Reklama

Gdy szumi szumi woda...

W niedzielę 16 sierpnia 2009 roku, nasze Stowarzyszenia Abstynenckie ALA i AZYL zorganizowało spływ kajakowy Pilicą na odcinku Tomaszów Mazowiecki – Zakościele. Uczestnictwo w wodnej imprezie okazało się dla mnie znakomitym pomysłem, jako, że był to jedyny racjonalny sposób na rozładowanie wewnętrznego napięcia, z jakim, od co najmniej miesiąca się borykałem. Nigdy w swoim życiu nie miałem okazji – lub, jak kto woli, nie starałem się - brać udziału w tak pięknej, odprężającej imprezie. Za co dziękuję ówczesnym prezesom stowarzyszeń (Sławek Łaski i Rysiek Juda).

13.10.2020 15:11 (aktualizacja 20.08.2023 21:47)

Wstyd przyznać, że dopiero mając 64 lata, skorzystałem z możliwości poznania najpiękniejszych zakątków regionu, w którym się urodziłem i wychowałem. Na partnerkę do kajakowej dwójki zaprosiłem przebywającą u mnie na wakacjach, moją ukochaną wnuczkę, dziesięcioletnią Martusię. Pogoda była piękna, słoneczna, - jak ostatnie trzy tygodnie – idealna na niedzielny wypoczynek.

Zebraliśmy się przed południem na przystani OSiR-u (dawna przystań klubu Lechia) w liczbie 26 osób. Po krótkiej odprawie, przydzielono naszej grupie kajakowej trzech ratowników–przewodników, udzielono instruktażu dotyczącego zachowania bezpieczeństwa na wodzie. Wzięliśmy wiosła, kapoki i ruszyliśmy na brzeg rzeki, gdzie zacumowane były kajaki.

Usadowiłem wnuczkę w kapoku naszej łupiny i sam zająłem miejsce za nią. Uderzając na przemian to lewym, to prawym piórem wiosła, szybko odbiłem od brzegu i znaleźliśmy się na środku rzeki, obierając kierunek Spała, Inowłódz, Zakościele. To piękne uczucie, kiedy widzi się po lewej czy prawej stronie płynące kajaki, a przed sobą zakola wijącej się rzeki. Spojrzałem na wnuczkę, zobaczyłem jej uśmiechniętą buzię oraz radość bijącą z oczu, które mówiły mi, jak bardzo jest szczęśliwa, jaką wakacyjną frajdę sprawił jej dziadek. Czuliśmy się bezpiecznie w kawalkadzie kajaków, bo wokół nas w swych jedynkach kręcili się ratownicy – przewodnicy często pytając, - Czy u was wszystko w porządku, czy macie siłę wiosłować? A jak czuje się dziewczynka?

Przed każdą pułapką czy wodną przeszkodą, jak na przykład pod mostem na Karpatach, żelaznym mostem kolejowym na Niwce, przy karczach, powalonych drzewach, niebezpiecznych, nagłych załomach, wirach rzecznych i wielu innych niebezpieczeństwach czyhających na wodnym szlaku, zawsze czuwał ratownik – przewodnik, wskazując nam bezpieczną drogę do jej opłynięcia.

Zostawiliśmy za sobą Nowy Port na lewym brzegu rzeki, Ludwików na prawym i sunęliśmy dalej pomiędzy polami, na których widoczne były jeszcze niesprzątnięte, malownicze, złote snopki zboża, pomiędzy rozległymi łąkami, nieużytkami i kępami drzew. Kiedy znaleźliśmy się na wysokości oczyszczalni ścieków, w dawnych latach należącej do zakładu „Wistom”, obecnie do Urzedu Miasta, zauważyłem, że zlikwidowano dopływ rzeki Czarnej i Wolbórki (wchłonął je sztuczny akwen oczyszczalni ścieków), wpadających razem na tym krótkim odcinku, do Pilicy. Pamiętałem dorzecze tych połączonych rzek, jeszcze z okresu szkolnego, kiedy na Łąki Henrykowskie przychodziliśmy z kolegami na wagary.

Data dodania: 13.10.2020 15:11

Podziel się

Oceń

Napisz komentarz

Komentarze

Antoni Malewski 15.10.2020 09:37

W odpowiedzi dla Pana (Pani) "M" dziękując za życzliwość i troskę o zamieszczanie na "nasz Tomaszów" - nie tylko moich - felietonów, artykułów dotyczących naszego miasta (o ludziach, obiektach, miejscach historycznych czy wydarzeniach kulturalnych), odpowiadam: - W roku 2005 do dzisiaj amatorsko prowadzę (również w lokalnej TV) mój muzyczny cykl pt "Herosi Rock'n'Roll" a w latach 2008-2013 na kanwie tych muzycznych wydarzeń napisałem do tzw "szuflady" kilkadziesiąt artykułów, felietonów, z których powstały oficjalnie i wydane publikacje, trzy książki ("Moje miasto w rock'n'rollowym widzie", "A jednak Rock'n'Roll", "Rodzina LITERACKA-'62") i kilka, z różnych dziedzin, z życia naszego grodu, nie wydanych publikacji. Przyszedła czas, będąc na emeryturze, że chciałem się z niektórymi przeżytymi wydarzeniami a "ważnymi zapisami" się podzielić z mieszkańcami. I tak będę nadal czynił. Pozdrawiam ciepło Pana (Panią) "M".

M. 13.10.2020 16:14

Dzięki za cudowny felieton... - styl, opisy -jakby płynęło się razem. A za oknem deszcz, jest ponuro i smutno.... Czekam na następne felietony autora. ? Szkoda trochę, że Pilica na terenie tomaszowskim jest mniej przyjazna dla kajakarzy - przydałoby się częściowe pogłębienie i oczyszczenie rzeki. A w przyszłym roku się skuszę się na taki spływ -bo nasze tereny są przecudne ?

Antoni Malewski 14.10.2020 13:36

Jest mi bardzo miło za ten cudowny, przyjazny wpis - DZIĘKUJĘ. Po latach przerwy z wpisem moich felietonów na "nasz Tomaszów", OBIECUJĘ, że będą się ukazywały częściej. Wszystko zależy od administratra "strony".

M. 14.10.2020 23:45

Mam nadzieję, że administrator i Pan Mariusz ?zdecydują na TAK o wspaniałej współpracy z Panem ? Dziękuję Panie Antoni -za Pana radość życia, pasję, ten życiowy "freekstyle" / - a przede wszystkim - cudowną pracę dla innych i.. to coś, czego innym troooszkę (lub dużo więcej ) brakuje. Życzę Panu tylko zdrowia i... samych dobrych prądów- pozdr serdecznie❤