Listy czytelników

Szukając pracy otrzymałem możliwość odbycia stażu w jednej z tomaszowskich firm. Pracodawca wystąpił do urzędu o przyznanie stażystów, wniosek rozpatrzono pozytywnie na każdym szczeblu. Teraz moja kolej – zdobyć skierowanie konkretnie do jego firmy, by przejść wszelkie formalności. W dniu gotowości udaję się do urzędu pracy i odhaczywszy się, staje w kolejce do pokoju, gdzie rozdają skierowania. Kolejka była przerażająco długa. Spodziewając się tego naładowałem wcześniej odtwarzacz, wziąłem dobrą książkę i notatnik w razie potrzeby zapisania różnych pomysłów. Zacząłem robić notatki z życia kolejki.

Szanowni Państwo, proszę o opublikowanie przesłanej informacji, która ukazała się także na mojej osobistej stronie internetowej www.marcinwitko.pl. Liczę, że temat poruszony przeze mnie spotka się z pozytywnym odzewem czytelników portalu NaszTomaszow.pl

Po raz kolejny nasztomaszow.pl staje się forum narzekania na działanie MZK. Rozkład jazdy tego dziwnego tworu chyba nie obowiązuje, gdyż próbując dostać się na dworzec przekonałem się, że jeden autobus odjeżdża 5 minut przed czasem, a drugi spóźnia się o tyleż, co ostatecznie powoduje, że z okien zdezelowanego pojazdu z drugiej ręki udało mi się dostrzec pociąg, którym miałem zamiar jechać. Zmuszony zostałem do podróży autobusem PKS Tomaszów - zimnym i droższym niż PKP.

Z głębokim niepokojem czytam różnego rodzaju fora ogólnopolskie różnych organizacji społecznych i politycznych, gdzie pojawiają się wpisy dotyczące przedstawicieli duchowieństwa katolickiego. „Czarny okupant”, „katabasy”, „klechy”, „księża na księżyc”, „wszyscy księża to pedofile” to tylko niektóre z nich. Niestety podobne inwektywy w internetowych (i nie tylko) komentarzach pojawiają się coraz częściej. Moim zdaniem, mamy tu do czynienia z formą rasizmu, niczym nie różniącą się od haseł typu „Juden raus”, czy „Żydzi precz z Polski” itp.

Dzień Dobry. Zwracam się do Państwa z nietypową sprawą. Autobus komunikacji miejskiej w Tomaszowie Mazowieckim nie jest moim codziennym środkiem transportu. Jednakże dzisiaj tj. 01.03.2011r byłam pasażerką jednego z autobusów Państwa linii. Był to autobus niskopodłogowy linii numer 8 jadący o godzinie 16/18 na przystanku Warszawska – Szeroka. Piszę do Państwa, ponieważ chamstwo i gburowatość kierowcy tego autobusu jest nie do opisania.

W związku z publikacjami prasowymi publikowanymi w ostatnim czasie w tomaszowskich mediach Tomaszowskie towarzystwo Miłośników i Opieki nad Zwierzętami pragnie uzupełnić uściślić zawarte w nich informacje.

Piszę ze skargą na tomaszowski PKS. Ta firma notorycznie lekceważy podstawowe prawa pasażera. Jestem osobą dojeżdżającą zmuszoną do częstego korzystania z usług firmy. Chcę zauważyć, że jakość tych usług to skandal.

Witam serdecznie dzisiaj chciałbym się podzielić pewną dość nieprzyjemnym spostrzeżeniem na temat niedawno pojawiających się w naszym mieście publicznych kontenerowych toalet jakie są usytuowane np. koło rynku, lub wchodząc do parku miejskiego od strony „fabryki”

Na wstępie pragnę zaznaczyć iż tekst ten jest dość subiektywny (Subiektywizm to kierowanie się w działaniu oraz w ocenie faktów i zjawisk wyłącznie własnym sposobem widzenia; stronniczość.), nie zamierzam tutaj rozwiązywać sporu jaki zaistniał pomiędzy stronami, gdyż nie znam wszystkich faktów. Jako wolny obserwator analizowałem wypowiedzi ludzi, zachowania i emocje.

