Małe stopy - duże potrzeby, czyli buty dziecka

Maluch jest mobilny. Najkorzystniejsze dla naszego dziecka będzie jak najpóźniejsze założenie mu bucików. Po domu pozwalajmy chodzić tylko w skarpetkach antypoślizgowych, na podwórku w dobrych butach.

Reklama

Kupujemy pierwsze buty

Nie warto oszczędzać! Buciki winny być dobrze dopasowane do małych stóp, bardzo wrażliwych i delikatnych zresztą. W tym wieku aparat więzadłowo-mięśniowy jest niezwykle wiotki i elastyczny. Paluszki zbudowane z 14 kosteczek zwanych paliczkami ustawione są promieniście. Nieodpowiednie obuwie może spowodować deformację stopy. Zarówno czynność statyczna – podporowa mięśni, jak i dynamiczna – zginania czy prostowania przy nieodpowiednim obuwiu zostanie zaburzona.

Ściskanie paluszków zbyt ciasnymi bucikami prawie zawsze prowadzi do mniejszej lub większej dysfunkcji czynnościowej stopy wraz z jej deformacją. W następstwie objawiać się to może bólami stóp i łydek.

Prawidłowe buty dla dziecka.

Pamiętajmy, że nie wolno zmuszać maluszka do chodzenia! Tą sztukę maluch opanuje sam w odpowiednim dla niego czasie. Na pierwszy spacer wybieramy się gdy nasza pociecha względnie dobrze opanuje chodzenie. Tam konieczne będą buciki.

Zalecam sznurowane trzewiki z usztywnioną piętą, na elastycznej, ale nie za wiotkiej podeszwie. Sznurowanie umożliwi prawidłowe ułożenie stopy w bucie i bezpieczne umocowanie trzewika. Do sklepu z obuwiem najlepiej wybrać się z dzieckiem. Patyczek czy obrys stopy z pewnością pomogą, ale nie zastąpią mierzenia. Maluch powinien w przymierzanych butach stanąć obiema nóżkami na podłodze. But nigdy nie może być za ciasny, zarówno w wymiarze podłużnym jak i poprzecznym.

Długość buta sprawdzamy uciskając kciukiem jego czubek. Powinien on mieścić się między krawędzią a początkiem paluszków. Ponadto nasz mały palec musi swobodnie mieścić się pomiędzy cholewką a piętą dziecka. Te dwa sposoby doboru obuwia upewnią nas, że wybraliśmy prawidłowy rozmiar.

Zwracanie wyłącznie uwagi na wygląd zewnętrzny trzewików (fason, kolor, ozdoby) jest błę- dem. Obuwie dziecięce o wą- skich noskach czy wysokich obcasach (jak u dorosłych) mogą trwale uszkodzić stopę, której leczenie będzie bardzo trudne. Dobór właściwego obuwia ułatwi rodzicom znak „Zdrowej Stopy” umieszczony na podeszwie buta i przedstawiający uśmiechniętą stopę na żółtym tle.

 Buty dla dziecka nie powinny być ciężkie. Zbyt gruba podeszwa również jest niekorzystna dla małej stopy. Brak wyczuwania podłoża uniemożliwia dobre wykształcenie mięśni, dodatkowo sprzyja urazom stopy – zwichnięciom i skręceniom stawu skokowego. Unikajmy ciężkich, masywnych butów przynajmniej do momentu względnego ukształtowania się stopy tj. do końca szkoły podstawowej, a nawet gimnazjum.

Obuwie bardzo ciężkie dostarcza pacjentów ortopedom i fizjoterapeutom. Buty, w których stopy łatwo się pocą najczęściej wykonane są ze sztucznych materiałów, z dodatkiem mas plastycznych i również nie spełniają kryteriów zdrowego obuwia. Niestety, moda często ma większe znaczenie niż zdrowie. 

Komfort chodzenia

Ogólna zasada doboru odpowiedniego obuwia jest prosta. Każdy but, w którym noga się nie męczy i nie poci jest dobry. Przypomnę, że polecam buty sznurowane, się- gające za kostkę, o szerokim przodostopiu i elastycznej, nie za grubej podeszwie. To buty najodpowiedniejsze dla dzieci do 3- 4 lat i starszych. Latem but winien posiadać zakrytą piętę z usztywnionym zapiętkiem, a u maluchów dodatkowo zakryte palce, celem ich ochrony.

Nie kupujmy sandałek z plastiku. Chodzenie w obuwiu starszego rodzeństwa nie jest korzystne. Używane buty są dopasowane do kształtu stopy poprzedniego właściciela i do jego sposobu chodzenia. Odziedziczone buty mogą zatem zniekształcić stopy kolejnego użytkownika.

Także wiedzmy, że nie należy kupować butów przeznaczonych dla starszych, choć pasują na stopę dziecka. Konstrukcja takich butów – odpowiada ukształtowanej stopie osoby dorosłej a nie zmieniającej się wciąż dynamicznie stopie dziecka. Dlatego, dopóki stopa rośnie, wybieramy buty przeznaczone dla dzieci, chociaż o dużych numerach.

Wkładki 

Wkładki nie usuwają przyczyny choroby, mogą jedynie zapobiec dalszemu postępowi deformacji. Dzięki nim uzyskuje się prawidłowe ustawienie stopy, ale jest ona bierna – mięśnie i więzadła nie są zmuszone do pracy, a więc niewydolność stopy pogłębia się. U dzieci nie należy stosować wkładek ortopedycznych bez konsultacji z lekarzem.

Wkładki powinny być dobrane indywidualnie dla każdego dziecka. Pamiętajmy jednak, że noszenie jakichkolwiek, choćby najlepszych wkładek bez regularnych ćwiczeń wzmacniających mięśnie stóp i podudzi nie ma sensu a najlepszym sposobem hartowania stóp jest chodzenie na boso po dywanie, piasku czy trawie.

Lekarz medycyny Jacek Reichert

specjalista rehabilitacji medycznej