Jako pierwszy zaprezentował temat "Swastyka - wyklęty znak szczęścia" dr Mariusz Ziółkowski. Następnie Michał Pająk - etnolog zajmujący się działem etnograficznym w tomaszowskim muzeum opowiedział o tym, jak pozyskane zostały kolejne eksponaty do działu. Grażyna Srebrzyńska - opiekun działu sztuki, opowiedziała historię obrazu Antoniego Lubowieckiego. Jolanta Goździk - starszy bibliotekarz mówiła o książce autorstwa: Aleksandra Przeździeckiego i Edwarda Rastawieckiego pt. "Wzory sztuki średniowiecznej i epoki odrodzenia po koniec wieku XVII w dawnej Polsce".
Ewa Przybysz - kustosz działu przyrodniczego interesująco opowiedziała jak pozyskuje się wypchane zwierzęta do muzeum. Jak udało się zdobyć wydrę i bobra. Dr Gabriela Ziółkowska opowiedziała o swoim dziale historyczno-numizmatycznym. Dyrektor Dorota Bill-Skorupa przedstawiła ostatnio realizowany z młodzieżą projekt wystawienniczo-edukacyjny "Uwolnić z magazynów muzealia okiem nie muzealników", na realizację którego tomaszowskie muzeum otrzymało dofinansowanie. Można było zwiedzić wystawę zorganizowaną przez niemuzealników, efekt realizacji tego projektu.
- Celem spotkania jest przybliżenie zasobów tomaszowskiego Muzeum. Chociaż mamy świadomość, że w trakcie jednego, 45-minutowego spotkania nie da się przedstawić 29 tysięcy obiektów. Daletego założyliśmy sobie, by poprzez poszczególne przedmioty pochodzące z różnych działów zaprezentować to, czym dysponujemy i przybliżyć chociażby ułamek wiedzy o naszym dziedzictwie kulturalnym - mówi dyrektor Dorota Bill Skorupa.
Muzeum w Tomaszowie Maz. powstało w 1927 r. z inicjatywy prof. Tadeusza Seweryna i osób zrzeszonych w Polskim Towarzystwie Krajoznawczym. Początkowo zbiory z zakresu etnografii zgromadzone były w Seminarium Nauczycielskim przy ulicy Św. Antoniego 57 oraz w prywatnych mieszkaniach Tadeusza Seweryna i ks. Kazimierza Olszewskiego - pierwszego kustosza. W roku 1933 kustoszem został Jan Piotr Dekowski. Mimo trudnych warunków, urządzone zostały dwie wystawy: pierwsza w 1935 roku poświęcona malarstwu, druga jubileuszowa w 1937 roku.
We wrześniu 1939 roku lokal Muzeum został zajęty przez wojska niemieckie. Zbiory uległy prawie całkowitemu zniszczeniu. Spośród 1739 eksponatów zostało zaledwie 73, w tym 60 z zakresu etnografii.
W marcu 1945 r. Jan Piotr Dekowski przystąpił do reaktywowania placówki. Początkowo muzealia przechowywano w pomieszczeniach szkolnych przy ul. Św. Tekli 3 ( Barlickiego ), we wrześniu zaś uzyskano lokal przy ul. Św. Antoniego, gdzie ocalałe i nowo zebrane eksponaty rozmieszczono w trzech salach.
W październiku 1947 roku otwarto pierwszą po wojnie stałą wystawę obejmującą sztukę ludową, izbę wiejską, stroje i budownictwo. Od 1950 roku siedzibą Muzeum jest klasycystyczny pałac o charakterze romantycznym wybudowany na początku XIX wieku przez założycieli miasta - rodzinę Ostrowskich. Pałac wymagał gruntownego remontu. W częściowo przygotowanych pomieszczeniach możliwe było otwarcie w 1951 roku wystawy etnograficznej, a w rok później przyrodniczej. W latach 1958 - 1968 trwał remont kapitalny budynku. W 1969 roku udostępnione zostały nowe wystawy stałe , w tym po raz pierwszy historyczna.
W 1974 roku zorganizowano stałą ekspozycję archeologiczną w oparciu o wykopaliska prowadzone w rejonie Zalewu Sulejowskiego.
Od 1990 roku Muzeum jest samorządową placówką kultury o charakterze naukowo - badawczym, wystawienniczym i oświatowym. W Muzeum funkcjonuje pięć działów naukowych: etnograficzny, historyczno - numizmatyczny, archeologiczny, sztuki i przyrodniczy.
W tomaszowskim Muzeum zgromadzonych jest blisko 28 tys. eksponatów. Podstawową działalnością Muzeum są badania naukowe, gromadzenie eksponatów, ich opracowywanie i konserwacja.
Placówka prowadzi katalog regionu, archiwum klisz, filmów, fotografii oraz materiałów pochodzących z badań terenowych. Działalność wystawiennicza to pięć stałych ekspozycji: etnograficzna, archeologiczna, historyczna, przyrodnicza i sztuki
Napisz komentarz
Komentarze