Publicystyka

„Gospodarka, głupcze!” – takie hasło w Owalnym Gabinecie powiesił sobie były prezydent USA, Bill Clinton. Jak się okazuje nawet reprezentant Demokratów miał świadomość, że zadania społeczne można realizować tylko w realiach silnego ekonomicznie państwa. Gospodarka ma podstawowe znaczenie także z punktu widzenia lokalnych uwarunkowań. To ona jest źródłem wpływów podatkowych i dochodów budżetowych a tworzone przez nią miejsca pracy eliminują lub w znacznym stopniu ograniczają wydatki na pomoc społeczną.

Nie mówią, nie potrafią pisać i czytać, a już są online – rodzice na całym świecie, głównie za sprawą Facebooka, bardzo wcześnie wprowadzają swoje maluchy do wirtualnego świata. O czym najczęściej piszą rodzice w social media, gdzie i kiedy zamieszczają posty zbadał pierwszy prywatny serwis społecznościowy dziecka, Kidla.pl, we współpracy z Brand24.

Miłość i zazdrość to nieodłączne elementy życia każdego człowieka. Niestety, zdarza się, że niekontrolowane bywają motywami zbrodni. W literaturze te emocje bywały atrakcyjnymi tematami od początków jej historii. Także zbrodnie z nimi związane. Polacy mieszkający w Kanadzie może już zapomnieli, że mrożące w żyłach krew i budzące grozę, niemożliwe do zrozumienia historie tego typu zdarzały się również w środowisku polonijnym miasta Mississauga. Jedną z nich autor wykorzystał i literacko zaadoptował w swojej pierwszej, wydanej w Kanadzie powieści „Akademia Politury”, której nakład jest już dawno całkowicie wyczerpany. Edward Wójciak przygotowuje jej wydanie polskie pod nowym tytułem „POLITURA”. Poniższy fragment pochodzi właśnie z tej nowej wersji książki, która zrobiła kiedyś sporo zamieszania wśród kochających czytać Polaków żyjących z Kanadzie. Aby wprowadzić Czytelnika w temat, autor pragnie zapoznać go z definicją objawu pewnej dewiacji, jakże często występującej w związkach:

Pijani kierowcy mordują niewinnych ludzi na ulicach polskich miast. W swoim absolutnym poczuciu bezkarności wsiadają do samochodów w stanie totalnego upojenia alkoholowego, nie zważając na możliwe konsekwencje swojego czynu. Tydzień temu zapijaczone bydle bez uprawnień do kierowania pojazdami, za to z potężną dawką promili w organizmie omal nie pozbawiło życia dwóch młodych mężczyzn, mężów o ojców małych dzieci. Minęło zaledwie siedem dni i kolejny zapijaczony morderca doprowadził do śmierci matki czwórki dzieci. Jej mąż i 5 letnie dziecko walczą o życie w łódzkich szpitalach.

Jak podaje dzisiejszy serwis informacyjny Polskiej Agencji Prasowej, Rząd Donalda Tuska zamierza podjąć działania zmierzające do przeciwdziałania korupcji w Polsce. Polegać one mają na utworzeniu kolejnych urzędniczych miejsc pracy. Do służb takich jak Policja, CBA, ABW dojdą więc jeszcze cywilni agenci antykorupcyjni. Na początek pojawią się oni w ministerstwach ale nietrudno sobie wyobrazić sobie kolejne posady w urzędach wojewódzkich, marszałkowskich, starostwach powiatowych i gminach. Ten sam Rząd odrzucił niedawno projekt ustawy ograniczającej możliwość zatrudniania radnych w jednostkach organizacyjnych podległych samorządowi, co jest jednym z najpoważniejszych przejawów korupcji w naszym kraju. W Polsce absurd goni absurd i rośnie urzędnicza armia, którą ktoś musi wyżywić. Orwell i Kafka są wciąż u nas aktualni.

