Mimo hitlerowskiej okupacji i działań wojennych idea sportowa i chęć piłkarskiej rywalizacji nie umarła. Przebywając w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen w piłkę nożną grali: bracia: Marian, Władysław i Mieczysław Gadajowie, Ryszard Hibner i Czesław Moruś. Mogli oni zmierzyć się z innymi kopaczami z największych polskich klubów przebywających w tym obozie.
Ruch futbolowy toczył się również podczas okupacji na terenie Tomaszowa Mazowieckiego. Mimo zakazu hitlerowców pod groźbą kary śmierci regularnie organizowano mecze z drużynami z Piotrkowa Trybunalskiego i Sulejowa. Kopacze grali wtedy na bosaka w spodenkach zrobionych z prześcieradła. Gromadzony przez lata w Lechii sprzęt sportowy został rozgrabiony przez najeźdźców. Tylko kilku najbardziej zagorzałym lechistom, gotów oddać życie za Lechię udało się niewielką część zasobów podzielić między siebie na przechowanie w oczekiwaniu na koniec wojny.
Zniszczono wszystkie place gry istniejące na ternie Tomaszowa Mazowieckiego. Boisko miejskie znalazło się w obrębie getta obok ogrodzenia oddzielającego dzielnicę żydowską od aryjskiej. Przy szosie piotrkowskiej po drugiej stronie koszar wojskowych Wermacht wybudował duże boisko sportowe, które służyło wyłączenie hitlerowcom.
Wśród tych, którzy zginęli bestialsko zamordowani w obozach koncentracyjnych lub polegli na posterunku w czasie wojny w organizacjach podziemnych lub oddziałach partyzanckich byli zawodnicy i działacze Lechii: Roman Bąk, Józef Biernacki, Stanisław Cichosz, Kazimierz Elas, Mieczysław Gadaj, Tadeusz Gadaj, Stefan Grabowski, Józef Kaczmarek, Zygmunt Kadow, Henryk Kraksa, Marian Kuczera, Alfred Lipiński, Władysław Marciniak, Zygmunt Michalski, Franciszek Orłowski, Tadeusz Osiński, Stefan Sęk, Józef Skrzypiński, Władysław Szymański, Kazimierz Borzyk, Tadeusz Tokarski, Marian Mąkola.
Napisz komentarz
Komentarze