Należy wówczas powrócić do diagnostyki stawu i rozważyć dalszą rehabilitację bądź leczenie operacyjne. W każdym przypadku po zakończeniu leczenia ortopedycznego pożądane są zabiegi fizyko- i kinezyterapii w celu szybszego powrotu do normalnej aktywności fizycznej i uniknięcia powikłań. Terapię polem magnetycznym można rozpocząć jeszcze w opatrunku gipsowym. Przy braku przeciwwskazań (m.in. stan ogólny pacjenta, choroby onkologiczne, silny ból) ten rodzaj zabiegu przyśpiesza leczenie minimum o 2-3 tygodnie.
Konieczna jest tu współpraca lekarzy, fizjoterapeutów i rzecz jasna samego poszkodowanego. Kinezyterapię rozpoczynamy najlepiej 1-2 tygodnie po zdjęciu opatrunku gipsowego. Zapalenie żył, obrzęk limfatyczny czy zmiany skórne mogą opóźnić leczenie ruchem.
Przy obrzęku dobrze najpierw wykonać drenaż limfatyczny. Wysięk zapalny zawierający dużą ilość włóknika może być przyczyną zrostów. Właściwą kinezę rozpoczynamy zwykle od ćwiczeń czynno-biernych, a w przypadkach lżejszych od czynnych wolnych stopy i podudzia. Nie powinniśmy zapominać o ćwiczeniach palców. Poprawa zakresu ruchu umożliwia dalsze ćwiczenia poprawiające czucie głębokie.
Priopriocepcja umożliwia „odczuwanie podłoża” i jest pierwszym czynnikiem ostrzegającym stopę przed niebezpieczeństwem ponownego urazu. W momencie ustępowania bólu i obrzęku możemy zastosować ćwiczenia oporowe, pamiętając o ścisłej współpracy pacjenta z fizjoterapeutą. Wzmocnienie aparatu więzadłowego to główny cel rehabilitacji, zapobiegający nawykowym skręceniom czy podwichnięciom stawu. Z praktyki wiem, że bardzo czę- sto pomija się ten etap kinezyterapii i skutki są wiadome.
Fizykoterapia obejmuje zabiegi powierzchowne (leczenie zimnem, laseropunkturę) i głębokie (prądolecznictwo, pole magnetyczne). Unikam zabiegów cieplnych, w tym wirówek wodnych tak często ordynowanych oraz ultradźwięków. Powodują one nasilenie bólu, stanów zapalnych i obrzęku. Ultradźwięki mogą pogłębić uraz. Zabiegi te są dopuszczalne w stanach przestarzałych. Wodolecznictwo dopuszczamy przy zastosowaniu wody chłodnej 24- 26 ⁰C.
W skręceniach lekkich stosujemy zabiegi o działaniu powierzchownym, a w pozostałych całą paletę zabiegów fizykalnych nie zapominając o kluczowej Kinezyterapii. Przy stwierdzeniu zaburzeń unerwienia stopy warto rozważyć leczenie prądami trójkątnymi (przypadki cięż- sze) lub sinusoidalnymi (lżejsze) nerwów obwodowych. 1-2 serie zabiegów mogą postawić chorego na nogi. Ciężkie uszkodzenia wymagają dłuższej terapii. Wówczas winniśmy także „zadbać” o zdrową kończynę, która w skutek przeciążenia wymaga wzmocnienia.
opracował po 25 latach doświadczenia z powyższymi urazami
lek. med. Jacek Reichert
specjalista rehabilitacji medycznej Niepubliczna Przychodnia Leczniczo-Rehabilitacyjna ZDROWIE
źródło: kwartalnik Sznurówka
Polecamy:
Kolana – największy problem biegaczy
oraz
Napisz komentarz
Komentarze