Opłaty w płatnych strefach mogą być nakładane tylko wówczas, kiedy samorząd wyznaczy odpowiednie miejsca parkingowe zgodnie z art. 13b ust. 1 i 2 ustawy o drogach publicznych.
W tym samym akcie prawnym ustawodawca wskazuje, że wprowadzenie obszarów, na których pobiera się opłaty parkingowe, uzasadnione jest gdy z uwagi na swoje położenie (np. w miejscach szczególnych dla danej miejscowości) charakteryzują się znacznym deficytem miejsc postojowych.
Ma to celu zwiększenie rotacji parkujących pojazdów lub realizację lokalnej polityki transportowej, w szczególności w celu ograniczenia dostępności tego obszaru dla pojazdów samochodowych lub wprowadzenia preferencji dla komunikacji zbiorowej.
Spór toczący się przed WSA dotyczył interpretacji pojęcia "strefa płatnego parkowania", a w konsekwencji obowiązku (bądź też jego braku) ponoszenia z tego tytułu opłat.
Art. 13b. 1. Opłatę, o której mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, pobiera się za postój pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.
Wielu z nas uważa, że za parkowanie należy płacić tylko i wyłącznie wtedy, kiedy stanowiska parkingowe są wyraźnie oznaczone oraz, że samochód zaparkowany poza takim miejscem opłatom nie podlega. Tymczasem Sąd uznał, że opłaty pobiera się na całym obszarze, wskazanym uchwałą danego samorządu, o ile auto znajduje się w granicach pasa drogowego.
Organ stwierdził, że na gruncie ustawy o drogach publicznych strefa płatnego parkowania, określana jest jako obszar charakteryzujący się znacznym deficytem miejsc postojowych. Powołana ustawa określa zatem strefę parkowania jako pewien obszar stanowiący całość terytorialną, a nie jako poszczególne miejsca, na których można zaparkować pojazd.
Napisz komentarz
Komentarze