Prawym Okiem

Chyba nie ma nic, co byłoby równie często krytykowane jak drogi na terenie powiatu tomaszowskiego. Największa krytyka oczywiście dotyczy ulic na terenie miasta. Sposób ich remontowania, dobór kolejności budzą liczne pytania. Niejedna z osób puka się w czoło. Drogi powiatowe, mosty na terenie miasta niemal wszystkie wymagają pilnych remontów. W najgorszym stanie jest ulica Dąbrowska, ale niewiele lepsze są ulice Legionów, Elizy Orzeszkowej, ale też Piłsudskiego w wielu miejscach wymaga pilnych napraw. Absurd goni absurd, a Mariusz Węgrzynowski przez ostatnie ponad 5 lat naprawiał nie to, co najbardziej naprawy wymagało, tylko co było bliżej jego domu a więc okręgu wyborczego. Ale to tylko wierzchołek góry lodowej. Poniżej kilka słów o tym, jak się u nas drogi robi.

Czasem mam wrażenie, że oświatą może zajmować się każdy, byleby tylko nie był nauczycielem. Piszę to całkiem poważnie, a moim celem nie jest by kogokolwiek urazić. Od lat obserwuję działalność radnych - nauczycieli w tomaszowskim samorządzie i przyznać należy, że raczej nie mają się czym pochwalić. Spektakularnych osiągnięć brak. Nie ma wniosków, pomysłów, interpelacji. W obecnej radzie powiatu jest aż siedmiu nauczycieli. Złożyli przez blisko 6 lat łącznie aż... 1 interpelację. Dotyczyła ona drogi w... Bobrowcu

To, co wydarzyło się wczoraj na Sesji Rady Powiatu Tomaszowskiego jest trochę śmieszne, trochę straszne a trochę zwyczajnie… głupie. I może moglibyśmy się z tego pośmiać, gdyby nie to, że jest duże zagrożenie, że miasto straci ponad 20 milionów złotych na wsparcie seniorów a powiat będzie musiał kolejne miliony złotych zwracać. Starosta Mariusz Węgrzynowski zachowuje się w sposób całkowicie irracjonalny. Zapomina, że samorząd to nie miejsce na puste ideologiczne manifestacje. Tu mamy działać na rzecz i w interesie mieszkańców. To jakie mamy poglądy na aborcje, jaki promujemy model rodziny, czy przedkładamy posiadanie kota nad utrzymywanie psa, czy chodzimy do Kościoła, czy do Synagogi, nie ma kompletnie żadnego znaczenia, a przynajmniej mieć nie powinno. Naszym zadaniem jest podejmować pragmatyczne i korzystne z punktu widzenia mieszkańca decyzje. Nie ma miejsca na religijny fanatyzm i zacietrzewienie.

Kampanie wyborcze prowadzone w szkołach są nie tylko nieetyczne, ale wręcz niezgodne z prawem. Zapisana w prawie ochrona szkół nie jest przypadkowa. Nikt, tak jak młodzież nie jest podatny na indoktrynację, zarówno ze strony partii politycznych, jak i tzw. organizacji społecznych, które dokładnie to samo co partie robią pod np. pod szyldem aktywizacji obywatelskiej, albo edukacji w zakresie poszanowania praw mniejszości.

Ile politycy wydają na kampanię wyborczą? To pytanie spędza sen z oczu wyborców i dziennikarzy. Wczoraj TVN nagłośnił karygodne przypadki nielegalnego finansowania kampanii wyborczej Prawa i Sprawiedliwości. Chodziło o wpłaty od kilkuset do kilku tysięcy złotych dokonywanych przez partyjnych nominatów w spółkach Skarbu Państwa. Jawność finansowania partii politycznych stanowi podstawę demokratycznego społeczeństwa obywatelskiego. Ma zapobiegać przede wszystkim praktykom korupcyjnym. Dla większej przejrzystości wprowadzono limity finansowe. To ile komitet może wydać na kampanię, zależy między innymi od liczby wyborców na danym terenie. Co ciekawe często zdarza się, że kampanie pojedynczych kandydatów swoim rozmachem przekraczają limity ustanowione dla całego komitetu. Wczoraj opublikowaliśmy szereg pytań, jakie zadano kandydatowi PO, Adrianowi Witczakowi za pośrednictwem profilu spotted. Przesłaliśmy je do młodego lidera partii, ale póki co nie doczekaliśmy się odpowiedzi. Jednak na jedno z nich odpowiedź znaleźć stosunkowo łatwo. Brzmi ono: ile wydaje Pan na reklamę na Facebooku. Ta popularna społecznościówka udostępnia narzędzie, dzięki któremu każdy z nas może znaleźć odpowiedź na to pytanie samodzielnie. Sprawdziliśmy! Co ciekawe nasze wątpliwości się nie rozwiały, ale pojawiły się kolejne. Czy aby na pewno wszystko jest tu legalne?

