Prawym Okiem

Sporo emocji wywołuje zapowiedź wprowadzenia w Tomaszowie Mazowieckim bezpłatnych przejazdów autobusami komunikacji miejskiej. Był to jeden z najbardziej medialnych punktów kampanii wyborczej Marcina Witko, chociaż nie sądzę aby ta obietnica przesądziła o jego zwycięstwie. To, że polityk poważnie podchodzi do składanych przez siebie obietnic, dobrze o nim świadczy, trzeba jednak pamiętać o kosztach i konsekwencjach przedsięwzięcia.

Czy można kogoś w środku zimy wyrzucić z mieszkania na przysłowiowy bruk, nie mając nakazu eksmisji, bez obecności komornika i z dziwną aprobatą funkcjonariuszy odpowiedzialnych za czuwanie nad bezpieczeństwem obywateli i poszanowaniem dla obowiązującego prawa. Okazuje się, że można.

Zaczęła się długo ponoć wyczekiwana przez mieszkańców Tomaszowa budowa centrum handlowego przy ulicy Barlickiego. Właściwie to, co możemy na tę chwilę obserwować, jest wyburzaniem ruin i wyrównywaniem terenu, gdzie obiekt ma się pojawić. Póki co, wszyscy się cieszą, bo zostanie zagospodarowana część miasta, będąca głównym tomaszowskim szczurowiskiem.

Stało się! Zostałem wytropiony przez internetowych łowców sensacji. Tajni agenci, niczym zawodowcy z CIA albo Mossadu, wyszpiegowali, zauważyli i potępili. Nie pozostaje mi nic innego jak spuścić mą starą siwiejącą głowę i posypać ją popiołem

Od drugiej tury wyborów prezydenckich minęło już kilka dni. Warto pokusić się o krótkie podsumowanie zdarzeń , jakie mieliśmy okazję nie tylko obserwować, ale których byliśmy przecież uczestnikami, jako kandydaci, wyborcy, członkowie komisji wyborczych itd.

Polityka to często brutalna gra. Przeciwnicy często walczą ze sobą używając chwytów poniżej pasa. Właściwie przestało to już kogokolwiek dziwić, kiedy pan lub pani X publicznie lży swojego adwersarza, starając się w ten sposób przypodobać podniecającej się obelgami tłuszczy. Łgarstwa, fałszywe oskarżenia i knajackie słownictwo są na porządku dziennym.

Miałem wczoraj wątpliwą przyjemność obejrzeć reportaż telewizji TTV poświęcony 10 letniemu chłopcu, nagranemu za pomocą telefonu komórkowego, na terenie szkoły ponadgimnazjalnej, funkcjonującej pod dumną nazwą „samochodówki”. Dzieciak podjudzany przez starszych kolegów bluzgał, palił papierosy i pluł na chodnik. Krótko mówiąc: robił za ulicznego żula, ku uciesze prymitywnej gawiedzi.

Kampania wyborcza dobiega do końca. Chciałoby się powiedzieć: nareszcie! Za nieco ponad tydzień odbędzie się głosowanie a później pozostanie już tylko druga tura wyborów prezydenckich. Tegoroczne zmagania lokalnych polityków przebiegają jak dotąd w dosyć spokojnym klimacie. Żaden z kandydatów nie stara się zdyskredytować w sposób oficjalny swoich konkurentów. Za to w Internecie, gdzie istnieje duże poczucie anonimowości sporo się dzieje i to dzieje się niedobrego.

Telewizja TTV wyemitowała wczoraj reportaż w całości poświęcony budowlanemu bublowi, jaki powstał na skrzyżowaniu ulic Św. Antoniego oraz Żwirki i Wigury.

Rzadko zdarza mi się publikować dwa felietony jednego dnia. Jednak koncert grupy LemON, jaki odbył się wczoraj w Tomaszowie, wzbudził sporo emocji.

Wielokrotnie krytykowałem już na łamach portalu NaszTomaszow.pl wykorzystywanie dzieci do autopromocji politycznej, co najwyraźniej jest ulubionym zajęciem urzędników oraz kilku radnych ze Starostwa Powiatowego w Tomaszowie Mazowieckim.

