Historia jednego sztandaru

Poszukuję wszystkich informacji o pobycie TZW rezerw milicji w czasie stanu wojennego w Spale.

Byl potrzebny stan wojenny.I tyle w temacie

W dniu dzisiejszym najważniejsze to wyspać się do południa, reszta sama przyjdzie.

Komentarz zablokowany : ok

W Tomaszowie było wtedy za dużo sb komuchów milicjantów zomowców ormowców szpicli dlatego tak mało wiemy. Do dziś widuję niektórych zbrodniarzy i żyją sobie dobrze na wysokich emeryturach reszta rozjechała się po kraju bo się obawiali . Wątpię bym doczekał się by kogo kolwiek z Tomaszowa rozliczono za bicie poniewieranie bezbronnych

Do SA. PO przeczytaniu Twojego wpisu na różowo, jeszcze raz przeczytałem Twój wpis sprzed trzech dni (21:32) i widzę, że nie jesteś arbuzowaty (w środku czerwony, a na zewnątrz zielony). Również stwierdzam, że chyba też dawnej komuny nie kochasz, jednak dalej twierdzę, że nie ma co się umizgiwać do byłych czerwoniaków, a zwłaszcza do tych, którzy kiedyś i (niestety) jeszcze dzisiaj uprzykrzają nam życie. Dlatego masz rację: ciągle poruszajmy temat nie rozliczonej komuny.

Do SA wczoraj 21:32: tak - masz rację: szkoda, szkoda....... Dlaczego nie napiszesz, że żałujesz, że u nas nie miał miejsca taki scenariusz, jak w byłym NRD ?! Otworzyli akta "sztazi", wszystkim pokazali zdrajców i .......koniec tematu !!! A jak było u nas ? Piąta kolumna komunistów-zdrajców, pod okrągłym stołem dogadała się z innymi zdrajcami, typu: tw bolek, mmmmichhhnik, Geremek, Kuroń, Mazowiecki, Tusk, Pawlak, itd. W genialny sposób wykołowali nas czerwoni razem z taką dworską gnidą, jak tw bolek. I dlatego, teraz jesteśmy w tym miejscu, na które sobie zasłużyliśmy, my - durnowaci Polacy. Już widzę, jak wkrótce wykołuje nas związek republik europejskich, czyli UE pod przywództwem Angeli. Konkluzja dla SA: nie pitol, czyli nie narzekaj, ale pisz konkrety, a nie takie ogólnie przyjęte farmazony. To, co Ty piszesz, to są tylko takie bajania, a nie zdecydowane opinie. Właśnie na takich "ogólnikach", marnujemy cały dotychczasowy czas. ,

To jest tak samo jak. Na pomniku Legionistów w Tomaszowie Maz. wymienionych jest 30 osób lecz tylko około 30 osób można było zweryfikować z potwierdzonymi dokumentami legionistów.

Jaruzelski popełnił błąd, niepotrzebnie wydał polecenie internowania tych niby działaczy. Większość z nich w wyścigu po stanowiska, władzę i kasę wzajemnie by się pozabijali i Polska byłaby obecnie normalnym cywilizowanym, demokratycznym krajem. A tak mamy co mamy.

Faktycznie szkoda, że IPN nie przedstawia otwarcie, publicznie wszystkich aparatczyków, którzy w tamtym czasie wsławili się walką z Tomaszowianami. Może to jakieś wyzwanie również dla naszego muzeum. Trzeba trochę poszperać, pogrzebać tu i tam. A stałaby się jasność. Oczywiście wiadomo, że byłoby to nie na rączkę jeszcze funkcjonującym towarzyszom i bandytom z SB. Dla nich to bezprawie, ale świadomość ich/nasza, że taki ćwok żyje z nami przez płot znacznie uświadomiłaby im/nam co robili. Z kim mamy do czynienia.

Widzę, że @bacia to ewidentnie JESZCZE spościzna po byłym systemie (rodzina wysoko partyjnie ustawiona PZPR lub inne powiązania z byłym PRL). Albo rodzina takiej osoby pamiętająca ten okres. Nikt w tamtym czasie nie mógł pracować w ośrodku w Smardzewicach i jeszcze mieć kontakt z represjonowanymi (więzionymi za przekonania wolnościwe). Coś się ucięło w tamtych latach, a żal pozostał do dziś. Mogło być przecież tak fantastycznie, a tu zmiany, zmiany, cięcia... aż do dziś. Po prostu niewygodne informacje, historia.

"... 13 grudnia 1981 wywiozła z siedziby fabryki jedyny sztandar Solidarności". Panie Mariuszu jeżeli podaje Pan fakty i dane to prosimy robić to dokładnie. W całym artykule nie można się doczytać o jaki zakład chodzi, a było ich kilka.

Do 14. Skoro działalność jej była niezauważalne to mogę nie mieć. Wyjątek potwierdza moje spostrzeżenia.

Jakie miasto taki stan wojenny , jaki stan wojenny taka solidarność

do 11. Pracowałam w ośrodku wczasowym w Smardzewicach, w miejscu przebywania internowanych. "Więzieni" mieli piękne długie urlopy, i bardzo niezadowoleni opuszczali to miejsce. Później otrzymali sowite odszkodowanie. Ale mogłabym napisać autentyczną historię ideowego solidarnościowca, szarego człowieka, nie więzionego, za to z tragicznym końcem. Wiem też, że takich podobnych historii w kraju jest wiele.