkiego.
Utworzenie na początku lat 70-tych ub. wieku Zalewu Sulejowskiego, wobec braku dużych naturalnych zbiorników wodnych, było sposobem na zwiększenie zasobów wodnych dla gwałtownie rozwijającej się aglomeracji łódzkiej. Przez ponad 40 lat istnienia Zalew Sulejowski zmieniał swoje funkcje i przeznaczenie, stając się ważnym miejscem rekreacji, sportów wodnych lecz przede wszystkim unikalnego i bardzo złożonego ekosystemu z bogactwem fauny i flory, mającym duży wpływ m.in. na lokalną gospodarkę, rolnictwo, retencję i warunki mikroklimatyczne. Od wielu lat stan wód Zbiornika Sulejowskiego stale się pogarsza na skutek doprowadzania do niego znacznych ładunków zanieczyszczeń, których wynikiem jest masowy zakwit sinic.
Napisz komentarz
Komentarze