Publicystyka

W ubiegłym tygodniu na oficjalnej stronie internetowej Starostwa Powiatowego w Tomaszowie Mazowieckim znalazłem artykuł zatytułowany „Starosta wspiera tomaszowskie Firmy”.

Przy okazji ostatnich protestów związkowców dało się słyszeć sporo głosów mówiących o arogancji władzy, braku debaty publicznej i lekceważeniu wyborców oraz podejmowanych przez obywateli inicjatyw społecznych. Te głosy słyszalne były już dużo wcześniej. Najgłośniejsze chyba skierowali pod adresem polskich władz sympatycy ruchu „Zmieleni” oraz zwolennicy tzw. JOW-ów, czyli jednomandatowych okręgów wyborczych. Kolejne pojawiały się przy sprawie posyłania do szkół 6-latków i kiedy ogłaszano jedne po drugich zapowiedzi referendów odwołujących włodarzy różnych miast, z prezydent Hanną Gronkiewcz – Waltz na czele.

Chyba każdy, kto chociaż raz sprzedawał mieszkanie lub inną nieruchomość spotkał się z instytucją umowy przedwstępnej. Czym jest i jakie niesie ze sobą korzyści oraz zagrożenia, spróbujemy krótko wyjaśnić naszym czytelnikom.

Kontynuując serię felietonów o tomaszowskich ulicach, zwłaszcza o ich kondycji infrastrukturalnej, dziś postanowiłem zająć się ulicą Norberta Barlickiego, znaną sprzed II wojny światowej jako ulicę Św. Tekli. Historyczna ulica, łącząca inne dwie główne arterie miasta ulicę Warszawską, z ulicami Legionów i Szeroką.

W cyklu artykułów postaramy się nieco przybliżyć historii związanych z Tomaszowem Mazowieckim. Na początek cofamy się do 1948 roku by przybliżyć historię Teatru Włókniarzy.

A właściwie od Tomaszowa Mazowieckiego do Szczecina, a potem do Gdańska. Chcę dzisiaj opisać pięć dni spędzonych w podróży przerywanej dłuższymi i krótszymi postojami. Mimo że podróż ta była w założeniu służbowa, sprawiła mi frajdę. Niezaplanowaną wprawdzie, ale tym bardziej wartościową, że czas jaki miałem zrobił się jak najbardziej wakacyjny.

Po wprowadzeniu przez MEN nowej ustawy przedszkolnej w przedszkolach na razie nie odbywają się zajęcia dodatkowe dla maluchów. Dyrektorzy nie mają pieniędzy i nie mają prawa się ich domagać od rodziców. Premier zapewnia, że ze wszystkim poradzą sobie panie przedszkolanki w ramach podstawy programowej. A jak sobie z tym poradzą? Ano przeszkolą się.

"Dla zagranicznych firm na Węgrzech zakończyła się era kolonizacji" - ogłosił w poniedziałek premier Viktor Orban na pierwszym powakacyjnym posiedzeniu parlamentu w Budapeszcie. Warto w tym kontekście prześledzić ostatnią batalię szefa Fideszu z zachodnimi koncernami.

Niedawno obchodziliśmy 99 rocznicę wybuchu I Wojny Światowej, która w konsekwencji dała naszemu krajowi niepodległość po 123 latach zaborczej niewoli. Ja jednak w swoim tekście chciałbym pokrótce przedstawić jak wyglądała sytuacja w naszym mieście w ciągu całego 1918 roku.

Czy wspólnota może pozbyć się uciążliwego właściciela jednego z wchodzących w jej skład mieszkań? Okazuje się, że popularne „wolnoć Tomku w swoim domku” nie chroni przed eksmisją. Powodem orzeczenia licytacji sądowej może być zaleganie z opłatami lub zakłóca spokój innych właścicieli.

Kupno kamienicy z lokatorami i mówiąc kolokwialnie "oczyszczanie kamienic" to temat bardzo modny, szczególnie w ostatniej dekadzie

W cyklu artykułów postaramy się nieco przybliżyć historii związanych z Tomaszowem Mazowieckim. Na początek cofamy się do 1948 roku by przybliżyć historię Teatru Włókniarzy.

Podczas gdy polscy emeryci klepią biedę i możliwości poprawy ich sytuacji materialnej nie widać ani w bliższej, ani w bardziej odległej przyszłości, Francuzi i Niemcy robią swoje…

Unijni urzędnicy przechodzą często samych siebie. Po próbach normalizacji kształtu marchewki i banan, przyszła kolej na pomysł, by do produktu krajowego brutto wliczać też dochody czerpane z prostytucji, handlu i produkcji narkotyków oraz przemytu. Tym samym mamy próbę legalizacji tego co nielegalne. PKB Polski się dzięki takiej prostej sztuczce zwiększy i dzięki temu będziemy płacić wyższą składkę do Unii Europejskiej. To nic nowego, okrągłogłowy klasyk propagandy z odstającymi uszami zwykł mawiać w latach 80 tych ubiegłego wieku, że Rząd się przecież sam wyżywi, tyle tylko, że my wszyscy musieliśmy za to płacić. Nikt na dzień dzisiejszy nie wie w jaki sposób będą liczone czy raczej szacowne przychody z nierządu i pozostałych procederów. Być może prostytutki wyposażone zostaną w kasy fiskalne albo w liczniki dokumentujące ich „przebieg” a ich świadectwa legalizacji sprawdzać będą urzędnicy Jacka Rostowskiego. Nie pozostaje nic innego jak tylko czekać na kolejne pomysły biurokratów z Brukseli. Przecież do PKB można też doliczyć wielkość złodziejskich łupów albo pieniądze przyjmowane w formie łapówek przez funkcjonariuszy publicznych. Póki co jednak czerpanie korzyści z cudzego prostytuowania się jest w naszym kraju nielegalne. Z tym, że nasze służby samym procederem mało się interesują. Rosną więc jak grzyby po deszczu kolejne agencje, noszące miano towarzyskich a nie będące niczym innym jak najzwyklejszymi w świecie burdelami a panienki przy trasach tranzytowych rozstawiają każdego dnia ogoleni na łyso panowie.

