Publicystyka

Członkowie Powiatowych Rad Zatrudnienia i pracownicy PUP-ów są co roku szkoleni. Ponoć taki jest wymóg ustawowy. Szkolą je wyspecjalizowane firmy, które oczywiście nie robią tego z potrzeby serca ale z zamiarem osiągnięcia zysku. Szkolenie aby było bardziej "efektywne" odbywa się to często w sceneriach górskich kurortów. Tomaszowski PUP, który nie jest wyjątkiem, wydał na ten cel w okresie minionych 4 lat ponad 70 tysięcy złotych. Nikt oczywiście nie widzi problemu i nie uważa publicznych pieniędzy za zmarnotrawionych. Tylko dziennikarze, jak zwykle szukają sensacji.

Stary już ze mnie człowiek, a wciąż nie mogę się nadziwić, w jak dziwnym miejscu na ziemi przychodzi mi żyć. Miałem niedawno okazję przysłuchiwać się kilkukrotnie dyskusjom dotyczącym zmian, jakie zachodzą w Tomaszowie. Mówi się ponoć, że gdzie dwóch Polaków tam bywają trzy opinie w każdym temacie. Nikt też tak jak my nie potrafi narzekać. Ostatnio narzeka się u nas na zieleń, która ponoć znika z miasta a ono samo staje się zabetonowanym.

Większość urzędów miast i gmin w całej Polsce od początku tego roku żyje tylko zbliżającymi się wyborami samorządowymi. Trwają ciche licytacje: kto z kim, w jaki sposób i dlaczego. Z czasem oczywiście emocje narastają. Pojawiają się kolejne nazwiska na listach potencjalnych kandydatów na najwyższe stanowiska władzy lokalnej i radnych. Wśród faworytów najczęściej znajdują się aktualnie urzędujący szefowie miast i miasteczek.

Kolejne posiedzenia Komisji Rewizyjnej Rady Powiatu Tomaszowskiego poświęcone skardze na działalność jednego z rodzinnych domów dziecka kończą się właściwie na niczym. Wyznaczana są kolejne terminy, prowadzone są dysputy, z których kompletnie nic nie wynika. Większości radnych sprawa właściwie nie interesuje, mimo, że skarga mówi o tak wielu nieprawidłowościach, że aż trudno uwierzyć, by dotychczas odpowiedzialni, powiatowi urzędnicy, nie byli w stanie ich dostrzec. Jedyną radną, która mocniej „drąży” w temacie jest Małgorzata Nowak. Inni radni proszą np. by zdefiniować im słowo: przemoc.

Marcin Witko, poseł na Sejm RP, który jako pierwszy zadeklarował udział w wyborach prezydenckich specjalnie dla portalu NaszTomaszow.pl mowi o swoich planach oraz motywacjach. Polecamy rozmowę a także zachęcamy do merytorycznej, pozbawionej inwektyw i personalnych ataków dyskusji

Tym felietonem na portalu „Nasz Tomaszów” chciałbym zakończyć swoje cykliczne pisarstwo w postaci cyklu artykułów "Subiektywna Historia Rock’n’Rolla w Tomaszowie Mazowieckim". Może powrócę na łamy portalu w innej formule, o innej, tematycznej konstrukcji artykułów. Ale dziś na ten temat nie chciałbym się wypowiadać. Na początku lipca na moją pocztę mailową wpłynęło od Marcina Jacobsona z Sopotu zaproszenie na jazzową imprezę z programem o niżej wymienionej treści:

Mam czasem wrażenie, że różnego rodzaju rankingi i zestawiania dotyczące funkcjonowania samorządów, miast, jakości życia mieszkańców oraz ich zamożności, wzięte są z przysłowiowego sufitu. Niedawno pismo samorządowe „Wspólnota” opublikowała ranking zamożności, który czytany bez zastanowienia jeży włosy na głowie przeciętnego mieszkańca Tomaszowa Mazowieckiego.

Po długim „milczeniu” powracam na łamy portalu „nasz tomaszow” tym razem w nietypowej treści mojego cyklu felietonów, Subiektywna Historia Rock’n’Rolla w Tomaszowie Maz.

Napisanie dzisiejszego felietonu zainspirowały komentarze kilku użytkowników portalu dotyczące celowości wydatkowania pieniędzy publicznych na opiekę nad bezdomnymi zwierzętami. Przyznam, że sam często zadaję pytania o sensowność niektórych wydatków budżetu miasta czy państwa, zwierzęcy problem jest jednak moim zdaniem szczególny.

Tomaszowskie Schronisko dla Bezdomnych Zwierząt przy ulicy Kępa od lat stanowi zarzewie wielu róznych konfliktów. Ich powód jest zawsze ten sam, czyli brak wystarczających funduszy na jego utrzymanie i brak jakichkolwiek inwestycji ze strony właściciela, którym jest miasto. Jego prowadzenie jest zadaniem własnym władz samorządowych, jednak niemal od zawsze obowiązek ten cedują one na inne podmioty. Organizowane są kolejne przetargi i schronisko przechodzi z rąk do rąk. W ostatnim czasie poziom absurdu doprowadzono do tego stopnia, że postępowania konkursowe organizowane są co roku. Kryterium podstawowe ich rozstrzygnięcia, to oczywiście najniższa cena. Trudno się więc dziwić, że oszczędzać trzeba na wszystkim, głównie na zwięrzętach, dla których przytulisko zostało przecież stworzone. Oszczędza się również na pracownikach i na czym się tylko da a przecież dzierżawca chciałby także jakieś pieniądze na wykonywanej usłudze zarabiać. Im wieksze, tym oczywiście lepiej

Przyznam, że nic mnie tak nie śmieszy, jak dyskusje przedwyborcze i dywagacje na temat tego, kto powinien zostać prezydentem miasta. Większość osób, z którymi miałem okazję rozmawiać, chciałaby aby „najwyższy stołek” przy ulicy POW zmienił właściciela. Nikt jednak nie potrafi odpowiedzieć na pytanie: kto miałby Rafała Zagozdona zastąpić.

