Pisarz, publicysta i samorządowiec
Jednen z wielu fenomenów osobowości gospodarza ze Sługocic wynikał z faktu, że będąc samoukiem publikował on książki, m.in. dla dzieci: Pani Kanapka (1921), Cudowne bajki. Powiastki, legendy i opowiadania z rysunkami Henryka Toma (1933), broszury polityczne: Chłop a reformy rolne (1919), Drobny rolniku, rozważ to sobie (1922), Niedzielna pogawędka sąsiedzka o wyborach do Sejmu i Senatu (1922), O czystość wyborów (1923), Drobni rolnicy a państwo polskie (1928) oraz artykuły prasowe na łamach „Gazety Świątecznej”, „Chłopa Polskiego”, „Ludu Polskiego”, „Zorzy”, „Przewodnika Kółek i Stowarzyszeń Rolniczych”, „Wyzwolenia”, „Życia Rolniczego”.
W połowie 1925 r. ukazała się najważniejsza publikacja Stolarskiego: Sługocice. Obraz życia i pracy jednej wioski, będąca źródłem wiedzy dla badaczy zagadnień ekonomiki rolnej, demografii, oświaty wiejskiej, etnografii i socjologii. Stolarski pozostawił po sobie fragmenty pamiętników oraz opracowania dotyczącego melioracji, ale planów wydawniczych w tym zakresie nie udało mu się już zrealizować.
Równocześnie z pełnieniem mandatu posła oraz wielu odpowiedzialnych funkcji w organizacjach społecznych i gospodarczych Błażej Stolarski pozostawał czynnym samorządowcem. W listopadzie 1918 r. objął na dwa miesiące stanowisko wójta gminy Będków. Od 1919 r. pełnił funkcję radnego w sejmiku powiatowym w Brzezinach, a w latach 1921-1922 również obowiązki członka wydziału powiatowego. Radnym powiatowym został ponownie w 1934 r. Dodatkowo wybrano go również członkiem wydziału powiatowego w Brzezinach. Przez cały okres II Rzeczypospolitej był radnym gminnym, brał udział w zgromadzeniach gminnych oraz mieszkańców swojej wsi.
Napisz komentarz
Komentarze