Historia Lechii Tomaszów Mazowiecki w latach 1933-1945

 Zwołano komisje, która miała za zadanie przeprowadzenie kontroli. Ostatecznie do niej nie doszło, ponieważ ówczesny Zarząd złożył swoją rezygnację, a Łódzki Okręgowy Związek Piłki Nożnej polecił zwołanie Walnego Zebrania Członków i przeprowadzenie wyborów nowych władz. Do spotkania doszło w marcu, a prezesem klubu wybrano młodego zaledwie 23-letniego Henryka Kamińskiego. Oprócz niego we władzach znalazł się również drobny lokalny przemysłowiec Paul Kierst. 

Reklama

W 1933 roku na terenie podokręgu działało ponad 30 drużyn. Rywalizacja w wielu miastach toczyła się na bardzo prowizorycznych boiskach. Tomaszów Mazowiecki mógł poszczycić się natomiast bardzo dobrą infrastrukturą. Na terenie miasta działało boisko główne oraz dwa palce treningowe. Na wszystkich rozgrywano zarówno mecze mistrzowskie jak i towarzyskie. Wyposażenie sportowe na drużynę (14 zawodników) sięgało 300 złotych (na obecne około: 3000 zł). Każdy piłkarz posiadał wówczas koszulkę meczową, spodenki, parę butów i skarpet, a klub otrzymywał dodatkowo dwie siatki do bramek oraz trzy piłki z zapasowymi dętkami. 

W Tomaszowie Mazowieckim sprzęt sportowy można było nabyć jedynie w firmie E. Kuleszy przy ulicy Św. Antoniego. W marcu 1933 roku Lechia rozegrała mecz towarzyski z Tomaszowianką, który wygrała aż 6:1 (1:0). Na listę strzelców trzykrotnie wpisał się Leon Drajling, a raz do siatki trafili Tadeusz Gadaj, Zygmunt Kadow i Mieczysław Pruszczyński. To właśnie wtedy po raz pierwszy świat usłyszał o nazwisku Gadaj. Tadeusz wraz z bratem Mieczysławem byli najlepszymi zawodnikami okresu międzywojennego i obaj otrzymali powołanie do reprezentacji Łodzi. 

To właśnie nazwiskiem tych dwóch braci nazywany jest obecny Stadion Miejski przy ulicy Nowowiejskiej. W swoim debiutanckim meczu w barwach reprezentacji Łodzi, który odbył się 30 września 1934 roku w Tomaszowie Mazowieckim Tadeusz Gadaj ustrzelił hat-tricka (trzy bramki), a Łódź pokonała Warszawę 4:1. Obok piłki nożnej coraz prężniej na terenie Tomaszowa Mazowieckiego zaczęła rozwijać się piłka siatkowa. W maju 1934 roku zorganizowano pierwszy mecz siatkówki pomiędzy RKS Lechia a KS TFSJ, w którym zwyciężyła drużyna Lechii 2:0. Rywalizacja toczyła się jednak amatorsko.

Trzeba przyznać, że zaangażowanie i poświęcenie zawodników piłki nożnej na boisku od początku do połowy lat trzydziestych XX wieku było delikatnie mówiąc ogromne. Kopacze w wyniku tego regularnie doznawali urazów, a w niektórych przypadkach ich gra kończyła się złamaniami lub trwałym kalectwem. Bramkarz Mieczysław Bąk w wyniku kontuzji nogi został inwalidą, Julian Rychter po złamaniu nogi zakończył przygodę z piłką, a Zbigniew Turski doznał skomplikowanego złamania nogi i został inwalidą. Kadrę zespołu w tamtym okresie uzupełniali: Roman Bąk (starszy brat Mieczysława), Georg Boettig (późniejszy zbrodniarz wojenny), Stanisław Cichosz, Leon i Alfons Drajling (bracia występujący w ataku), Kazimierz Elas, Wacław Elas, Mieczysław Gadaj (grał w pierwszym zespole od 16 roku życia), Tadeusz Gadaj (starszy brat Mieczysława), Ryszard Hibner, Józef Kaczmarek, Henryk Kamiński, Zygmunt Kadow, Bolesław Kozarewski, Feliks Kuczera, Marian Kuczera (młodszy brat Feliksa), Tadeusz Osiński, Ryszard Pruski, Mieczysław Pruszczyński, Kazimierz Surowiecki, Kazimierz Ulikowski, Henryk Rozpędowski, Józef Biernacki, Zenon Gorzelak, Michał Karnkowski, Władysław Szymański, Zygmunt Michalski, Mieczysław Nieśpiał, Stefan Sęk, Stanisław Gielzak, Jerzy Głodo, Józef Byczek, Franciszek Orłowski, Józef Kamiński i Franciszek Widerowski. 

1 maja 1935 roku odbył się wielki mecz piłkarski RTS Widzew – Reprezentacja Robotnicza okręgu łódzkiego. W składzie reprezentacji znaleźli się: Roman Bąk, Kazimierz Elas oraz Tadeusz Gadaj. To było wielkie wyróżnienie dla samych zawodników i klubu. 15 września 1935 roku Lechia zmierzyła się w Tomaszowie Mazowieckim w towarzyskim meczu z Robotniczą Reprezentacją Śląska. Po bardzo ciekawym i emocjonującym spotkaniu padł remis 3:3. 

W latach 1935-1939 skład Zarządu Lechii wyglądał następująco: prezesem był Paul Kierst, wiceprezesem Ryszard Troizt, sekretarzem Marian Żebrowski, skarbnikiem Mieczysław Dymarski, funkcję gospodarza pełnił Kazimierz Rybiński, kierownikiem sportowym był Feliks Kuczera, a członkami zarządu: Jan Segiet, Henryk Rozpędowski, Ryszard Wollerman. Działacze klubowi od pierwszych dni swoich rządów starali się jak najlepiej zarządzać klubem. Po raz pierwszy zaczęto wtedy pozyskiwać zawodników z innych okręgów piłkarskich. 

Do Tomaszowa Mazowieckiego ściągani byli głównie kopacze ze Śląska, którym oferowano w mieście pracę. Jak stwierdził jeden z najwybitniejszych zawodników w historii klubu Mieczysław Gadaj: właśnie wtedy Lechia stała się bardzo groźnym rywalem dla wielu drużyn. 

15 sierpnia 1937 roku lechiści w decydującym meczu o wejście do klasy A wygrali z KKS Kalisz 2:1. W między czasie doszło do reorganizacji rozgrywek. W 1938 roku RKS Lechia obchodził jubileusz 15-lecia istnienia. Ze względu na to zorganizowano mecz towarzyski z pierwszoligowym (wtedy najwyższy poziom rozgrywkowy w Polsce) Ruchem Chorzów. Wszystko dzięki bardzo dużemu zaangażowaniu prezesa Paula Kiersta. Sternik Lechii dbał o jak najlepszy rozwój klubu od polepszenia klubowych finansów organizując mecze towarzyskie z zagranicznymi drużynami po zapewnienie warunków mieszkaniowych i pracy dla pozyskiwanych zawodników ze Śląska.