Arcybiskup Nossol w Tomaszowie

Abp Alfons NOSSOL urodził się w Brożcu na ukochanym Śląsku Opolskim. Absolwent  Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1957 r. w Opolu. W 1962 obronił pracę doktorską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w kontynuował karierę naukową ( od 1988 prof. zwyczajny). W 1977 r. zostaje mianowany biskupem diecezji opolskiej, a w 1999 arcybiskupem tytularnym.

Posługę biskupią pełnił do 2009 roku. Wybitny znawca Kościołów Wschodnich i Kościołów Ewangelickich (teologii Marcina Lutra i Karola Bartha). Członek Papieskiej Rady ds. Jedności Chrześcijan, członek Papieskim Komisji Mieszanych ds. Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i prawosławnym oraz pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i luterańskim, członek Rady Stałej Episkopatu Polski, Rady Naukowej Episkopatu, przewodniczący Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu, profesor i Wielki Kanclerz Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego.

Doktor honoris causa uniwersytetów w Bambergu, Münster, Moguncji, Opolu, Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, laureat wielu nagród m.in. Lux ex Silesia (1996), Szmaragdu Śląskiego (2006). Otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień: w 2003 odznaczony „Missio Reconciliationis”, w 2007 otrzymał medal „Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Republiki Federalnej Niemiec (2009). W czerwcu 2010 został odznaczony Nationalpreis (Niemiecką Nagrodą Narodową). Jako wybitny autorytet teologiczny pozostaje czynny naukowo w Polsce i w Niemczech.

Z wielką ojcowską troską o stan zdrowia obywateli patronuje nowoczesnemu Ośrodkowi Sebastianeum Silesiacum opolskiego Caritasu w Kamieniu Śląskim, propagując wodolecznictwo bawarskiego ks.dra Sebastiana Kneippa.

J.E. Abp Alfons Nossol zostaje uhonorowany Orderem ECCE HOMO za wyjątkowo imponującą duszpasterską aktywność szeroko wychodzącą poza ramy konfesyjne przy wielkiej wrażliwości względem różnic narodowościowych, kulturowych, za ogromny wkład w proces pojednania polsko-niemieckiego oraz niestrudzone budowanie ekumenicznej przestrzeni, pełnej głębokiej teologicznej  refleksji i wzajemnego szacunku.