Wszyscy, którym bliskie są idee republikanizmu, mieli okazję w miony wtorek spotkać się w auli Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego z prezesem Stowarzyszenia „Republikanie”. Przemysławem Wiplerem. Na dworze temperatura ponad 30 stopni Celsjusza, wewnątrz z całą pewnością kilka kresek na słupku termometru więcej. Mimo, że to sam środek wakacji, uniwersytecka sala wypełniona była po brzegi. Średnia wieku uczestników spotkania wyniosła poniżej trzydziestki. Tematyka? Taka, jak zawsze!

Urząd Miasta na organizację festynu wydał 38 tysięcy złotych. Poza tomaszowskim artystą wystąpili na nim także mało znani uczestnicy programów telewizyjnych. Dla porównania za podobne pieniądze można zorganizować koncert Strachów na Lachy albo Kultu (pod warunkiem, że zdążymy przed wakacjami, bo Kazik w miesiącach letnich się regeneruje). W sumie całość kosztowała ponad 50 tysięcy złotych. Nie do wiary? A jednak...

Dzisiejszy temat ma charakter nieco drażliwy, ponieważ dotyczy (przynajmniej teoretycznie) naszego codziennego bezpieczeństwa. Otóż, być może udało się Wam w natłoku codziennych informacji, zauważyć też taką, mówiącą o „kupowaniu” przez samorządy (oczywiście od Policji) tzw. dodatkowych patroli, które mają czuwać nad tym, by obywatelom nic złego się nie stało.

Wielokrotnie miałem okazję czytać na portalu o utrudnieniach komunikacyjnych, jakie pojawiają się w związku prowadzonymi remontami tomaszowskich ulic. Być może część z nich jest rzeczywiście wynikiem złego planowania i braku synchronizacji.

Po raz kolejny jesteśmy hojnie częstowani mdłą papką medialną, która chyba czemuś ma służyć, ale nie jest to raczej służba o charakterze publicznym, chociaż z tym ostatnim słowem może się ona cokolwiek kojarzyć.

Okazuje się, że nic w tym kraju nie wychodzi tak dobrze, jak działania pozorowane. Nie można bowiem nazwać inaczej pomysłów dotyczących całkowitego zakazu posługiwania się służbowymi kartami płatniczymi przez polityków, pełniących funkcje publiczne na szczeblu krajowym, jak i lokalnym. Projekt takiej zmiany w ustawie zgłosił właśnie do laski marszałkowskiej klub poselski Prawa i Sprawiedliwości. Pomysł pojawił się po upublicznieniu informacji na temat wystawnych przyjęć organizowanych na koszt podatników przez ministrów i urzędników Rządu Donalda Tuska.

Właściciele mieszkań oraz domów, pobudowanych na działkach oddanych w użytkowanie wieczyste, co jakiś czas są zaskakiwani podwyżkami opłat rocznych za korzystanie z gruntów należących do samorządów lub Skarbu Państwa. Często ich szokujący rozmiar jest wynikiem zaniedbań ze strony władz, które uprawnione są do okresowego przeszacowywania wartości działek, co stanowi podstawę do naliczania nowych opłat. Oczywistym jest, że jeśli w niektórych przypadkach podmiot uprawniony nie dokonywał przeszacowań przez 20 lat, to podwyżka musi być znacząca.

Przyznam się, że o publicznych występach radnego Wiesława Boronia zacząłem w ostatnim czasie pisać z niemałym lękiem. Najchętniej nie pisałbym o nich wcale, by nie narażać się na kolejny pomysł, aby uczynić ze mnie personę non grata już nie tylko na komisji, prowadzonej przez radnego ale także w innych całkowicie dostępnych i publicznych miejscach. Po radnym można się spodziewać wszystkiego i wcale nie zdziwiłbym się, gdyby przyszło mu do głowy ustawić na miejskich rogatkach tablice ostrzegające przed moją osobą nielicznych przyjeżdżających do nas turystów. Boroniowi podobnych pomysłów nie brakuje i na każdej niemal sesji dzieli się nimi z innymi samorządowcami, wywołując znudzenie a bywa, że irytację i zniecierpliwienie.

Jesienną kampanię wyborczą czuć już w podmuchach lipcowego wiatru. Mimo wakacji nie ustają zwyczajne w takich okolicznościach układanki i przepychanki. Urzędy, niczym innym nie żyją, jak tylko potencjalnymi kandydatami na radnych, czy starostów. Pojawiają się wciąż nowe nazwiska na liście pretendentów do miękkiego fotela prezydenta miasta.