Prawym Okiem

Długo zastanawiałem się dlaczego firma Skanska tak bardzo lekce sobie waży inwestora, którym jest tomaszowski Urząd Miasta. Zastanawiałem się tak długo, aż jeden ze znajomych zaczął przysyłać mi linki do materiałów prasowych, w których przebudowy dróg realizuje ta sama firma. Dramat! Okazuje się, że nie jesteśmy odosobnionym przypadkiem, że podobnie jest też w innych miejscach w Polsce.

Wyobraźcie sobie, że posiadacie stosunkowo atrakcyjnie położoną nieruchomość. Macie też jakieś mgliste plany na jej zagospodarowanie w przyszłości, ale póki ci stoi ona całkiem niewykorzystana. Miejsce zarasta chwastami i rosną na nim sterty śmieci.

Ponoć jak Pan Bóg chce kogoś ukarać to mu rozum odbiera. I chodzi wtedy taki bezrozumny człek i plecie trzy po trzy co mu się w pomieszanym umyśle uroi. Nie pozostaje nic innego, jak mu po chrześcijańsku współczuć, lub zwyczajnie po ludzku, jeśli ktoś jest niewierzącym.

Wszystko na to wskazuje, że wracają czasy komuny. Trudno się temu dziwić, zważywszy na liczbę osób, które PRL wspominają z rozrzewnieniem, nostalgią i chyba nawet z jakąś dziwną do wyjaśnienia sympatią.

W ubiegłym tygodniu miasto obiegła sensacyjna wiadomość o włączenie w granice Tomaszowa Mazowieckiego kilku okolicznych miejscowości. Takie plany ma mieć rzekomo prezydent Marcin Witko. Póki co, nikt jeszcze ich nie widział, ale jeśli rzeczywiście istnieją, to trzeba przyznać, że jest to jedna z ciekawszych koncepcji, jakie w ostatnich latach pojawiły się w nadpilickim grodzie. Pomysłowi należy się bliżej przyjrzeć, bo ta integracja terytorialna, to nie tylko hasło.

Sporo negatywnych komentarzy wywołała niedawna migracja jednego z radnych PSL do klubu PiS w Radzie Powiatu Tomaszowskiego. Większości z nich (zarówno tych wypowiadanych bezpośrednio, jak i publikowanych w internecie) nie warto nawet przytaczać.

Od lat obserwuję funkcjonowanie władz samorządowych w naszym mieście. Widziałem już różnych prezydentów, wiceprezydentów, dyrektorów, naczelników i szeregowych urzędników. Możemy wszystkie te osoby oceniać dobrze lub źle przez pryzmat sukcesów oraz porażek.

Kilka lat temu, ówczesny Prezydent Miasta, którym był Rafał Zagozdon, ogłosił konkurs na opracowanie nowej formuły Dni Tomaszowa. Pomysł pytania mieszkańców o zdanie oczywiście jak najbardziej słuszny, tyle, że Ci mieszkańcy chyba nie do końca zrozumieli postawione pytania i zamiast pomysłów na formułę, przesyłali pomysły na to, jakich wykonawców ich zdaniem należałoby zaprosić. Taka specyfika miasta.

Przyznam, że do napisania tego felietonu przymierzałem się od kilku miesięcy. Wciąż jednak brakowało czasu, by skupić się na temacie, jakże ważnym dla mieszkańców powiatu tomaszowskiego, jakim jest oczywiście zdrowie. Ponoć nikt się nie dowie jako ono smakuje, aż się zepsuje... Żeby zbędnie nie przedłużać i nie mnożyć zbędnych słów wstępu przejdę od razu do rzeczy.

Jest niedziela, godz. 9.00 rano. Dzwoni telefon... Odbieram nieco zniechęcony, bo to jedyny właściwie dzień kiedy mogę spać więcej niż 5 godzin. Zdenerwowany głos i pytanie: czy może pan przyjechać do Schroniska dla bezdomnych zwierząt? Co zrobić, chyba mogę. Jadę więc... przed bramą widzę radiowóz i grupkę osób. Wśród nich dyrektor Szymon Michalak. Od razu widać, że miło nie jest.... Przez blisko godzinę przysłuchiwałem się sporowi i wzajemnym wyrzutom i oskarżeniom. Jedno mogę powiedzieć na pewno. Komunikacja międzyludzka tutaj szwankuje. Nie wiem nawet, czy ona w ogóle funkcjonuje, a przecież człowiek to istota rozumna.

