Pretekstem do zorganizowania ekspozycji stało się podjęcie przez Senat RP 5 marca 2009 r. uchwały „ w sprawie uczczenia 70. rocznicy śmierci św. Urszuli Ledóchowskiej i uznania jej za wzór patriotki”.
Wystawa została zbudowana wokół wypowiedzi Jana Pawła II o św. Urszuli, z szerokim uwzględnieniem myśli patriotyczno – społecznych Świętej, poświęconą – jak twierdzi Senat – „ Bogu, Ojczyźnie i człowiekowi”.
Wykorzystano bogaty materiał ilustracyjny i archiwalny z zasobów sióstr urszulanek SJK. Scenariusz wystawy: Barbara Moszczyńska i s. Małgorzata Krupecka. Projekt i wykonanie: Dorota Kanałek i Krzysztof Burnatowicz.
Ekspozycja prezentowana była od 2009 w ponad 70 kościołach, muzach, bibliotekach, seminariach duchownych, domach kultury i szkołach w 40 miastach m.in. w Senacie Rzeczpospolitej Polskiej, w Muzeum Niepodległości w Warszawie, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Katedrze Gnieźnieńskiej … a obecnie do 28 sierpnia br. można ją oglądać w tomaszowskim Muzeum.
Kim była Św. Urszula – Julia Maria hr. Ledóchowska?
W 1907, otrzymawszy błogosławieństwo Piusa X wraz z dwiema siostrami wyjechała do Petersburga, by objąć kierownictwo internatu przy polskim gimnazjum. W 1910 powstał dom dla wspólnoty oraz gimnazjum z internatem dla dziewcząt. Cztery lata później matkę Urszulę wydalono z Rosji, co spowodowane było wybuchem I wojny światowej. Urszula Ledóchowska udała się do Sztokholmu, następnie do Danii, gdzie kontynuowała pracę pedagogiczną – założyła m.in. szkołę dla dziewcząt, ochronkę dla sierot po polskich emigrantach.
Współpracowała z założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, starając się uwrażliwić Skandynawów na sprawę niepodległości Polski.
W 1920 r. petersburskie urszulanki wróciły do Polski i osiedliły się w Pniewach k. Poznania. Niedługo potem Benedykt XV zezwolił im na przekształcenie się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, mające żyć duchowością urszulańską oraz tradycją pracy wychowawczej.
1 stycznia 1925 roku założyła w Pniewach pierwsze w Polsce koło Krucjaty Eucharystycznej
Powszechnie ceniono ją i szanowano za poświęcenie dla innych (zwłaszcza dzieci) oraz pogodę ducha, którą sama uznawała za świadectwo więzi z Chrystusem. Zmarła 29 maja 1939 podczas wizyty w Rzymie. Mówiono wówczas, że "zmarła święta".
20 czerwca 1983 w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował matkę Urszulę, a 18 maja 2003 w Rzymie kanonizował. W 1989, w pięćdziesiątą rocznicę śmierci zachowane od zniszczenia ciało błogosławionej Urszuli zostało przewiezione z Rzymu do Pniew i złożone w kaplicy domu macierzystego.
Napisz komentarz
Komentarze