Stanisław urodził się 28 czerwca 1893 roku w Jadownikach (pow. Brzesko w Galicji). Jego rodzicami byli Andrzej oraz Anna z Lubowieckich. Ukończył gimnazjum w Bochni. W 1912 zdał maturęi od 1 października tego roku służył w armii austro-węgierskiej. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w 16 pułku piechoty (był m.in. dowódcą kompanii, następnie III batalionu) z którym uczestniczył w wojnie 1920 roku.
22 lipca 1922 przeniesiony został do 85. pp. Tam objął stanowisko dowódcy III batalionu. Stopień majora uzyskał 17 grudnia 1924 roku. Od 30 września 1927 r. służył w Korpusie Ochrony Pogranicza, gdzie z dniem 1 stycznia 1930 roku otrzymał awans do stopnia podpułkownika. 1 kwietnia 1932 roku został zastępcą dowódcy 15. pp. Gdy ukończył kurs dla dowódców pułku w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, objął w dniu 9 grudnia 1935 roku dowództwo w 45. pp w Równem (wchodzącego w skład 13. Dywizji Piechoty). Na awans na stopień pułkownika czekał trzy lata (do 19 marca 1938 roku). Zginął w Tomaszowie w nocy z 6 na 7 września w trakcie dowodzenia swoim pułkiem walcząc z oddziałami niemieckimi.
Był dowódcą spokojnym i stanowczym, który dbał o swoich żołnierzy. Za wzorowe przeprowadzenie manewrów pułkowych marszałek Rydz-Śmigły ofiarował mu złoty sygnet. Miejscem jego wiecznego spoczynku stał się Cmentarz Wojenny przy ul. Smutnej.
Warto, choćby w takim „telegraficznym” skrócie, wskrzesić pamięć o człowieku, którego los, poprzez wydarzenia Kampanii Obronnej 1939 roku został na wieczność związany z naszym miastem. W następnym tekście postaram się zarysować działania dowodzonego przez pułkownika Hojnowskiego 45 pp. w walkach na terenie Tomaszowa.
Napisz komentarz
Komentarze