Promocje i wyprzedaże rządzą się swoimi rynkowymi prawami. Podstawowa zasada mówi, że im wcześniej z nich korzystamy, tym lepsze okazje mogą na się trafić. Wybór jest większy i rozmiarów nie brakuje. Z drugiej jednak strony, kiedy poczekamy tydzień lub dwa dłużej, możemy skorzystać z większej przeceny, kosztem mniejszego wyboru asortymentowego. Wielu z nas nauczyło się już czekać na te sezonowe „okazje”. Kiedy na witrynach sklepowych pojawiają się wywieszki informujące o przecenach, nie tylko Polaków ogarnia prawdziwy szał zakupowy. Niektórzy potrafią zapomnieć się w gorączce wyprzedażowej na tyle, że zakupy, których dokonują nie zawsze są właściwym wyborem. Przyda się więc chłodna ocena w gorącej atmosferze.

Jeszcze raz wrócimy do wyboru działki pod budowę wymarzonego domu. Jak dobrze wybrać, by nie być rozczarowanym? Postaramy się Wam pomóc podjąć decyzję.

Piękny niedzielny poranek. Jedziemy z Wieśkiem Fiszbachem, moim przyjacielem artystą plastykiem, Berlińczykiem z tomaszowskimi korzeniami, na spotkanie z Kasią Betlińską do jej pięknego domu w Sulejówku. Podróż ta sama w sobie ma wymiar magiczny, tak jak każde moje spotkanie i czas spędzony z Wieśkiem Fiszbachem, który obdarzony niezwykłą osobowością obdziela nią otoczenie w taki sposób, że chcesz czy nie chcesz ulegasz jego czarowi i zanim się spostrzeżesz, już tkwisz po uszy w jego aurze. Tym razem tak sugestywnie opowiedział mi o fantastycznym wernisażu „Wystawy portretów pisarzy, których twórczość związana jest ze stolicą” w jego berlińskiej Galerii NaKole, że gorąco zapragnąłem poznać artystkę. Wspólnie uznaliśmy, że najlepiej będzie, jeśli spotkamy się z nią w miejscu, w którym powstają jej dzieła. A kiedy poznałem Kasię, od razu poprosiłem ją o wywiad. Przy kawie i domowym cieście rozmawiało nam się znakomicie. Tym bardziej, że Kasia jest osobą ciepłą i skromną, z wrodzonym darem opowiadania historii.

Czyż to nie ironia losu? Oto ten, który kaligrafował i przyozdabiał zdradzieckie meldunki dla sowieckich zaborców, ten, który postawił wojsko z karabinami przeciw własnemu narodowi, ten, który gwałcił i wszelkimi sposobami zwalczał wolnościowo-demokratyczne dążenia obywateli, dziś pełną gębą korzysta z wywalczonej przez nich wolności i demokracji.

Jak twierdził Karol Marks „byt kształtuje świadomość”. Oczywiście, nawet nie będąc zwolennikiem wszystkich, wygłaszanych przez niego teorii, trudno się z tym właśnie poglądem nie zgodzić. Miejsce, jakie każdy z nas zajmuje na piramidzie, stworzonej przez Maslowa, warunkuje sposób naszego postrzegania rzeczywistości. Im niższy stopień, tym bardziej pole percepcji się zawęża. Wiadomo przecież, że z góry widać lepiej, chociaż kontury fundamentów mogą się nieco zacierać. Kogo jednak obchodzi fundament, kiedy mieszka na najwyższym piętrze wieży? Gdyby wspomniany na początku ojciec doktryny komunistycznej żył we współczesnych czasach, do bytu dodałby zapewne jeszcze media, równając tym samym do piewcy innego systemu totalitarnego, powtarzającego tak długo kłamstwa aż stawały się prawdą. Zresztą różnica żadna, komunizm i faszyzm jednego mają ojca. I jeden i drugi sięgnie po każdą możliwą metodę, by zniewolić jednostkę, równocześnie głosząc hasła poszanowania jej wolności. Efekt historycznie jest nam znany, miliony osób, które nie chciały być wolne na ustalony odgórnie sposób i nie pasowały do skrojonego na miarę wzorca, izolowano od społeczeństwa, zamykając w obozach „edukacyjnych”.

