laktacja

Przyjmuje się, że dzieci karmione piersią chorują mniej niż dzieci karmione mieszanką mlekozastępczą. Wszystko dzięki temu, że w mleku mamy istnieją cząsteczki i komórki, które pomagają niemowlętom uchronić się przed różnorakimi infekcjami. Taka „pomoc” jest szczególnie ważna w ciągu kilku pierwszych miesięcy życia, kiedy to odporność dziecka może nie radzić sobie z obcymi organizmami. Dopiero około piątego roku życia ta odporność jest na dobrym poziomie. Nie bez powodu UNICEF czy WHO zalecają karmienie piersią dwa lata i dłużej.

Bardzo często dzwonią lub piszą do mnie mamy, zaczynając w ten sposób: „Dzień dobry. Słyszałam, że jest Pani doradcą laktacyjnym. Potrzebuję pomocy…”. Za każdym razem prostuję, mówiąc: „Nie, nie jestem doradcą laktacyjnym, ale dyplomowanym promotorem karmienia piersią”. Wtedy zaczynam wyczuwać konsternację, bo… prawie nikt nie wie, kto to taki.

Najczęstszą bolączką młodych mam jest to, czy dziecko jest w stanie najeść się mlekiem z piersi. Z tym pytaniem spotykam się czasem kilka razy dziennie. Do tego dochodzą mity na temat chudego mleka, małych piersi, które nie są w stanie wyprodukować tyle, co dziecko potrzebuje, mierzenia laktatorem ilości pokarmu i tak dalej, i tak dalej… Wiarę w możliwość wykarmienia własnego dziecka tracimy także dzięki „cennym” poradom rodziny i niestety niektórych przedstawicieli służby zdrowia.

Karmienie piersią z reguły wywołuje w nas- mamach piękne odczucia. Wzajemne spojrzenia pełne miłości, ciepły dotyk, nierozerwalna bliskość- czy może być coś piękniejszego? Okazuje się, że nie zawsze doświadcza się tego w ten sposób. I nie chodzi tu o początki karmienia, kiedy to mama i dziecko uczą się siebie nawzajem, a brodawki próbują przystosować się do nowej sytuacji. Tu chodzi o coś zupełnie innego… Mianowicie o negatywne, niekiedy wręcz traumatyczne przeżycie związane z karmieniem piersią – natłok negatywnych myśli przepełnionych ogromnym smutkiem i żalem.. Tu chodzi o D-MER, o którym tak niewiele się mówi…

Pierwsze tygodnie karmienia piersią prawie zawsze wzbudzają w rodzicach obawę, czy to normalne, że dziecko „wisi” godzinami na piersi. Od razu pojawiają się myśli, że zapewne dziecko się nie najada. Najbliższe otoczenie ma coś do powiedzenia na ten temat i w taki oto sposób zaczyna się tworzenie mlecznych opowieści… Warto pamiętać w takiej sytuacji, że pierwsze tygodnie bardzo często będą decydować o tym, czy karmienie naturalne się powiedzie. Wielu osobom wydaje się, że noworodek tylko je i śpi- dziecko powinno zjeść w 20 minut i iść spać na kolejne 4 godziny. Czy tak rzeczywiście jest? Owszem, może się tak zdarzyć. Częściej jednak spotykam się z maluszkami chcącymi ssać pierś non stop.

Z reguły słyszy się, że w czasie ciąży i karmienia piersią nie wolno pić alkoholu, palić papierosów czy spożywać kawy w dużych ilościach. Należy pamiętać, że są to jednak dwa odrębne stany i nie można stawiać między nimi znaku równości. W ciąży bardziej restrykcyjnie trzeba podchodzić do różnego rodzaju zakazów ze względu na dzielenie przez mamę i dziecko krwiobiegu. W czasie laktacji można sobie pozwolić na więcej, ale to nie znaczy, że wszystko i bez ograniczeń jest OK. Do używek należy podejść z rozsądkiem, aby nie zaszkodzić sobie i dziecku. Poniżej znajduje się kilka informacji na temat spożywania alkoholu i kofeiny w czasie karmienia piersią.

Mleko mamy nie raz udowodniło swoją wartość. Dzięki unikalnemu składowi wywiera korzystny wpływ na dziecko i mamę. Nie chodzi tu tylko o korzyści zdrowotne. W mleku mamy są składniki, które uspokajają i wywołują uczucie senności. Udowodniono, że wieczorem i w nocy jest ich znacznie więcej niż w dzień.

Mleko mamy jest najlepszą inwestycją w zdrowie maluszka (a także mamy!). O jego bogactwie i funkcjach, które spełnia można by mówić godzinami… Jednym z fenomenów pokarmu kobiecego jest to, że zmienia się w zależności od potrzeb maluszka. Inny skład będzie miało mleko mamy, która urodziła wcześniaka i inny w przypadku donoszonego dziecka. Skoro mleko kobiece jest substancją zmienną, to skład zależeć będzie także od: pory dnia, wieku dziecka, fazy laktacji, stanu zdrowia mamy i dziecka, a nawet czynników zewnętrznych, tj. rodzaj klimatu.

Kontakt skóra do skóry (ang. skin-to-skin, STS) polega na ułożeniu nagiego nowo narodzonego dziecka, jeszcze przed przecięciem pępowiny, na nagim ciele mamy. Jeśli życiu dziecka nic nie zagraża, wszystkie procedury, tj. odcięcie pępowiny, ocena w skali Apgar i inne wstępne badania, powinny odbyć się na brzuchu mamy. Noworodka w tym czasie można delikatnie osuszyć i przykryć ciepłymi pieluszkami. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca rozpoczęcie kontaktu skóra do skóry niemalże od razu po porodzie- w ciągu pierwszych 5 minut. Według niej nieprzerwany kontakt mamy z dzieckiem powinien trwać przynajmniej 1 godzinę, a najlepiej do zakończenia pierwszego karmienia piersią.

SIDS (ang. Sudden Infant Death Syndrome), czyli zespół nagłej śmierci łóżeczkowej, spędza sen z powiek wielu rodzicom. Każdy o niej słyszał, każdy się jej boi, ale… nie każdy do końca wie, czym właściwie jest.

Większość mam już w ciąży przygotowuje sobie gotowe scenariusze na temat karmienia piersią. Kobiety zakładają, że będą karmić jak najdłużej się da. Są też takie, które wyznaczają sobie granicę wieku, do którego zamierzają podawać dziecku pierś, np.6 miesięcy. Okazuje się, że życie wiele weryfikuje-jedne karmią dłużej niż zakładały (jestem tego idealnym przykładem), inne o wiele za krótko. Z moich obserwacji wynika, że niestety wiele mam poddaje się już na początku i z karmienia nici… To nie oznacza, że karmienie jest trudne. Dla mnie oznacza to jedynie brak pomocy z zewnątrz-nieważne czy to położnej, czy męża, czy teściowej, czy pediatry. Jest to smutne, ale da się temu zapobiec. Wystarczy się do karmienia piersią po prostu porządnie przygotować.