Jak się okazuje nie wszyscy młodzi mieszkańcy naszego miasta widzą w nim same wady. Poniżej publikujemy pracę zaliczeniową Tomaszowianki, studentki dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim dotyczącą stereotypów funkcjonujących w naszej lokalnej świadomości

HYZIO - malutka, kudłata kuleczka. Jest śliczny i puszysty. Ma około dwóch, trzech latek. Na spacerze wykazywał energię i chęć do igraszek i do rozrabiania. Niestety w boksie entuzjazmu i energii brak. Hyzio zamyka się w sobie i czas spędza schowany w budzie. Bardzo ciężko znosi schronisko. Maogromny potencjał jako radosny psiak, ale tylko w domu, u boku swojego człowieka. W schronisku ginie. I bardzo się boi błyskowej lamy w aparacie. kontakt w sprawie psa tel. (44)-724-69-87. Pies przebywa w boksie nr 6

“112? Ale to u nas nie działa!” – taki właśnie tekst usłyszałem od dyspozytora dzwoniąc pod ten właśnie numer. A sytuacja była dość prozaiczna – południe, centrum miasta, pod jedną z kawiarni leży człowiek (prawdopodobnie mocno “wczorajszy”). Obywatelski obowiązek i sumienie mimo wszystko przykazuje mi zadzwonić z prośbą o pomoc. Po KILKUNASTU sygnałach dzwonka odebrał dyspozytor i spytał, czy zadzwoniłem w tej sprawie na pogotowie.

Zachęcona przez dyskusję dotycząca służby zdrowia w naszym mieście postanowiłam napisać kilka zdań na nieco inny, chociaż mający z tamtym dosyć luźny związek temat. Bo przecież ewentualna złamana noga, ręka, czy rozbita głowa ma związek z opieką medyczną. Otóż w miniony weekend odbyło się w naszym mieście kilka imprez, które moim zdaniem nie wiadomo dla kogo były organizowane, bo po poziomie ich przygotowania można sądzić, że nie dla ludzi. Zacznę od tej największej, czyli od Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

Temat służby zdrowia, szczególnie tomaszowskiej, budzi właściwie zawsze skrajne emocje. Dwa listy do redakcji, jakie opublikowaliśmy w tym tygodniu wywołały falę komentarzy i następnych listów. Nie wszystkie dotyczą w sposób bezpośredni szpitala. Wiele z nich mówi o przychodniach tzw. "pierwszego kontaktu". Dzisiaj kolejny z nich. Zachęcamy do aktywnej dyskusji i dzielenia się własnymi doświadczeniami.

Chciałabym nawiązać do listu, jaki opublikowaliście wczoraj, zatytułowanego "Aby być chorym... trzeba mieć zdrowie". Może rzeczywiście warto rozpocząć publiczną dyskusję na temat jakości opieki medycznej w naszym mieście. Chętnie podzielę się własnymi doświadczeniami z ostatnich kilku tygodni....

W serwisach informacyjnych media podają dzisiaj, że są w kraju pierwsze ofiary śmiertelne wirusa AH1/N1.W tym miejscu rodzi się pytanie jak na taką ewentualność przygotowana jest tomaszowska służba zdrowia. Mam związane z tym pewne doświadczenia z ostatnich dni.

Musiałam walczyć. O siebie i o swoje dziecko. Nic do jedzenia i picia, a przy mnie maluch. Moje dziecko... Nadzieja znikała z dnia na dzień, że ktoś się pojawi i nas uratuje. Dlaczego człowieku skazałeś nas na taki los, kiedy tak wiele osób mówi że jesteśmy Twoim najlepszymi przyjaciółmi? Nie miałam siły się podnieść ale czekałam, aby ktoś się nade mną zlitował...

Chciałabym zwrócić uwagę na "jakość usług" oferowanych przez tomaszowski MZK. Szczególnie wysoki standard prezentują autobusy wyruszające na trasę tuż po godzinie 5 rano. MZK ze szczególną troską o zdrowie i wygodę pasażerów wysyła najmniejsze i najmniej pojemne autobusy. Wynika to zapewne z faktu, że wzorem pingwinów cesarskich pasażerowie muszą zapewnić sobie ciepło w iście antarktycznym środowisku nieogrzewanego autobusu. Jeśli chodzi o empatię, altruizm i wzajemne zrozumienie - pingwiny zdecydowanie wygrywają.

Chciałbym opisać na jaki cwaniacki numer wpadła sieć telefonii komórkowej ERA. Po sprawdzeniu, może redakcja naszej gazety zechciałaby opisać ten problem. Na początku grudnia otrzymałem sms-a, że znalazłem się na liście i będę brał udział w losowaniu miliona złotych. Po przeczytaniu tylko początku skasowałem go, bo nie mam czasu ani ochoty na czytanie bzdur.

„Tomaszów okiem przybysza” przeczytałam z dużym zainteresowaniem. Lektura tego listu skłoniła mnie do napisania swoich przemyśleń, obserwacji. O ile zgadzam się niemal w 100% z autorką co do jej opinii o mieście o tyle brakuje mi spostrzeżeń na temat jego mieszkańców.