Po pierwsze powinny ją prowadzić dlatego, że katastrofa demograficzna jest chyba najważniejszym, a na pewno jednym z najważniejszych problemów, przed którym stoi Polska. Tym samym obowiązkiem każdego świadomego obywatela, a co dopiero obywatela pełniącego rolę władzy publicznej (choćby i lokalnej) jest spróbować, na miarę możliwości, coś zrobić aby ten problem rozwiązać. Oczywiście na poziomie samorządów się go całkowicie nie rozwiąże – ale nie jest tak, że nie można nic zrobić.

Tomaszów to naprawdę dziwne jest miasto. Wszyscy narzekają w zaciszu domowych pieleszy, krytykują i płaczą nad swym losem przed ekranami telewizorów i wylewają żale za pomocą klawiatury komputerów. Kiedy jednak przychodzi czas jakiegoś działania okazuje się, że jest nam dobrze, że właściwie przyzwyczailiśmy się do bylejakości i że w sumie do szczęścia niewiele nam brakuje

Film „Nasze matki, nasi ojcowie”, podobnie jak wiele innych przedsięwzięć niemieckiej polityki historycznej, jest wyrazem nowej tożsamości narodowej naszych zachodnich sąsiadów. Jak napisała w Rzeczpospolitej Magdalena Gawin:

W roku 2011 wysłałem do Wiednia na konkurs literacki im. Marka Hłaski trzy opowiadania, każde opatrzone innym godłem dla zmylenia jury. Udało się, ale tylko częściowo. Pewnego wrześniowego ranka otrzymałem telefon od Jagi Hafner, szefowej Klubu Inteligencji Polskiej w Wiedniu i przewodniczącej jury z wiadomością, że jestem zwycięzcą tego konkursu, czyli że otrzymałem pierwszą nagrodę. Dodam, że dotąd dwukrotnie brałem w nim udział i nawet w roku 2005 wyróżniono moje odpowiadania aż dwukrotnie. Za to w kolejnej edycji, w roku 2007, moje wszystkie opowiadania zostały niesłusznie odrzucone. Zdaniem jurorów były już przedtem publikowane, co jest wykroczeniem regulaminowym. Jedno co prawda rzeczywiście pochodziło z niedawno wydanej książki „Siwy dym”, ale pozostałe były oryginalne, napisane specjalnie na konkurs. Nic to, przecież pismo „Jupiter” i Klub Inteligencki Polskiej w Wiedniu organizują tę imprezę dla pisarzy polonijnych co dwa lata. Odegram się - pomyślałem. Ale w roku 2009 konkurs po prostu przegapiłem. Tym ostatnim razem postanowiłem go za karę wygrać. I wygrałem. Wysłane z Kanady wspomniane już trzy opowiadania: „Maski i kotyliony”, „Zjawiskowo bezczelny facet” i „W garść się wzięcie” według relacji przewodniczącej jury zostały na etapie anonimowości wytypowane do wszystkich trzech kolejnych nagród. Jakie było zaskoczenie komisji, kiedy otworzono koperty i stwierdzono, że autorem wszystkich jest Edek Wójciak. Niestety, tylko „W garść się wzięcie” uhonorowano nagrodą, za to pierwszą. Szkoda, gdyż mogłem i moim zdaniem powinienem, zamiast jednego tysiąca Euro skasować dwa tysiące czterysta (W konkursie Hłaski nagrody w malejącej kolejności to – 1000, 800 i 600 Euro). Ale wytłumaczono mi, że innych też trzeba było obdzielić. Taka jest historia tego opowiadania, którego druk kończę niniejszym, trzecim odcinkiem. Opowiadanie wchodzi w skład większej całości pod roboczym tytułem - „Dziennik – ucieczka w życie”, nad którą obecnie pracuję i zastanawiam się nad jej publikacją w formie książkowej.

