O prawa działkowców

Od kilku tygodni przetacza się przez Polskę fala dyskusji dotyczącej pedofilii. Nie byłoby może w tym nic złego, bo zachowania krzywdzące dzieci należy piętnować i ścigać a sprawców w sposób bezwzględny osadzać w zakładach odosobnienia. Problem w tym, że temat zawężono do księży Kościoła Katolickiego. Tego rodzaju działanie jest nie tylko nieetyczne ale niesie ze sobą dodatkowe zagrożenia poprzez wytworzenie wrażenia, że pedofile to tylko księża. Brutalna prawda jest jednak taka, że są oni wszędzie, w każdej grupie zawodowej i w każdym środowisku. Spotykamy ich wśród harcerskich instruktorów, lekarzy, nauczycieli, działaczy sportowych i polityków. Czy to oznacza, że całe grupy zawodowe powinny być naznaczane piętnem pedofilskich skłonności? Jeśli tak, to na jednej ze zorganizowanych w ubiegłym roku w Tomaszowie Mazowieckim konwencji wyborczych Sojuszu Lewicy Demokratycznej, poprzedzającej wybory parlamentarne udało mi się w pierwszych rzędach wypatrzeć dwie osoby skazane przez Sądy właśnie za pedofilię. To nie jest mało udany, makabryczny żart. Zresztą temat jest wcale nie śmieszny. Dwóch panów znanych ze skłonności do dzieci chodziło i poklepywało się po plechach z kandydatami na posłów i senatorów. Nie zabrakło też pamiątkowych fotografii. Czy to znaczy, że SLD w Tomaszowie Mazowieckim można od razu uznać za pedofilską szajkę, tak jak mainstreamowi dziennikarze robią w przypadku Kościoła Katolickiego? Chyba jednak nie….

Odkąd tylko funkcjonować zaczęły w Wolnej Polsce samorządy wojewódzkie Tomaszów nie miał szczęścia do własnych reprezentantów w tym samorządowym gremium najwyższego szczebla. Najpierw radnym wojewódzkim był Mirosław Kukliński, który równolegle występował też w roli posła. Nie wiadomo co zajmowało go bardziej. Faktem jest, że pieniądze na konto wpływały z dwóch źródeł. W dodatku pieniądze nie małe, bo razem ze zwrotami kosztów dojazdu dieta radnego wojewódzkiego przekraczała kilkakrotnie „najniższą krajową”. Dzisiaj, po ponad 10 latach trudno dostrzec pożytki z bycia radnym byłego prezydenta miasta. Niewątpliwie łączenie tych dwóch funkcji nie podobało się wielu osobom i było jednym ze źródeł lokalnych konfliktów.

W dzisiejszych czasach zaktywizować jakąkolwiek, mniejszą lub większą, grupę osób do działania jest niezwykle trudno. W dwójnasób trudne jest przekonanie takiej grupy, by poświęciła swój niedzielny wypoczynek na uczestnictwo w czymś, co nie przynosi bezpośrednich profitów finansowych. Tym bardziej cenna więc wydaje się ostatnia inicjatywa tomaszowskiego Sojuszu Lewicy Demokratycznej, polegająca na honorowej zbiórce krwi dla osób jej potrzebujących. Nawet jeśli ktoś zarzucał będzie, że była ona jedynie sprytnym działaniem, u którego podłoża leży marketing polityczny, to nie da się zaprzeczyć, że żadne z funkcjonujących u nas ugrupowań zarówno partyjnych jak i parapartyjnych, dotąd tego rodzaju prospołecznego marketingu nie zdecydowało się wdrożyć. A szkoda…

Na ostatniej sesji Rady Miejskiej, doszło do ciekawej, chociaż nie oczekiwanej przez nikogo zmiany miejsc. Nowym szefem Klubu Radnych Sojuszu Lewicy Demokratycznej został Tomasz Trzonek (37 lat). Dotychczas tę funkcję pełnił weteran, Tomasz Kumek. Czyżbyśmy mieli do czynienia z początkiem rewitalizacji miejskiej lewicy?

Minęło pół roku od wyborów parlamentarnych i prawie półtora od wyborów samorządowych. Wszyscy kandydaci na prezydentów i posłów epatowali nas swoimi stronami internetowymi, na których mogliśmy przeczytać jak bardzo są wspaniali i jakich wielkich czynów już dokonali? Pretendenci do różnych funkcji i stanowisk oraz o strategicznych dokonają jeszcze ku chwale małej i dużej ojczyzny. Co dzisiaj zostało po różnej jakości produkcjach „www”? Postanowiliśmy dokonać krótkiego przeglądu sieciowych wizytówek kandydatów na radnych prezydentów i posłów.

Wczoraj, w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych numer 3 w Tomaszowie Mazowieckim odbyły się powiatowy zjazd Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Wybrano przewodniczącego oraz powiatową radę SLD a także delegatów na zjazd wojewódzki partii. Zaskoczenia nie było szefem struktur pozostaje nadal Andrzej Barański, który będzie sprawował tę funkcję kolejną już kadencję i staje się tym samym najdłużej „urzędującym” liderem spośród wszystkich ugrupowań partyjnych, w których obowiązują demokratyczne procedury wyboru władz. Dla porównania, w ciągu minionych 10 lat władze Platformy Obywatelskiej zmieniały się kilkukrotnie