Sprawa dotyczy zabójstwa 21-letniej Moniki G., która 23 marca 2016 r. została zamordowana w Żernikach przez swojego byłego partnera Sławomira B. Wcześniej, obawiając się o swoje zdrowie i życie, kilkakrotnie prosiła policję o pomoc. Kobieta składała zawiadomienie ws. psychicznego i fizycznego znęcania się nad nią przez Sławomira B. Prosiła też o interwencję w związku z agresywnym zachowaniem mężczyzny. Sławomir B., poszukiwany po dokonaniu zbrodni, popełnił samobójstwo.
Prokuratura oskarżyła w tej sprawie łącznie czworo policjantów. Ich proces rozpoczął się w kwietniu 2018 r. Krzysztofowi W. i Piotrowi R. zarzucono przekroczenie uprawnień i poświadczenie nieprawdy w dokumentach. Pierwszy z policjantów prowadził, a drugi nadzorował postępowanie dotyczące kierowania gróźb karalnych oraz naruszenia nietykalności cielesnej Moniki G. przez jej byłego partnera. W toku tego postępowania sporządzili oni cztery notatki urzędowe, ostatnią datowaną na dwa dni przed zabójstwem Moniki G. Według śledczych, w notatkach tych oskarżeni policjanci udokumentowali przeprowadzenie czynności, które faktycznie nie miały miejsca.
Z kolei Marzenie L., policjantce, która prowadziła postępowanie o psychiczne i fizyczne znęcanie się nad kobietą, zarzucono, że nie dopełniła ciążących na niej obowiązków służbowych i nie przekazała komendantowi wojewódzkiemu dwóch wniosków Moniki G. o udzielenie jej ochrony. Taki sam zarzut usłyszał Paweł I., który jako zastępca naczelnika wydziału kryminalnego, nadzorował postępowanie prowadzone przez Marzenę L.
W trakcie procesu oskarżeni Piotr R. i Krzysztof W. przyznali się do winy, tj. poświadczenia nieprawdy w notatkach służbowych.
W środę Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu uniewinnił wszystkich oskarżonych. W ustnym uzasadnieniu wyroku sędzia Marzena Lehwark m.in. oceniła, że prokuratura oskarżyła policjantów niejako w zastępstwie zabójcy Moniki G., który popełnił samobójstwo.
"Prokuratura starała się za wszelką cenę znaleźć takie dowody, które miałyby uzasadnić tragedię, która się stała, odnośnie pozbawienia życia pokrzywdzonej (...) za wszelką cenę, czyli za cenę znalezienia winnych i skierowania aktu oskarżenia, który miałby niejako zastąpić proces właściwy, czyli proces, w którym sprawca tej tragedii uzyskałby jakiś wyrok" - powiedziała.
Sędzia przyznała, że notatki służbowe policjantów faktycznie poświadczały nieprawdę - a funkcjonariusze w czasie procesu przyznali się do ich napisania - jednak zachowanie, jakkolwiek "karygodne, zasługujące na całkowite potępienie", powinno być ocenione w kategoriach przewinienia służbowego, a nie karnego.
W tym kontekście sędzia przytoczyła orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 1999 r., według którego poświadczenie nieprawdy, penalizowane w art. 271 Kodeksu karnego, dotyczy jedynie dokumentów "wystawionych na użytek publiczny". "Nie należą do tego zakresu dokumenty sporządzane przez funkcjonariuszy publicznych, czyli funkcjonariuszy policji, dla celów wewnętrznych urzędu" - powiedziała sędzia.
W uzasadnieniu sędzia wskazała także, że Monika G., w swoich pismach kierowanych do policji nie wnioskowała wprost o udzielenie jej ochrony. "+Nie mogę wyjść z domu, ponieważ boję się, że Sławomir B. zrobi mi krzywdę.+ Nie ma tutaj tego, że powinna mieć zapewnioną ochronę" - powiedziała sędzia cytując fragment jednego z pism ofiary.
Sędzia podniosła również, że w marcu i lutym 2016 r. zarządzenia Komendanta Głównego Policji z 2015 r. dotyczące zapewnienia ochrony świadkom "nie działały, co udowodniono w trakcie przeprowadzonego postępowania przed sądem". Dodała również, że Marzena L., która miała nie przekazać wniosków ofiary do komendanta wojewódzkiego policji, w okresie uwzględnionym w akcie oskarżenia, przebywała na szkoleniu w Pile. "Po powrocie ze szkolenia (...) oskarżona zapoznała się z tymi aktami, podjęła czynności" - zaznaczyła sędzia.
Obecna na środowej rozprawie matka zabitej kobiety nie chciała rozmawiać z dziennikarzami po ogłoszeniu wyroku. Prokurator, który był obecny w sądzie, zaznaczył, że przyszedł w ramach zastępstwa i nie zna szczegółów sprawy, dlatego odmówił jakiegokolwiek komentarza do orzeczenia.
"Na pewno należy spodziewać się, że oskarżyciel publiczny i posiłkowy mają prawo nie zgodzić się z tym i skarżyć ten wyrok w postępowaniu odwoławczym. Zapewne to się stanie" - ocenił w rozmowie z dziennikarzami jeden z obrońców oskarżonych, adwokat Leszek Cieśla.
Prokuratura wnosiła o skazanie Marzeny L. na rok pozbawienia wolności, Pawła I. na dwa lata więzienia, a Krzysztofa W. i Piotra R. na 10 miesięcy pozbawienia wolności. Ponadto oskarżyciel publiczny zażądał dla wszystkich 15-letniego zakazu wykonywania zawodu policjanta oraz podania wyroku do publicznej wiadomości.
Spośród czworga oskarżonych obecnie w policji pracuje jedynie Marzena L.
Środowy wyrok nie jest prawomocny.(PAP)
Napisz komentarz
Komentarze