Od kilku lat politycy Platformy Obywatelskiej straszą Polaków zagrożeniami ze strony PiS dla polskiej wolności i demokracji. Powtarzają co chwila slogany o wolnych mediach. Tymczasem sami mają problem z autorytaryzmem. Na pytania dziennikarzy nie lubią odpowiadać, a zadawane przez zwykłych obywateli kończą się groźbami wytaczania spraw sądowych. Najnowszy przykład tego rodzaju zamordyzmu, stosowania gróźb dał kandydat tej partii na posła na Sejm RP, Adrian Witczak. To kolejny po kradzieży wpisów Łukasza Litewki przykład kompromitacji młodego polityka PO, którego funkcja partyjna najwyraźniej przerosła.

Ostatnio modne stały się filmiki nagrywane w mediach społecznościowych przez różnego rodzaju politycznych celebrytów. Ten trend dotarł także do naszego miasta i co jakiś czas mamy okazję "podziwiać" oratorskie popisy tego lub innego gwiazdora powiatowej organizacji partyjnej. Co ciekawe nie muszą być mądre, mogą też rozmijać się całkowicie z prawdą. No ale przecież nie o to w nich chodzi. Celem jest pobudzenie emocji, podszczucie jednych ludzi na... innych ludzi i budowanie na tym kruchym fundamencie własnej popularności. Przecież tego, że "aktor" jest ignorantem w sprawach o których się wypowiada w emocjach i tak nikt nie zauważy. Kilka razy miałem okazję opisywać internetowe popisy lokalnego lidera Platformy Obywatelskiej. Tym razem jednak wpadł mi w oko inny równie ciekawy post. Zwróciłem na niego uwagę z kilku powodów. Po pierwsze jestem od ponad 30 lat przedsiębiorcą, po drugie zajmuję się branżą medyczno - farmaceutyczną, po trzecie jestem członkiem Rady Nadzorczej TTBS no i po czwarte moja firma od ponad 30 lat wynajmuje ten sam lokal użytkowy od miasta za pośrednictwem TTBS.

Nienawiść i hipokryzja to wyznaczniki współczesnej polskiej polityki. Partyjni działacze pobudzają negatywne emocje wyborców, bo na nich najłatwiej zbijać polityczny kapitał. Te emocje są nie tylko z premedytacją pobudzane ale i regularnie podgrzewane. Często przybierają wręcz formy zaszczuwania. Podjudzanie jest niestety dosyć skuteczne. Zło wypiera dobro, niczym chwasty porastające ogrodowe rabaty. Wyplenić je nie jest łatwo, bo okazują się bardziej żywotne niż wrażliwe rośliny, wymagające stałej pielęgnacji.

Prawie dwie godziny widzowie w całej Polsce mogli wczoraj oglądać na antenie TVP cykliczny program zat. Polskie Biesiady. Przez całe wakacje, imprezy pod tym wspólnym tytułem, organizowane są i nagrywane w całej Polsce. Były już podobne w Iłży, Rybniku, Zakopanem, Całość tomaszowskiej edycji, nagrywana była w środowy wieczór, na tomaszowskich błoniach, mimo deszczowej aury. Program emitowany w sobotni wieczór w godzinach największej oglądalności, z gwiazdami takimi jak Cleo, Piersi, czy Rafał Brzozowski. Prowadził go Robert Rozmus. Na imprezę rozdawano bezpłatne wejściówki. Ich liczba była ograniczona, więc rozeszły się błyskawicznie. Miał bez wątpienia dla miasta walor promocyjny. Nie było w nim agitacji ze strony polityków, partii politycznych, nie było nawet Prezydenta Miasta. Było za to sporo dobrej zabawy, uśmiechnięte twarze mieszkańców Tomaszowa i okolic. Co ważne, miasto nie ponosiło kosztów organizacji imprezy. Zapewniało jedynie "biesiadne stoły". Ale jak to u nas bywa, kiedy jest dobrze, to zaraz znajdzie się grupa internetowych mądrali, którzy za wszelką cenę będą udowadniać, że jest źle. Przecież znają się na wszystkim. Na promocji i reklamie też. Można sobie jedynie zadać pytanie: jako to jest, skoro są tak wybitnymi fachowcami, to czemu pracują poza branżą? Nawet na rynku lokalnym na reklamie można zarabiać i to całkiem nieźle.

