W latach 50/60-tych ubiegłego stulecia w Tomaszowie Mazowieckim istniało wiele zespołów grających muzykę rozrywkową, lekko jazzującą, na niezłym, profesjonalnym poziomie. Najbardziej znanym był zespół pana Edmunda Wydrzyńskiego (nauczyciel gry na akordeonie). Zespół grał na dwa saksofony, akordeon, kontrabas i perkusję. Kiedy w 1958r powstały w restauracji/kawiarni „Jagódka” dancingi to obsługiwał je właśnie zespół pana Wydrzyńskiego. W repertuarze muzycy mieli tanga, fokstroty, walce, samby, rumby, boogie-woogie również elementy rock’n’rolla.
Drugim zespołem była muzyczna grupa Zygmunta Dursta o podobnym instrumentarium i przypominająca stylem, zespół pana Wydrzyńskiego. Również w swoim repertuarze mieli między innymi, także rock’n’rollowe kawałki.
Trzecim znaczącym zespołem w mieście był zespół pana Zdzisława Piwka Piwowarskiego (były uczeń pana Wydrzyńskiego) DIX-61, przypominający wszechstronną grą nowoorleański dixland, repertuarem zbliżony do brytyjskiego zespołu Harlem Ramblers, którego liderem był najznakomitszy w tym okresie klarnecista świata, ekscentryczny Mr. Acker Bilk.
Zaletą DIX-61, w odniesieniu do dwóch poprzednich zespołów, była … młodość. W repertuarze zespołu dużo było prawdziwego Rock’n’Rolla, tego z najwyższej półki, tak w wykonaniu instrumentalnym jak i wyśpiewanym. Wspólną cechą tych zespołów było to, że swoje kariery rozpoczynali na dancingach (lata 1958/61) w restauracji Jagódka przy ulicy Warszawska 10 (dziś Bank BPH) w kolejności; pan Wydrzyński (58/59), pan Durst (59/60), pan Piwowarski (61/68).
Tak naprawdę prawdziwy, młodzieżowy, rock’n’rollowy zespół w naszym mieście wówczas jeszcze nie zaistniał.
Dziś mogę powiedzieć, że pierwszym zespołem grającym wyłącznie Rock’n’Roll i temu stylowi podobne, był młodzieżowy zespół (nie miał oficjalnej nazwy), który powstał i występował przy Barlickiego 9 w Klubie ZMS, prowadzili go bracia Mietek (niekwestionowany lider i kierownik zespołu) i Andrzej Dąbrowscy. Nazwałem ten zespół, grupą braci Dąbrowskich przy Klubie ZMS ale nikt z pozostałych nie miałby pretensji o taką nazwę, bo oni naprawdę byli najlepsi.
Wiosną (marzec/kwiecień 1963 roku), bracia Dąbrowscy, Michał Holc, Andrzej Kuźmierczyk i Romek Jędrychowski zaczęli się spotykać na próbach w Klubie ZMS. Bardzo szybko zgrali się instrumentalnie, opanowali klasyczny repertuar typowy dla zespołów gitarowych a wzorcem dla nich nie mógł być żaden inny zespół jak tylko brytyjski The Shadows czy amerykański The Ventueres. Oba zespoły były na najwyższym topie światowych list przebojów tak wg europejskiej gazety New Musical Express Radia Luxembourg czy amerykańskiego tygodnika Billboard.
Lata 61/65 ubiegłego wieku to światowa moda na zespoły gitarowe (perkusja, trzy gitary). W naszym kraju, myślę, że również na całym świecie nie było miasta, w którym nie powstałby choćby jeden tylko, zespół instrumentalny, jaki przedstawiłem powyżej. Pozwolę sobie wymienić zapamiętane tytuły, niektórych utworów zespołów (The Shadows, The Ventuares), które w latach 60-tych były największymi, światowymi przebojami, i są nimi do dziś, a w swoim repertuarze mieli chłopcy z Klubu ZMS; Foot Tapper, Dance On, Apache, Geronimo. Kon-Tiki, Atlantis, The Boys, FBI, Midnight, Wonderful Land, Pice Pipe, Man Of Mystery, Blue Stars, Genie With The Light Brown Lamp, 36-24-36, Cosy, Quatermaster’s Story, The Savage, Shadoogie, The Stranger czy niezapomniane Guitar Tango. Również Romek Jędrychowski do swojego repertuaru dobrał najbardziej klasyczne, rock’n’rollowe przeboje z repertuaru Elvisa Presleya (Don’t Be Cruel, Too Much, Love Me czy All Shook Up), Cliffa Richarda (The Young Ones, Living Doll, Lucky Lips czy Traveling Light), Jerry Lee Lewisa (Great Balls Of Fire, Crazy Arms czy Cold Cold Heart) czy Ricky Nelsona (Hello Mary Lou, Traveling Man, Stand Up).
Napisz komentarz
Komentarze