Dzisiejszy felieton z cyklu: „Po co komu demokracja” odniosę do ostatniej sesji Rady Miejskiej. Dokładnie rzecz ujmując do dyskusji nad upoważnieniem radnego Jacka Kowalewskiego, do reprezentowania Rady w rozmowach z różnymi instytucjami na temat budowy obwodnicy miasta w ramach planowanej drogi ekspresowej S74. Określenie „dyskusja” jest tu oczywiście użyte przeze mnie na wyrost. Bo w mojej ocenie, atak na radnego, miał wyjątkowo obrzydliwy cel, jakim było przypodobanie się prezydentowi, który za Kowalewskim, delikatnie mówiąc nie przepada.

Była wiosna 2006 roku kiedy otrzymałem od przedstawiciela Wydawnictwa Zysk i S-ka propozycję recenzowania ich nowo wydanych książek. Po raz pierwszy od wielu lat przebywałem wówczas w Polsce, gdzie promowałem w wielu miejscach moje książki wydane w Kanadzie. Któregoś dnia kurier dostarczył do mojego mieszkania wielką pakę, a w niej kilkanaście świeżych, pachnących farbą drukarską tomów. Nie powiem dlaczego jako pierwszą wziąłem w rękę pokaźnych gabarytów książkę nieznanej wówczas pisarki Małgorzaty Kalicińskiej. Nie pamiętam. Przeczytałem dzieło i chociaż nigdy nie byłem i dalej nie jestem wielbicielem książek adresowanych głównie do kobiet, ta mimo licznych zastrzeżeń nawet mi się spodobała. Była to pierwsza część sagi o kobiecie po przejściach rozpoczynającej nowe życie na Mazurach – „Dom nad Rozlewiskiem”. Potem przyszły kolejne: „Powroty nad Rozlewiskiem” ( 2007) i „Miłość nad Rozlewiskiem”(2008). Tych dwóch ostatnich już nie czytałem. Za to z wielką radością przyjąłem informację, że za ekranizację wszystkich powieści z szerokiego cyklu Rozlewiska wziął się mój przyjaciel, reżyser Adek Drabiński. Od razu wiedziałem, że nie popsuje, najwyżej naprawi.

Dawid, Róża, Monika, Bartek, Mateusz, Oskar, Konrad, Daria, Ksawery, Wiktoria, Antek, Dominika, Oliwia, Kuba, Adam, Jakub, Franciszek, Zuzia, Remigiusz, Asia, Bartek, Kacper, Maja, Łukasz, Natalia, Łukasz, Bartek, Kacper, Kasia, Wojciech, Piotr, Olaf, Oliwia, Mateusz, Hubert, Natalia, Aleksander, Patryk, Oliwia, Julia, Szymon, Mateusz, Miłosz, Jaśmina, Dominik, Norbert, Nikola, Oliwia, Nadia, Cezary, Maja, Julek, Czarek, Kuba, Zuzanna, Marcin, Wiktoria, Iwo, Oliwia, Mikołaj, Denis, Sylwester, Jagoda, Oskar, Kacper, Adrian, Patryk, Maciek, Justyna, Filip, Laura.

60 odcinek "Subiektywnej historii rock'n'rolla" Antonii Malewski poświęca muzykom, którzy zginęli śmiercią tragiczną w wypadku lotniczym

W dojrzałych demokracjach, gdzie poziom świadomości obywatelskiej jest na poziomie wyższym niż ma to miejsce w Polsce, partycypacja społeczna w sprawowaniu władzy nie ogranicza się jedynie do udziału w wyborach i oddaniu swojego głosu na tę lub inną osobę. Społeczeństwo nie czuje się zwolnione z odpowiedzialności ale jej część przejmuje na siebie. Formy uczestnictwa są przeróżne od możliwości przeprowadzenia referendum, po uchwały i budżety obywatelskie. W naszym kraju osoby sprawujące władzę, powierzoną im czasowo przez wyborców, są zazdrośni o każdą sferę publicznej aktywności. Robią więc wszystko aby ją w sposób skuteczny ograniczyć.

Nikt tak jak fiskus nie lubi zaglądać do naszych kieszeni. Poziom fiskalizmu przegonił już ten funkcjonujący w czasach komunistycznych. Podatki zmieniają nazwy ale nie znikają niestety z naszej rzeczywistości. W miejsce podatków od wzbogacenia, które płaciliśmy kupując samochód lub mieszkanie dzisiaj opłacamy podatek od czynności cywilno prawnych. VAT zastąpił podatek obrotowy. Nic w tym dziwnego, skoro administracja każdego szczebla z każdym rokiem rozrasta się i jest niczym nowotwór na państwo