Listy czytelników

Już dzisiaj uda nam się pospać o całą godzinę dłużej. Teoretycznie mógłby to być powód do radości, w praktyce jednak nie ma się z czego cieszyć, bo i tak nasz „biologiczny zegar zadzwoni” o stałej porze, czyli po tylu godzinach ile każdy z nas indywidualnie potrzebuje do odpoczynku.

27 października odwiedzili nas uczniowie klasy 5 Szkoły Podstawowej nr 12 w Tomaszowie Maz.Przynieśli zebrane przez siebie dary w postaci kołder, koców, suchej karmy, kaszy, makaronu i ręczników.Goście zwiedzili schronisko i poznali mieszkające w nim psy. Interesowali się ich smutnym losem, bowiem część z nich to zwierzęta po przejściach. Duże wrażenie wywarły na uczniach szczeniaki,które mają blizny najprawdopodobniej spowodowane poparzeniem.

Wróciłam do Tomaszowa , kupiłam dom i ….. nie mogę wyjść do ogrodu.

Przesyłam kolejny już artykuł dotyczący tolerancji. Tym razem opisuję sprawę pewnego pastora protestanckiego z Iranu. Mało kto pewnie o tym słyszał, ale w XXI wieku nadal dzieją się takie rzeczy. Sprawa ta wywołała reakcję rządów między innymi Polski i Wielkiej Brytanii. Tekst pochodzi ze strony Głos Prześladowanych Chrześcijan.

Zastanawiam się od dłuższego czasu kto projektuje u nas rozwiązania komunikacyjne. Jeżdżąc codziennie moją czterokołową limuzyną nie mogę wyjść z podziwu nad całkowitym brakiem wyobraźni i „pomyślunku”. Na moje szczęście, insomnia, na jaką cierpię, każe mi jeździć głównie w nocy, dzięki temu unikam większości stresów, jakie muszą przeżywać Ci, którzy zmuszeni są jeździć za dnia i w dodatku w godzinach szczytu.

Jest to kolejny artykuł, który ma pokazać sytuację chrześcijan w różnych stronach świata, przekazanie tego opinii publicznej. Tekst pochodzi z organizacji Głos Prześladowanych Chrześcijan, która zajmuje się tymi tematami.

Znalazłem niedawno ciekawy raport, który tu wysyłam. Jest to temat jeszcze raczej nieobecny w mediach, ale powoli się to zmienia.

Zdecydowałam się na napisanie tego tekstu dopiero po 3 dniach. Chciałabym nim zwróć uwagę wszystkich osób (nie tylko z powiatu tomaszowskiego), którym zależy na bezpieczeństwie swoim, swoich bliskich oraz ….. zwierząt. Dnia 26.09.2011r przy ulicy Spalskiej byłam świadkiem makabrycznego zdarzenia.

Cztery małe 6 tygodniowe kotki,dwa czarne i dwa bure czekają na adopcje. Sprawa jest pilna, ponieważ schronisko nie jest dobrym miejscem dla przebywających tam kotów ze względu na brak odpowiednich pomieszczeń. Stałe przebywanie kotów z psami naraża je na silny stres.Liczymy na Waszą pomoc lub znalezienie im domów. Kotki są czyściutkie załatwiają się do kuwetki bardzo lubią się przytulać. Kontakt tel. 789-112-580

Kolejny artykuł o tolerancji. Również temat kontrowersyjny, o którym się nie mówi.

Czy ktoś z młodego pokolenia może pamiętać jeszcze kult, jakim otoczona była w czasach PRL postać Janka Krasickiego? Zapewne wszyscy już zapomnieli, że był on patronem komunistycznych młodzieżowych organizacji, wielu szkół a nawet przedszkoli i żaglowców.

Temat kontrowersyjny, ale obecnie na czasie. Niedługo przyjdzie nam się z nim zmierzyć.

Szanowny Panie Redaktorze, pragnę się odnieść do zamieszczonej "Skargi na busy", która ukazała się na stronach serwisu Internetowego NaszTomaszow.pl dnia 10.09.2011 r.