Chyba każdy z nas chciałby mieszkać w nowoczesnych apartamentowcach, wyposażonych we wszelkie możliwe media. Najlepiej przy tym płacić niskie opłaty i cieszyć się życiem. To oczywiście jest możliwe, pod warunkiem, że stać nas na zakup za gotówkę nowego mieszkania, bo kiedy przychodzi zaciągnąć na nie kredyt, przestaje być tak wesoło. Raty kapitałowe i odsetki stają się mordercze. Co gorsza, tego kredytu bank musi nam jeszcze chcieć udzielić, a aby mógł to zrobić powinniśmy mieć zdolność kredytową. Ratunkiem dla osób, których nie stać na zakup własnego lokalu są mieszkania komunalne, zwane kiedyś kwaterunkowymi. Obowiązek ich zapewnienie został wpisany do katalogu zadań własnych jednostek samorządowych. Gminy zaspokajają więc potrzeby mieszkaniowe albo za pomocą posiadanego zasobu albo budują nowe mieszkania. Najczęściej wspierając się przy tym kredytami. Koszt najmu musi więc uwzględniać koszty zaciągniętego kredytu.

Okazuje się, że przez ostatnie pięć lat samorządowej kadencji dochowaliśmy się w naszym mieście wybitnego fachowca od wszystkiego. Zna się na oświacie, gospodarce, pomocy społecznej i ratuje bezdomne psy z opresji. Ostatnio stał się specjalistą od ochrony zdrowia. Fachowcem tak genialnym, że ludzie z całego miasta to właśnie do niego telefonują i skarżą się na funkcjonowanie między innymi tomaszowskiego szpitala. Piszę oczywiście o liderze tomaszowskiej Platformy Obywatelskiej, Adrianie Witczaku. Jego zdaniem, za to, że ktoś zbyt długo czekał na udzielenie pomocy w naszym szpitalu, winien jest (ma się rozumieć) Marcin Witko, który ze szpitalem ma akurat tyle wspólnego, że stara się kiedy może pomóc, mimo, że nie ma takiego obowiązku... ale co tam... Witczak uzdrowi nie tylko szpital ale i cały system opieki zdrowotnej w kraju. Rzecz tylko w tym, że pomysłami na to się nie dzieli. Dlaczego? Prawdopodobnie dlatego, że ich po prostu nie ma.

Ostatnio znajomi podsyłają mi różne internetowe (najczęściej anonimowe wpisy). Ludziska wiedzą, że interesuję się ochroną zdrowia w Tomaszowie, więc trafiają do mnie krytyczne wynurzenia przeszłych, aktualnych i mam nadzieję, że niekoniecznie przyszłych pacjentów, bo zdrowia trzeba życzyć nam wszystkim, bo jest ono potrzebne do tego, by móc... chorować.

W Polsce strach się jest nawet bać. Żartobliwe powiedzonko, ale sporo w nim gorzkiej prawdy. Jeśli uważasz, że w naszym kraju PiS rządzi źle, to nie możesz się do tego przyznać. Strach knebluje czasem usta. I to nie jest obawa przed tym, że rzekomy reżim, przyśle swoich siepaczy i trafić można do nowej Berezy Kartuskiej, stracić pracę i być szykanowanym. Strach jest przed tym, że zaraz zostanie się przypisanym tym drugim. No, a co jeśli uważa się, że Ci drudzy, to takie same społeczne szkodniki? Trzeba milczeć. Dlaczego? Bo niemal natychmiast zostanie się określonym mianem "pisiora", a więc zwolennikiem antydemokratycznego reżimu. No ale nie daj Boże stwierdzić, że podobają Ci się wolnościowe poglądy Mentzena i jego spojrzenie na gospodarkę, wydatki publiczne i ograniczenie roli Państwa. Wtedy to już jesteś faszysta, człowiek niegodny, by z Tobą rozmawiać. Należy poddać cię społecznej i kulturowej infamii. A wszystko to przecież w obronie demokracji, czym by ona nie była., bo chyba nie wszyscy jednak rozumieją, czym ona jest