Czy parlamentarzyście wypada ekscytować się chamstwem, nienawiścią, ordynarną agresją i zachowaniami nie mającymi nic wspólnego z dobrym wychowaniem i kulturą osobistą? Pytanie to oczywiście retoryczne, bo nasi "wybrańcy" przecież niezwykle często sami dają przykład zdziczenia właściwego stadionowym bandziorom. Rozmowy, które prowadzą ze swoimi adwersarzami nasączone są jadenm i nienawiścię. A te uczucia niestety są zaraźliwe. Wczoraj na Facebookowym profilu tomaszowskiego posła na Sejm z Ruchu Kukiz '15, Rafała Wójcikowskiego, pojawił się wpis, który powinien wywołać co najmniej rumieniec wstydu na licach jego wyborców.

Jak się okazuje PRL jest wciąż żywy w ludzkiej mentalności. Niby żadna nowość, a jednak.... Tomaszowski poseł Ruchu Kukiz '15 zaproponował ostatnio na swoim Facebook'owym profilu własne pomysły na finansowanie rządowej telewizji. Pomysł typowy dla socpopulistów: zabrać tym, którzy pracują oddać tym, co przeżerają.

Do Tomaszowa Mazowieckiego dotarł "wielki świat". Piszę w cudzysłowie, bo bardziej chodzi mi o to, że otrzymałem wczoraj pismo, od głośnej od jakiegoś czasu Fundacji "Hejt Stop". Jej przedstawiciele zwracają mi uwagę na publikowane w serwisie komentarze naruszające nie tylko regulamin serwisu ale i prawo (wskazując szereg paragrafów kodeksu karnego). Cóż, przerobiłem je już w historii tego portalu niemal wszystkie. Czasem na własnej skórze. Tym razem chodziło o szerzenie przez komentujących rzekomej nienawiści rasowej.

W ostatnich dniach sieć obiega film, na którym kibice (prawdopodobnie Legii Warszawa) wypowiadają się na temat patriotyzmu, historii Polski i polityki. Oczywistym jest, że autorzy do jego zmontowania wybrali największych idiotów, jakich udało im się spotkać. Nie znaczy to jednak, że są to przypadki wyjątkowe i odosobnione.

Pamiętacie kim był biblijny Hiob? To jegomość na którego zesłano wszelkie możliwe nieszczęścia, tylko po to, by udowodnić, że jego wiara w Boga pozostanie niezachwiana. Stracił więc Hiob majątek, rodzinę i dotknęła go choroba w postaci trądu. Przy wierze jednak pozostał. Postać tragiczna, ale i symboliczna zarazem. Za swą wytrwałość otrzymał Hiob nagrodę. Czekam więc i ja na swoją.

Niestety, w moim przypadku po raz kolejny nie sprawdziło się powiedzenie o tym, że nie należy wchodzić dwa razy do tej samej wody.

Chyba nie ma wśród moich bliskich znajomych osób, które w stosunku do rodziców dzieci niepełnosprawnych używałyby określenia "roszczeniowi". Mam przynajmniej taką nadzieję, że nikt taki by się nie znalazł, ponieważ świadczyłoby to zarówno o braku kultury, jak i zwyczajnej, ludzkiej empatii wyznaczającej poziom człowieczeństwa. No i oczywiście o tym, że otaczam się niewłaściwymi ludźmi.

Przyznam, że za każdym razem kiedy przygotowuję odpowiedź na pisemne żądanie udostępnienia danych IP osób komentujących artykuły na portalu NaszTomaszow.pl, mam mieszane uczucia. Z jednej strony mamy bowiem wolność słowa, jako konstytucyjnie zagwarantowane prawo. Z drugiej ta sama Konstytucja zakłada jej ograniczenie, wynikające z ochrony dóbr osobistych innych osób.

Obserwuje do kilku tygodni konkurs na człowieka powiatu tomaszowskiego roku 2015. Oczywiście sam też głosuję, wszak bierze w nim udział kilkoro moich znajomych.

Kilka dni temu weszła w życie tak zwana ustawa inwigilacyjna. Zgodnie z jej zapisami nikt właściwie nie może być pewnym własnej prywatności. Co możemy na to poradzić? Jako obywatele niewiele. Ktoś decyduje za nas. "Wielki brat" chce wiedzieć o nas wszystko i kto wie do czego tę wiedzę będzie wykorzystywał.