W swoim codziennym życiu często spotkamy osoby niepełnosprawne. Nasz stosunek do ludzkiej ułomności niestety bywa różny . Nie każdy potrafi wykazać się właściwym poziomem empatii. Z drugiej strony zdarza się, że na niepełnosprawność reagujemy z przesadną afektacją. Zapominamy, że najważniejszym jest traktować ułatwiać niepełnosprawnym życie ale traktując ich przy tym jak zwyczajnych ludzi. Potrafią przecież kochać, śmiać się, cieszyć z drobnych sukcesów, które bywają dla nich ogromnym wyzwaniem, ale też tworzyć małe i duże dzieła sztuki. W rozwijaniu talentów pomagają im specjalne ośrodki, wyposażone w sprzęt i kadrę wychowawców, pedagogów i terapeutów.
- Człowiek niepełnosprawny jest pełnoprawnym członkiem ludzkiej wspólnoty – mówił Władysław Sanocki . – Tymczasem często nie wiemy jak zachować się w jego towarzystwie. Udajemy, że go nie zauważamy, bywamy obojętni. Pojmowanie niepełnosprawności jest wciąż u nas dalekie od ideału
Z niepełnosprawnością nieodłącznie wiąże się słowo rehabilitacja. Często ma ona charakter wielowymiarowy i obejmuje działanie lecznicze, pedagogiczne, społeczne i zawodowe. Taką interdyscyplinarność i kompleksowe podejście, zapewniają warsztaty terapii zajęciowej. W jednym miejscu skupione jest wszechstronne wsparcie. Działalność taka wymaga nie tylko zaangażowania sporych nakładów finansowych ale przede wszystkim serca i osobistego poświęcenia.
- Tworzenie specjalnych ośrodków , których niepełnosprawni mogą rozwijać swoje talenty jest bardzo potrzebne- mówią rodzice autystycznych dzieci. – Poświęcamy naszym pociechom całe życie. Wymagają one więcej uwagi i zaangażowania niż inne dzieci. Dlatego liczy się każde wsparcie. Szczególnie ze strony profesjonalistów.
W czasie obchodów 15 lecia tomaszowskich Warsztatów Terapii Zajęciowej świętowali niepełnosprawni , prowadzący zajęcia terapeuci i pedagodzy oraz ich przyjaciele. Odwiedzając w tym dniu placówkę przy ulicy Polnej trudno było ukryć zdumienie, jakie wywoływała wystawa prac plastycznych przygotowanych przez podopiecznych WTZ. Rzucała się w oczy niesamowita wyobraźnia, plastyczność i radość z kreowania własnego, kolorowego świata. Czuć je było w każdej kresce i każdym pociągnięciu pędzelka.
Tę samą radość widać także na twarzach niepełnosprawnych twórców. Radość, którą rzadko widzimy na twarzach w pełni sprawnych ludzi.
Marta Urbaszek
Napisz komentarz
Komentarze