[reklama2]
Trzeba by się zastanowić w tym miejscu, na ile istotna dla interpretacji sztuki tu prezentowanej jest niepełnosprawność ich autorów. Zdaje się, że cisza, w której powstały te obrazy, w dziwny jakiś sposób dodała im głębi, nowych rysów i może nawet drugiego dna.
Z drugiej jednak strony, pamiętając przy interpretacji tych obrazów o niepełnosprawności ich autorów, wcale nie pomniejszamy istniejących przedziałów między niepełnosprawnymi a zdrowymi, lecz przeciwnie, pod przykrywką sztuki bez barier skrywamy nieumiejętność prawdziwej, szczerej tolerancji.
Bez względu na to, na ile przełamiemy w tej krytyce personalizm, na ile zapomnimy w ogóle o metodologii krytycznej, zapewne przeżyjemy przygodę, poddając się aurze tych prac. Projekt realizowany dzięki wsparciu: Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zarząd Województwa Łódzkiego i Polski Związek Głuchych Oddział Łódzki.
Napisz komentarz
Komentarze