Kiedy polityk (jakiejkolwiek opcji) zaczyna opowiadać o konieczności wspierania małej i średniej przedsiębiorczości, zastanawiam się, czy chociaż raz w życiu robił coś na własny rachunek i odpowiedzialność, czy stworzył jakąś choćby najmniejszą firmę, handlował przysłowiową pietruszką na bazarze. Jeśli wspieranie małych firm zapowiada Antonii Macierewicz, to odruchowo sprawdzam, czy mam jeszcze portfel w kieszeni, podobny odruch bezwarunkowy mam kiedy w pobliżu pojawia się jeden z powiatowych radnych. Nie ma żartów, wczoraj na spotkaniu w Tomaszowie Mazowiecki "komisarz smoleński" zakomunikował, że ci mali są jednak wielcy i trzeba udzielić im wsparcia. Pytanie nasuwa się samo: czy będzie to takie samo wsparcie, jak to, z jakim mamy do czynienia w okresie minionych kilku lat? Jeśli tak, to może pora się obudzić, bo takich szkód, jakich narobiono, nie było jeszcze nigdy. Powiedzmy to sobie wprost: mała przedsiębiorczość została w Polsce zabita. Jeszcze może nie umarła ale trwa w przedłużającej się agonii. Tak wielu zamykanych firm i firemek nie notowano w okresie minionych 25 lat. Zjawisko niestety ma charakter coraz bardziej masowy,

Dzisiaj rano zamieściłem na swoim profilu prośbę, by kontaktowały się ze mną dziewczyny, które w swoich szkołach spotkały się z przypadkami molestowania seksualnego. Podobny wrzuciłem na fanpage NaszTomaszow.pl. Sporo osób ten post udostępniło. Sporo też na niego odpowiedziało. Powtarzało się jedno nazwisko... Jakie? Jeszcze do niego wrócę, ale w zupełnie innym artykule. Tym razem będzie o czymś innym

Rażą Was zaniedbane miasta? Denerwują niezagospodarowane przestrzenie, lub sposób zagospodarowania niezgodny z jakimkolwiek ładem? Komentujecie sprzedaż miejskich działek a następnie przeznaczanie ich na cele, które nie są niezgodne z prawem ale też nie mają nic wspólnego z długookresową polityką przestrzenną miasta? Rząd właśnie postanowił zlikwidować narzędzie służące do regulacji tych wszystkich tematów. Od 1 stycznia przyszłego roku zniknąć ma instytucja użytkowania wieczystego.

Kampania wyborcza jeszcze oficjalnie się nie rozpoczęła ale nie da się ukryć, że jest już w toku. Polityczna walka trwa. Póki co nie skupia się jednak na programach i propozycjach dla miasta. Tematem dominującym opozycyjnego przekazu jest zadłużenie miasta. Ktoś wybiera taką formułę prowadzenia samorządowej kampanii. Czy ma rację? Oczywiście przekonamy się jesienią. Może się jednak okazać, że ta droga prowadzi do... nikąd. Dlaczego?

Od ponad 30 dni oglądam różnego rodzaju relacje z protestu matek niepełnosprawnych dzieci i ich samych, jaki ma miejsce w polskim Sejmie. Parlament, coś co powinno być dumą, obecnie jest dla mnie powodem do wstydu. To, w jaki sposób Ci ludzie są traktowani urąga wszelkim podstawom człowieczeństwa.

Pisałem ten felieton przez kilka dni z małymi przerwami. Zapowiadałem już nawet na moim profilu, że już się za niego zabierał... i musiał jednak poczekać. Taki mój świat. Jak zaczynam stukać w klawiaturkę, odzywa się telefon. Trzeba zostawić pisaninę i wyjść, bo każda ze spraw jest ważna, a kolejna jeszcze ważniejsza. Jutro jej załatwić się najczęściej nie da. Najlepiej spotkać się dziś. Każdy ma swoje priorytety... niestety. W sumie tekst miał być właśnie o priorytetach i tzw. lewicowej wrażliwości, która... nie istnieje.

Trwa kolejny dzień protestu rodziców dzieci niepełnosprawnych w polskim Sejmie. Obserwuję go z niemałą złością. Dlaczego? No więc dlatego, że temat nie jest nowy. Nie od dzisiaj wiadomo, w jaki sposób traktowane są u nas osoby niepełnosprawne. Jest to poniżej jakiegokolwiek minimum ludzkiej godności. Niestety taka jest prawda i nic tego nie zmieni. Pytam więc do cholery, gdzie się podziały czarne parasolki?