Prawym Okiem

Jedzą, piją, lulki palą,. Tańce, hulanka, swawola;. Ledwie karczmy nie rozwalą,. Cha cha, chi chi, hejza, hola! No, ok... tańców to może tam i nie ma, zresztą kto ich tam wie. Wszak w Weselu nie takie rzeczy poeta Wyspiański opisywał. Ale nie o poezji dzisiaj chciałem kilka słów napisać, a o lokalnych układankach politycznych przed nadchodzącymi wyborami samorządowymi. Sam w tych "zabawach" nie uczestniczę, jednak uważnie obserwuję i słucham tego, co działacze lokalni opowiadają...

Od kilku dni krąży po Facebooku link do petycji, której celem jest przywrócenie przywilejów kolejnej grupie zawodowej. Tym razem są to pracownicy Domów Dziecka, których kilka lat temu pozbawiono uprawnień wynikających z tzw. Karty Nauczyciela. Znajomi lajkują, głosują, klaszczą, mało kto ma jednak pojęcie o faktycznym funkcjonowaniu tego rodzaju placówek. W samym tekście petycji też nie znajdujemy za bardzo troski o dzieci ale wręcz ich instrumentalne traktowanie. Zabawne jest to, że petycję lajkują też członkowie PO, mimo, że stanowi ona bezpośredni atak na Rząd, który sami firmowali. Co to oznacza? Że lajkowanie leci jak... leci. Nikt nie zadaje sobie trudu związanego z czytaniem.

Polska polityka wygląda czasem, jak taniec głupca z szamanem. Obserwujemy te wszystkie podrygi i nie potrafimy odróżnić, kto znajduje się w euforycznym, religijnym uniesieniu, a kto tylko naśladuje w sposób bezkrytyczny jego ruchy. W ostatnim czasie mieliśmy okazję obserwować dwa takie tańce, którymi ekscytowała się cała Polska. Telewizyjne główki prawiły mądrości, od których często dostać można było gęsiej skórki. Okazuje się, że nawet ogólnie szanowane postacie potrafią w jakimś dziwacznym zaślepieniu bredzić. Dzisiaj kilka słów o nowelizacji ustawy o IPN, w następnym felietonie o projekcie "ratujmy kobiety". Oba wywołały prawdziwą histerię. Zapraszam do dzielenia się własnymi opiniami.

Drobna sprawa, a tyle wątków. Nie wiem czy uda się je poruszyć w jednym felietonie. Ostatnia sesja Rady Powiatu Tomaszowskiego zaskoczyła zdjęciem z porządku obrad uchwały o zakupie z wysoką bonifikatą dawnej willi fabrykanckiej, mieszczącej obecnie Powiatowy Urząd Pracy. Okazało się, że radni mają tyle różnych wątpliwości, że Starosta postanowił sam wycofać projekt.

Trochę pół żartem, pół serio ten tytuł wymyśliłem, ale wydaje mi się, że jest on dosyć adekwatny do tego, co nas otacza. Kolejny dzień spektaklu pt."Naziści w lesie" trwa. Zajmujemy się więc szokującym zachowaniem bandy czubków, którzy przecież znikąd się nie wzięli....

Od jakiegoś czasu na stronach internetowych policji widnieje ogłoszenie o stale prowadzonym naborze do służby. W całym kraju funkcjonariuszy brakuje, a odkąd zniesiono możliwość przejścia na emeryturę po 15 latach służby chętni do przywdziania munduru nie pchają się drzwiami i oknami. Trudno się oprzeć wrażeniu, że przyjmuje się wszystkich jak leci, byle jakoś tam sprawni fizycznie byli. Pojęcie służby wygasa. W sobotę jeden z funkcjonariuszy wezwanych przeze mnie na interwencję stwierdził, że przyjechał w mojej prywatnej sprawie. Ręce po prostu opadają. Może czas tych ludzi lepiej wynagradzać i prowadzić mocną selekcję przy naborze? No ale po kolei....

Do napisania tego felietonu zabierałem się od kilku tygodni. Właściwie odkąd przeczytałem w TIT artykuł o przedsiębiorcach, którzy będą zmuszeni wyprowadzić się z budynków przy skrzyżowaniu ulicy Tkackiej i Św. Antoniego. Nieruchomość jest własnością miasta i została przeznaczona na sprzedaż.

Już prawie tydzień trwa spektakl pt. reforma sądownictwa w Polsce. Większość ludzi niewiele z tego rozumie i tak naprawdę mało ich Sądy obchodzą. Dla przeciętnego naszego rodaka Sąd jest czymś, od czego należy trzymać się z daleka i unikać niczym diabeł święconej wody. Taka jest prawda i nie da się zaklinać rzeczywistości. Ludzie Sądom nie ufają, stąd powiedzenie, że idziemy do nich po wyrok a nie sprawiedliwość. Sądy to wciąż bezduszne twory przypominające prozę Franza Kafki /zawsze aktualną/. Większość z nas nie pojmuje mechanizmów ich funkcjonowania. Oczywiście idea trójpodziału władzy jest słuszna co do zasady, jednak w naszej polskiej praktyce sprawdza się raczej średnio.

Od jakiegoś czasu zasypywany jestem informacjami dotyczącymi tomaszowskiego szpitala /ale nie tylko/. Nie ma w tym nic dziwnego, bo z jednej strony prowadzę jedno z najpopularniejszych w mieście mediów, z drugiej chyba jestem jedynym niezależnym radnym w Radzie Powiatu Tomaszowskiego. Oczywiście wszystkie te informacje staram się weryfikować i sprawdzać. Składam więc interpelacje, jako samorządowiec i wysyłam pytania jako dziennikarz. Efekt jest różny i niejednokrotnie już o tym pisałem. Dzisiaj o kolejnym bardzo konkretnym ale i ciekawym przypadku.