Czy ktoś z Was pomyślał kiedykolwiek czego tak naprawdę potrzebuje Tomaszów? Jestem pewien, że każdy z mieszkańców będzie miał dziesiątki pomysłów na rozwój miasta.

Ilość skarg, jakie wpływają do Rady na funkcjonowanie w naszym powiecie tzw. pieczy zastępczej, czyli rodzinnych domów dziecka, rodzin zastępczych itd. jest coraz większa.

Infantylizm polskich polityków przybiera coraz bardziej karykaturalne wymiary. O ile jeszcze przed rewolucją, spowodowaną przez tzw. social media, potrzebna była praca dziennikarzy, by obnażyć słabostki znanych (bo przecież nie tylko polityków) osób, tak obecnie, w przyrodzonej sobie ekshibicjonistycznej pasji, osoby te same radośnie prezentują swoje zdolności oraz przywary oraz słabostki. Szydło wychodzi więc z internetowego worka czasem szybciej niż poprzez żmudne i długotrwałe dziennikarskie

Większość urzędów miast i gmin w całej Polsce od początku tego roku żyje tylko zbliżającymi się wyborami samorządowymi. Trwają ciche licytacje: kto z kim, w jaki sposób i dlaczego. Z czasem oczywiście emocje narastają. Pojawiają się kolejne nazwiska na listach potencjalnych kandydatów na najwyższe stanowiska władzy lokalnej i radnych. Wśród faworytów najczęściej znajdują się aktualnie urzędujący szefowie miast i miasteczek.

Mam czasem wrażenie, że różnego rodzaju rankingi i zestawiania dotyczące funkcjonowania samorządów, miast, jakości życia mieszkańców oraz ich zamożności, wzięte są z przysłowiowego sufitu. Niedawno pismo samorządowe „Wspólnota” opublikowała ranking zamożności, który czytany bez zastanowienia jeży włosy na głowie przeciętnego mieszkańca Tomaszowa Mazowieckiego.

Urząd Miasta na organizację festynu wydał 38 tysięcy złotych. Poza tomaszowskim artystą wystąpili na nim także mało znani uczestnicy programów telewizyjnych. Dla porównania za podobne pieniądze można zorganizować koncert Strachów na Lachy albo Kultu (pod warunkiem, że zdążymy przed wakacjami, bo Kazik w miesiącach letnich się regeneruje). W sumie całość kosztowała ponad 50 tysięcy złotych. Nie do wiary? A jednak...

Okazuje się, że nic w tym kraju nie wychodzi tak dobrze, jak działania pozorowane. Nie można bowiem nazwać inaczej pomysłów dotyczących całkowitego zakazu posługiwania się służbowymi kartami płatniczymi przez polityków, pełniących funkcje publiczne na szczeblu krajowym, jak i lokalnym. Projekt takiej zmiany w ustawie zgłosił właśnie do laski marszałkowskiej klub poselski Prawa i Sprawiedliwości. Pomysł pojawił się po upublicznieniu informacji na temat wystawnych przyjęć organizowanych na koszt podatników przez ministrów i urzędników Rządu Donalda Tuska.

Przyznam się, że o publicznych występach radnego Wiesława Boronia zacząłem w ostatnim czasie pisać z niemałym lękiem. Najchętniej nie pisałbym o nich wcale, by nie narażać się na kolejny pomysł, aby uczynić ze mnie personę non grata już nie tylko na komisji, prowadzonej przez radnego ale także w innych całkowicie dostępnych i publicznych miejscach. Po radnym można się spodziewać wszystkiego i wcale nie zdziwiłbym się, gdyby przyszło mu do głowy ustawić na miejskich rogatkach tablice ostrzegające przed moją osobą nielicznych przyjeżdżających do nas turystów. Boroniowi podobnych pomysłów nie brakuje i na każdej niemal sesji dzieli się nimi z innymi samorządowcami, wywołując znudzenie a bywa, że irytację i zniecierpliwienie.

Jesienną kampanię wyborczą czuć już w podmuchach lipcowego wiatru. Mimo wakacji nie ustają zwyczajne w takich okolicznościach układanki i przepychanki. Urzędy, niczym innym nie żyją, jak tylko potencjalnymi kandydatami na radnych, czy starostów. Pojawiają się wciąż nowe nazwiska na liście pretendentów do miękkiego fotela prezydenta miasta.