Witam. Mam pytanie dotyczące dróg w naszym mieście, a dokładniej mówiąc, dotyczące pewnego objazdu, który prowadzi przez Tomaszów. Otóż na ulicy Warszawskiej na wysokości McDonald’s oraz na ul. Św. Antoniego pojawiły się ostatnio tablice "Objazd do DW nr 716". Przypomnę, że jest to droga łącząca Koluszki z Piotrkowem Tryb. Znaki kierują na objazd w ul. Mościckiego w stronę Ronda Dmowskiego i na tym się kończy. Nikt nie jest w stanie powiedzieć, co Tomaszów ma wspólnego z tym objazdem. Znaki są odsłonięte czyli objazd obowiązuję. Długo patrzyłem na mapę i nie mogę wpaść na to skąd u nas objazd do W-716. Może Wam uda się zdobyć jakieś informacje na ten temat.

Piszę skargę na zachowanie kierowców (właścicieli?) busów, którzy wykonują kursy z Tomaszowa do Łodzi. Jak wiadomo na trasie W713 prowadzone są liczne roboty drogowe, ruch w 4-5 miejscach odbywa się wahadłowo. Jakim prawem kierowcy busów omijają przystanki i nie zabierają pasażerów?!

Jakie przedszkole wybieramy dla naszego dziecka? Prywatne, czy publiczne. Ile które kosztuje, jakie są wady i zalety tych przedszkoli. Co nas denerwuje, a o czym nie powiemy głośno, bo boimy się że ktoś się odegra na naszym dziecku? Jakie choroby fundujemy przedszkolakom najczęściej? Zapraszam do dyskusji

Przeczytałam dzisiaj na Państwa stronach list dotyczący otwarcia roku szkolnego w Gimnazjum numer 7. Autor opisuje w nim „fuszerkę”, jakiej dopuścili się jego zdaniem wykonawcy ogrodzenia wokół szkoły. Przyznam, że na budowaniu ogrodzeń i płotów się nie znam. Co najwyżej mogę je oceniać w kategoriach „ładne” bądź „brzydkie” i tyle na ten temat mogę powiedzieć od siebie. Moją uwagę (jako widza uroczystości) zwróciło natomiast coś innego. Był to mianowicie program „artystyczny”, który nie wiem kto przygotowywał, ale z całą pewnością, była to osoba całkowicie pozbawiona dobrego smaku.

Głupota podobno nie boli, ale bywa kosztowna i to nie ze względu na koszt baneru reklamowego, który został zniszczony, ponieważ jakiemuś idiocie zachciało się rzucić zapaloną oponą w wizerunek kandydata na senatora Platformy Obywatelskiej, ale przede wszystkim, kosztowna jest praca strażaków, którzy około 2 w nocy zostali wezwani do płonącej na kamienicy przy ulicy Warszawskiej reklamy.

Szanowni Państwo, miałem wczoraj okazję być na rozpoczęciu roku szkolnego w Gimnazjum numer 7. Miła uroczystość i w dodatku podniosła atmosfera związana z oddaniem do użytku nowego boiska szkolnego. Dowiedziałem się, że jego budowa zostanie albo została dofinansowana ze środków zewnętrznych, co należy tylko pochwalić. Jednak moje wprawne oko budowlańca dostrzegło kilka problemów i niedoróbek, które przynoszą wstyd i to nie tylko wykonawcy robót.

Zdarzyło mi się wielokrotnie czytać o nieudolności tomaszowskich władz, o różnych nieprawidłowościach, kumoterstwie i układach panujących w naszym mieście. Oczywiście wszystkie te rzeczy są istotne z punktu widzenia „szarego” obywatela. Jednak dopiero niedawno zrozumiałam, w jakim miejscu mieszkam i żyję. Stało się to, kiedy miałam wątpliwą przyjemność obserwować kobietę i mężczyznę, kradnących kostkę brukową z terenu budowy przy ulicy Jana Pawła II. Osoby te, w biały dzień, podjechały własnym samochodem w miejsce, gdzie kostka była składowana, po czym bez najmniejszej krępacji, zaczęły pakować ją do środka. Przechodzący w pobliżu ludzie obserwowali i nie reagowali. Takie to miasto…