Niezwykle rzadko zdarza nam się komentować na naszym portalu oświadczenia majątkowe składane przez radnych i inne zobowiązane do tego osoby. Zwyczajnie nie interesuje nas majątek, jakiego ktoś dorobił się, pracując często przez kilkadziesiąt lat. To czy pan X ma taki czy inny samochód, to wyłącznie jego sprawa, podobnie jak wielkość mieszkania albo domu, należącego do pani Y.

Ponoć kto pyta nie błądzi. Wierny tej zasadzie pytam stosunkowo często. Czasami zadaję pytania dziennikarskie, a czasem składam interpelację, jako radny Rady Powiatu Tomaszowskiego.

Rzadko na sesjach Rady Powiatu mamy do czynienia uchwałami, o których można powiedzieć, że dotyczą wyznawanych zasad. Może to i dobrze, bo mogłoby się okazać, że zasadami, co u poniektórych jest krucho. W miniony czwartek radni podjęli uchwałę o przyjęciu relacji partnerskich z rejonem Uszackim w obwodzie Witebskim na Białorusi. Tylko jedna osoba była przeciwko legitymizowaniu reżimu Aleksandra Łukaszenki. Jedna osoba /Marek Parada/ się wstrzymała.

Macie zapewne okazję przejeżdżać przez różne mniejsze i większe miasta położne poza granicami naszego pięknego kraju. Ile razy zdarza Wam się wzdychać, kiedy widzicie malownicze uliczki, rozumne rozwiązania komunikacyjne, schludne elewacje kamienic i wszystko to, co przyjęto nazywać ładem przestrzennym. Zachwyca zieleń w miejscach, które wydają się dla niej stworzone, a ulice zwyczajnie tętnią życiem. Wszystko robi wrażenie starannie zaplanowanego i uporządkowanego. Obrazu nie zakłóca żaden architektoniczny, czy estetyczny dysonans. Dlaczego tak to wygląda? Otóż dlatego, że nic nie jest pozostawiane przypadkowi.

Fajnie, że Polak został ponownie "Królem Europy", bo właściwie czemu miałoby nie być fajnie. Tusk, czy Saryusz Wolski, dla mnie, jako obywatela RP w sumie bez różnicy. Dobrze, że nie jakiś francuski socjalista i tyle. Problem jednak w tym, że informacje o wyborze Donalda Tuska zdominowały wszystkie przekazy medialne. Tymczasem dzieją się wokół nas rzeczy naprawdę ważne, które przechodzą prawie niezauważone.

Od jakiegoś czasu staram się pisać moje felietony w sposób mocno wyważony. Próbuję prezentować opinię i równocześnie unikać "wycieczek" personalnych. Chyba ostatnie "przegięcie" w tym względzie przydarzyło mi się w stosunku do naszej wiceprezydent prawie rok temu. Przyznam, że było sporo za mocno. Wczoraj, po raz pierwszy od tamtego czasu miałem ochotę po raz kolejny dołożyć takim mocno spersonalizowanym tekstem, prezesowi Tomaszowskiego Centrum Zdrowia, Krzysztofowi Zarychcie. Powodów się nazbierało przez te kilka miesięcy jego urzędowania.

Wyczytałem wczoraj, że kontrola zorganizowana przez Dolnośląski Oddział Wojewódzki NFZ skończyła się karą dla 4. Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką SP ZOZ we Wrocławiu.

Wypadek, do jakiego doszło w minioną niedzielę na ul. Św. Antoniego wywołał sporo emocji i całą lawinę komentarzy. Na przejściu dla pieszych potrącona została starsza kobieta. W stanie ciężkim trafiła do szpitala, a obrażania, jakich doznała są na tyle poważne, że wciąż jeszcze walczy o życie. Śledząc internetowe dyskusje trudno nie zadać sobie pytania: czy fala nienawiści, jaka się przelała miała związek ze zdarzeniem, czy z faktem, że samochód biorący udział w wypadku to radiowóz policyjny, a

Tegoroczny Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy już za nami. Ucichły dźwięki muzyki, która towarzyszy akcji od 25 lat. Ostygły też już nieco emocje. Zarówno te pozytywno euforyczne, jak i te negatywno hejterskie. Milkną więc internetowe spory, które powracają regularnie co roku i niestety mam wrażenie, że w coraz bardziej gwałtownej formie. Żałuję, że wchodzą w nie obrońcy akcji i Jurka Owsiaka. Dają się wciągać w ordynarne pyskówki i pozwalają, by ktoś w nich wyzwalał negatywne emocje.

Taka mała ciekawostka, którą być może jeszcze nie wszyscy zauważyli. Przed supermarketem Carrefour ustawiono parkomaty. To nie żart. Właściciele sklepu w końcu przystąpili do działania, by zapewnić swoim klientom możliwość zaparkowania autem. Wszyscy, którzy znają to miejsce wiedzą, że znaleźć tu wolną lukę parkingową jest niezwykle trudno. Stają tutaj bowiem pacjenci szpitala oraz odwiedzający szpital goście. Przykład ten pokazuje, że szybko podejmowane decyzje, mają swoje długoterminowe skutki

Oglądałem wczorajsze wydarzenia w Sejmie na przemian w TVP Info i TVN24. Były to dwa całkiem różne przekazy. Nie chcę ich komentować, bo do obu miałbym sporo zastrzeżeń.