W sobotni poranek, 22 czerwca 2013 roku, lekko spóźnieni, udaliśmy się na śniadanie, gdzie zastaliśmy podobnie zmęczonych do nas, uczestników nocnej biesiady. Na zewnątrz było bardzo gorąco i duszno (to efekt wczorajszej ulewy powodującej dużą wilgotność powietrza). Po zimnym prysznicu, ubraliśmy się z Jackiem w podkoszulki z wizerunkiem Krzysztofa Klenczona (sopocki prezent od Alicji Klenczon), w krótkie spodenki i poszliśmy na pobliski Rynek, na którym mieściła się scena główna.

We wtorek 18 czerwca otrzymuję z Urzędu Miasta – Pułtusk korespondencję, list w kopercie „panoramicznej”, sztywny, mówiący, że jej zawartość nie jest pisana na zwykłym papierze. Otworzyłem kopertę … a w niej w formie tryptyku, na grubym kartonie z kulinarną wkładką na poczęstunek, ZAPROSZENIE na PUŁTUSK FESTIWAL im. Krzysztofa Klenczona 2013.

W niemieckie ręce po klęsce Wojska Polskiego we Wrześniu 1939 roku dostało się wiele sprzętu polskiej produkcji, m. in. czołgi 7TP. Tomaszów wraz z pobliską Spałą odegrały wtedy dla okupanta dość istotną rolę.

Niedawno na antenie radia Fama wypowiadał się szef tomaszowskiego WOPR, Tomasz Jarzyński. Rozmowa, którą pokazała także telewizja Amazing dotyczyła czystości a raczej zanieczyszczenia wód Zalewu Sulejowskiego. Pokazujemy ten materiał naszym czytelnikom, przy okazji prezentacji działań, jakie jakiś czas temu podjął poseł Artur Ostrowski, w celu poprawy jakości wód, co mogłoby ożywić ruch turystyczny na naszym terenie i poprawić koniunkturę gospodarczą. Na początek parlamentarzysta próbuje doprowadzić do tego, by po Zalewie można było poruszać się łodziami motorowymi z silnikami o mocy 5 KM. Zamiast komentarza postanowiliśmy opublikować korespondencje w tej sprawie jaką otrzymał poseł.

W ubiegłej kadencji Rady Miejskiej wprowadzono dla mieszkańców Tomaszowa Mazowieckiego możliwość występowania z obywatelskimi inicjatywami uchwałodawczymi. Nie byliśmy ani pierwszym ani nie jesteśmy ostatnim miastem, w którym taki demokratyczny mechanizm funkcjonuje. Dotąd był on wykorzystywany kilka razy. Jednak aktywność tomaszowian ograniczała się jedynie do nazewnictwa ulic bądź elementów ‘architektury’ drogowej. Tym razem pojawiła się całkowicie nowa inicjatywa. Po raz pierwszy na biurko przewodniczącego Rady Miejskiej trafiła uchwała stanowiąca program działań polepszających warunki życia rodzin wielodzietnych. Program nosi nazwę „Tomaszowska Karta Dużej Rodziny 3+”. Inicjatorem przedsięwzięcia jest tomaszowski Klub Republikański Stowarzyszenia „Republikanie”, którego koordynatorem jest redaktor naczelny portalu NaszTomaszów.pl, czyli moja skromna osoba.

Streszczenie poprzedniego odcinka: Kanada. Polonijny dziennikarz otrzymuje od szefa zlecenie, by zrobić materiał o Polce, która szuka mężczyzny do towarzystwa. Rafał jest dziennikarskim freelancerem, szczęśliwie rozwiedzionym mężczyzną w średnim wieku. Aktualnie dotknięty bezrobociem, skwapliwie podejmuje temat. Bierze pierwsze-lepsze ogłoszenie z gazety i zaproszony na randkę do starzejącej się pani Jadzi spotyka tam anioła.