Przez wiele lat św. Mikołaj należał do najbardziej znanych i czczonych świętych. W Kościele. Imię Mikołaj znaczy „zwycięski lud”, a samego świętego nazywano często także Mikołajem Cudotwórcą. Uważa się, że urodził się w I poł. IV w. w Patras (Grecja)
Na zachodzie kult świętego gwałtownie zaczął się rozwijać wraz z przybyciem w VII w., uciekających przed prześladowaniami ikonoklazmu, greckich mnichów.
Legenda o św. Mikołaju podaje, że już od najmłodszych lat bardziej od zabawy z rówieśnikami wykazywał chęć zgłębiania mądrości pochodzących z Pisma Świętego. Po śmierci rodziców wielokrotnie zastanawiał się jak dopomóc swoim ubogim bliźnim. Nie chciał bogactwa, ale nie widział też jak się nim dzielić. Presja, z którą się mierzył sprawiła, że wzbierała w nim ochota, aby rzucić wszystko i nocą uciec z domu. Przed podjęciem tego kroku powstrzymywała go jednak świadomość, że chciwy krewniak zajmie jego miejsce i w nieludzki sposób zacznie się obchodzić z jego służbą. Po jakimś czasie w rodzinnym mieście Mikołaja zmarł biskup, Epiphanes. Biskupi postanowili w czasie jutrzeni wybrać na to stanowisko pierwszego mężczyznę o imieniu Mikołaj, który pojawi się w kościele. Wybrańcem okazał się późniejszy święty, który zostawszy biskupem zachowywał dawną pokorę oraz hojność.
Ciekawym przedstawieniem św. Mikołaja jest ikona w kościele parafialnym pw. św. Mikołaja w Tumie pod Łęczycą. Wybór tego świętego należy tłumaczyć zapewne zakorzenieniem jego kultu w tych kręgach. Ikona ta przede wszystkim odpowiadała wezwaniu świątyni, więc najprawdopodobniej zamawiający świadomie sięgnął po sprawdzony wzór, rozpowszechniony w kręgu wschodnim, i polecił sprowadzić ją z dalekiej Ukrainy. Wskazuje na to wielkość tego przedstawienia. Obraz zachował się w bardzo dobrym stanie. Prezentuje znakomity poziom warsztatowy autora. W lewej dłoni św. trzyma otwarta księgę zapisaną w języku cerkiewnosłowiańskim.
Napisz komentarz
Komentarze