Od 1933 r. był członkiem rady gromadzkiej Sługocic.
Epilog
Po powrocie do Sługocic po ostatnim posiedzeniu Senatu II Rzeczypospolitej, które odbyło się w drugim dniu wojny, wicemarszałek Stolarski został aresztowany 10 września 1939 r., a następnie przetransportowany na przyfrontowe lotnisko polowe w Popielawach i samolotem wywieziony w nieznanym kierunku. Do niedawna nie były znane jego dalsze losy.
Po 80 latach od wybuchu II wojny światowej udało się jednak ustalić datę śmierci i miejsce wiecznego spoczynku Błażeja Stolarskiego, a poniższe informacje i zdjęcie nagrobka publikowane są po raz pierwszy.
Jak wynika z informacji gromadzonych w ramach akcji eksterminacji polskiej warstwy przywódczej i inteligencji w 1939 r., znanej szerzej jako operacja Tannenberg (niem. Unternehmen „Tannenberg”) oraz dokumentów, do których dotarł Pan Klaus Leutner*, Stolarskiego przewieziono 15 września do placówki policji państwowej w Opolu. Pięć tygodni później, 21 października został zastrzelony w okolicach autostrady przebiegającej w pobliżu Größ Köris. Stolarski zmarł zatem jako urzędujący wicemarszałek Senatu, gdyż członkowie prezydiów Sejmu i Senatu przestali pełnić swoje funkcje w momencie podpisania przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Władysława Raczkiewicza w dniu 2 listopada 1939 r. zarządzenia o rozwiązaniu obu izb parlamentu polskiego. W Berlinie dokonano sekcji zwłok i po kremacji prochy wicemarszałka Senatu w urnie zostały złożone 4 grudnia 1939 r. na cmentarzu parkowym (Parkfriedhof) w dzielnicy Marzahn w Berlinie. W miejscu pochówku znajduje się tablica nagrobna ze skrótem imienia Blas (od Blasius) Stolarski i błędną datą urodzenia: 2 października zamiast 2 lutego 1880 r.
http://www.straty.pl/index.php/szukaj-w-bazie
http://www.polskiegroby.pl/s/osoba.php?osobaok=11588&nazwiskoimie=blasius%20stolarski
Napisz komentarz
Komentarze