Urodził się 1 kwietnia 1895 r. w Poddębicach w powiecie Rawa Ruska. Od 7 do 13 roku życia uczęszczał do polskiej szkoły powszechnej w Rawie Ruskiej, a następnie do 1914 r. do gimnazjum w tym mieście. W roku 1914 został powołany do wojska austriackiego. Służył w 24 Pułku Piechoty w Krakowie, gdzie był zatrudniony jako pomocnik biurowy. Od stycznia do końca marca został powołany na kurs oficerski w Koszycach, który ukończył z dobrym wynikiem, ale awansu nie otrzymał ponieważ zakończyła się wojna.
Powrócił do domu i został wcielony do ukraińskiej armii, w ramach której, już jako porucznik, brał udział w konflikcie między Ukraińcami a Polakami i pod Rawą Ruską dostał się do niewoli. Trafił do obozu jenieckiego w Krakowie-Dąbiu skąd po kilku tygodniach został zwolniony. Przyjechał do Lwowa i po raz kolejny oddał się do dyspozycji armii ukraińskiej. W 1919 roku został znów aresztowany przez wojsko polskie i uwięziony na 3 miesiące. Po zwolnieniu powrócił do Rawy Ruskiej i tego samego dnia został przez Polską Policję ponownie aresztowany i uwięziony we Lwowie na 3 i pół miesiąca.
29 maja 1921 roku poślubił córkę austriackiego pułkownika, lsabelle z domu Vogt i zaczął starania o pracę nauczyciela. Otrzymał taką w listopadzie 1921 r. w powiecie opoczyńskim, pracując do 1939 roku w różnych szkołach podstawowych powiatu jako polski nauczyciel. Wkroczenie wojsk niemieckich zastało go w miejscowości Zychorzyn w gminie Goździków.
Już w 1939 roku rozpoczął dobrowolną współpracę z okupantem, donosząc o ruchach oddziału mjr. "Hubala" i wszelkich przejawach konspiracyjnej działalności wśród Polaków. Za te zasługi w połowie 1940 roku obdarowano go posadą podinspektora w kuratorium oświaty w Tomaszowie, gdzie przeprowadził się z rodziną zamieszkując na ul. św. Antoniego 28.
Od października nawiązał współpracę z tomaszowskim Gestapo pod kryptonimem "Stefan Noga". Dość szybko stworzył spośród nauczycieli w powiecie siatkę konfidentów w składzie których znalazła się m.in. nauczycielka z Popielaw, Sońta (kryptonim Gestapo "Sanitara"). Szczególnie zajadle tropił byłych partyzantów z oddziału mjr. "Hubala" i nauczycieli - oficerów rezerwy. W wyniku jego donosów aresztowano m. in hubalczyka Jana Sekulaka, nauczyciela Izydora Lipczyka i Amelię Chlebną ps. "Malina" w której mieszkaniu był punkt kontaktowy byłych hubalczyków.
Po pisemnych groźbach jakie otrzymał od tomaszowskiego podziemia, gestapo postanowiło przenieść Melnyka 18 marca 1943 roku na takie samo stanowisko do Czortkowa w dystrykcie galicyjskim, z którego jednak z powodu przesunięcia się frontu wschodniego powrócił do Tomaszowa po niecałym roku. Znów zgłosił, tym razem już odpłatnie, swoje usługi tomaszowskiemu gestapo.
W dniu 22 czerwca 1944 roku Melnyk wraz z głównym kuratorem, inspektorem Sonnenbergiem, wyjechali z Tomaszowa rowerami na inspekcję szkół w gminach Niewierszyn i Radonia. Mieli powrócić po dwóch dniach, ale gdy to nie nastąpiło, żona Melnyka zgłosiła sprawę na gestapo, które natychmiast wszczęło śledztwo. Udało się tylko ustalić, że ostatni raz widziani byli 25 czerwca o godzinie 10.00 w domu księdza w Dąbrowie nad Czarną. Najprawdopodobniej po informacji z miejscowej placówki AK zostali zatrzymani przez któryś z oddziałów partyzanckich działających w tamtym rejonie i zlikwidowani.
Żona Melnyka wraz z dziećmi wyjechała w połowie 1944 roku do Niemiec.
Zdjęcia: Bundesarchiv
Napisz komentarz
Komentarze