Kto da więcej? Populizm polityków zamorduje publiczną służbę zdrowia.

Zaplanowane na 1 lipca podwyżki dla pracowników medycznych są nierealne. Nie da się ich wyliczyć w tydzień. Budzą wiele wątpliwości, ponieważ są nie tylko zbyt wysokie ale i nieprzemyślane.  - Ciekawostką jest to, że pielęgniarka bez żadnego doświadczenia ale za to z licencjatem, prosto po studiach, będzie zarabiać więcej niż jej doświadczona koleżanka z 30 letnim stażem w zawodzie i licznymi kursami doskonalącymi. Co to oznacza? Że pojawią się kolejne żądania płacowe, których NFZ nie będzie nam refinansować. Mamy też wątpliwości co do dyżurów na przykład nocnych. Wszystko wskazuje na to, że nie będą one finansowane w wyższych stawkach. Nie wiem czy ktoś to liczył dla poszczególnych jednostek, ale w naszym przypadku to 1,5 miliona miesięcznie, czyli 18 milionów rocznie. Okazuje się, że problemem nie będą już inwestycje w unowocześnienie szpitali ale ich bieżące utrzymanie - mówi dyrektor jednego ze szpitali. 

Reklama

Zgodnie z procedowaną ustawą o minimalnych wynagrodzeniach w ochronie zdrowia od 1 lipca, m.in. lekarze, pielęgniarki i położne, ratownicy medyczni, opiekunowie medyczni, farmaceuci czy pracownicy niemedyczni powinni otrzymać podwyżki. W ubiegłym tygodniu projektem przyjętym wcześniej przez Sejm zajął się Senat i totalnie go zrewolucjonizował, wprowadzając m.in. poprawkę zwiększającą współczynniki płacy o 0,25 dla wszystkich grup zawodowych wymienionych w ustawie. Słowo "totalnie" jest tu jak najbardziej na swoim miejscu. Z postulowanych zmian wynika, że opozycja, po której chcielbyśmy spodziewać się zdrowego rozsądku i politycy partii rządzącej zaczęli wyścig na populizm. Dzisiaj licytują się "kto da więcej" nie zastanawiając się nad skutkami długoterminowymi własnych pomysłów oraz ich racjonalnością. Tak skonstruowane podwyżki dla pracowników szpitali to ponad 8 miliardów złotych wprowadzonych do obiegu tylko w drugiej polowie tego roku. Co na to inflacja? Przeliczniki w obu wersjach prezentujemy w tabeli. 

Co ciekawe proponowane przepisy o wynagradzaniu obejmują tylko pracowników etatowych. Tymczasem w szpitalach duża część personelu pracuje na kontraktach. Nikt nie wspomina o ich refinansowaniu. Dla nich na razie pieniędzy się nie przewiduje. Czy to znaczy, że nie zażądają podwyżek?  Nie przewidziano też pieniędzy na dodatki funkcyjne, które naliczane są także od wynagrodzenia zasadniczego oraz dodatki stażowe. 

- Chaos, chaos i jeszcze raz chaos. Za chwilę nie będzie chętnych do zarządzania szpitalami, bo będą zarabiać mniej niż pielęgniarki, co zresztą już ma miejsce w wielu przypadkach. W czasie covidu nasze pielęgniarki zarabiały po 20 tysięcy złotych miesięcznie na oddziałach covidowych, bo tak ktoś zarządził. W tym samym czasie na SOR-ach, gdzie było większe ryzyko zarażanie nie było dodatków. Trudno się dziwić, że każda chciała być pielęgniarką covidową i jedynie trzy razy dziennie ubierać się w kombinezon i wychodzić do pacjentów. Bezmyślnymi decyzjami doprowadzono system do ruiny. Wydawano miliardy złotych bez żadnego zastanowienia - opowiada jeden z dyrektorów i wskazuje jako przykład warte ogromne pieniądze bramki do mycia karetek, które nigdy nie były używane. Takie dokładnie jak ustawiono w Tomaszowie Mazowieckim. 

Jak może funkcjonować jakiekolwiek przedsiębiorstwo, skoro jego budżetu nie da się zaplanować. Teraz do problemów związanych z rosnącymi kosztami energii i materiałów dojdą jeszcze te pracownicze. W jaki sposób prowadzić strategiczne planowanie?  W naszym powiecie planujemy budowę nowego bloku operacyjnego. Ida słuszna, ale być może przyjdzie nam go wydzierżawiać prywatnym pomiotom, które będą  nich korzystać, wykonując zabiegi dla klientów komercyjnych. 

Co to wszystko oznacza dla pacjentów? Chcielibyśmy wszyscy, aby oznaczało to poprawę jakości usług, zwiększenie dostępności do lekarzy specjalistów. Skutek może być jednak całkiem odwrotny.