Publicystyka

Podczas, gdy kilka osób w najlepsze bawi się na wodzie, 450 rodzin  przeżywa katusze. Nie pozostaje im nic innego jak siedzenie w domach. W Karolinowie na ulicach Wodnej czy Słonecznej, hałasu motorówek i skuterów  nie zatrzymują nawet okna dźwiękoszczelne. Męką jest wyjście na taras lub do pielęgnowanego – w większości przypadków przez kilkadziesiąt lat – przydomowego ogrodu. Grill z przyjaciółmi, wieczorne ognisko, spacer z dzieckiem nad wodę – to wszystko się skończyło lub okupione jest potężnym dyskomfortem. Sytuacja trwa nieprzerwanie co roku od końca marca aż do początków listopada. Tutaj już nie tylko nie da się odpocząć ale nawet nie da się żyć – twierdzą mieszkańcy Karolinowa nad Zalewem Sulejowskim

Jakiś czas temu, będąc gościem u dyrektora jednej z tomaszowskich podstawówek byłem świadkiem pewnej scenki, która zwróciła moją uwagę. Otóż jedna z nauczycielek przyprowadziła ucznia, który zachowywał się agresywnie w stosunku do koleżanek. Chłopiec dostał „reprymendę”, spuścił głowę i wyszedł bez słowa. Kolejnego dnia trafiłem na sytuację identyczną. Uczeń znowu trafił do dyrektora. Po raz kolejny komuś dokuczał. Zapytałem, jak często takie zdarzenia z udziałem dzieciaka mają miejsce. Usłyszałem, że codziennie…. Byłem w szoku. Pomijam już nawet sam fakt, że dyrektor szkoły, nie powinien stanowić „straszaka”. Chodzi o to, że w systemie oświatowym coś nie działa.

Znacie bajkę o ojcu, synu i ośle? Ostatnie wydarzenia w Warszawie i na naszym własnym tomaszowskim podwórku przypomniały mi to opowiadanie. Nieważne co się zrobi, jakie działania podejmie – zawsze znajdzie się kij do uderzenia.

Często słyszy się o tym, że Centralne Biuro Antykorupcyjne jest niczym innym jak policją polityczną. Faktycznie niektóre podejmmowane dzialania mogłyby nasuwać takie skojarzenia. Niedawno miałem okazję sprawdzić sam jak działa to zbrojne ramię partii Jarosława Kaczyńskiego. Złożyłem zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przy wydawaniu pewnej decyzji administracyjnej w jednej z gmin powiatu tomaszowskiego.

Panie Boże! Widzisz i nie grzmisz! – Chciałoby się zawołać, kiedy w lokalnej prasie czyta się wypowiedzi samorządowych gwiazd Koalicji Obywatelskiej. Tym razem rzecz dotyczy planowanej budowy centrum hotelowo konferencyjnego na tomaszowskich błoniach w bezpośrednim sąsiedztwie Areny Lodowej. Cały kontekst, który dotyczy odwiertów geotermalnych, skwituje krótko.

Już prawie 15 lat prowadzę portal NaszTomaszow.pl. Dorobiłem się w tym czasie licznego grona "fanów" ale i osób, które za mną nie przepadają. Z uwagi na to, że mój telefon jest ogólnie dostępny czasem telefonują do mnie i jedni i drudzy. Czasami zgłaszają jakieś problemy, a bywa, że chcą po prostu porozmawiać lub wylać kubek gorzkich żali. Niezwykle ciężko jest czasami wyjaśniać sprawy dla nas oczywiste, którymi zajmujemy się na co dzień. Dodatkowo ja sam używam często skrótów myślowych, nie zawsze całkiem zrozumiałych dla ogółu. Ten sam problem większość osób opisujących rzeczywistość z własnego punktu widzenia (lub jak ktoś woli perspektywy). No ale do rzeczy. Jeden z dzisiejszych telefonów dotyczył samorządowych spółek. Temat, można powiedzieć: rzeka. No i można na nim nieźle "popłynąć". Dlaczego? Otóż dlatego, że spółka spółce nie jest równa. Dla zwykłego mieszkańca miasta to byt najczęściej obcy. Reaguje więc na "sprzedawane" mu hasła: strata, długi, pożyczki, kredyty, zadłużenie itd. To te, które wywołują największe emocje. Do tego dochodzą radni, którzy o spółkach nie mając pojęcia chętnie się tymi hasłami posługują. Być może sami sobie wydają się mądrzejsi.

Być może będzie to najkrótszy felieton, jaki kiedykolwiek napisałem. Będzie to tym razem raczej zwrócenie uwagi na pewną prawidłowość, bez głębszej analizy. O co chodzi? O protesty związane z ostatnimi wyborami na Białorusi. Temat pozornie obcy nam lokalnie, ale chyba nie do końca, skoro szereg polityków (także u nas) wyraża ochoczo poparcie dla protestujących Białorusinów. Ponadto w Tomaszowie mieszka wiele osób z białorusią związanych rodzinnie. W tym i ja sam. Pomijając cały szereg geopolitycznych uwarunkowań i dyskusji na temat legalności i prawidłowości prezydenckiej elekcji, wsłuchuje się w głosy dziennikarzy, komentatorów i polityków. Z przykrością stwierdzam, że przez ten ostatni tydzień z ust tych ważnych i mądrych osób właściwie nie usłyszałem ani słowa o Polakach zamieszkujących Białoruś. Według oficjalnych danych mieszka ich tam około 300 tysięcy. Nieoficjalne dane mówią o prawie półtora miliona. To 1/6 wszystkich obywateli Białorusi, którzy przez całe lata byli szykanowani przez reżim Łukaszenki. Czy mówienie o Polakach za wschodnią granicą jest u nas passe? Wszystko na to wskazuje.

Znamy już wyniki matur oraz naborów do szkół ponadpodstawowych w powiecie tomaszowskim. Od rana dzwoni redakcyjny telefon. Przeprowadziłem szereg rozmów ze zbulwersowanymi rodzicami. Sytuacja jest tragiczna. Może wreszcie czas, aby ktoś powiedział wprost: oświata w Tomaszowie pozostaje w totalnym chaosie, będącym już na granicy rozkładu. Nie odpowiadają za to w sposób bezpośredni radni, ani nawet członkowie Zarządu Powiatu, którzy swoje decyzje opierają przecież na danych, które są im prezentowane zapewne z konkretnym komentarzem przez naczelniczkę wydziału oświaty panią Beatę Stańczyk. Od dłuższego czasu powtarzam, że pora na dobrą zmianę, bo ta którą wprowadzono w ubiegłej kadencji jest zła i nic nie wskazuje na to, że będzie lepiej. Aby coś się zmieniło potrzebny jest ktoś kreatywny, z nowatorskimi pomysłami, energiczny i potrafiący współpracować na co dzień z dyrektorami. W mojej opinii taką osobą z całą pewnością nie jest wspomniana wcześniej Beata Stańczyk. Jest to o tyle ważne, że dla niektórych szkół mądra strategia wieloletnia to ich "być albo nie być". Powiem może nawet więcej. To być albo nie być dla całego miasta.

Arkadiusz Gajewski, jeden z lokalnych liderów Platformy Obywatelskiej w ostatnich latach, zwykł był mawiać, że lewicowość jest "cechą umysłów prostych". Było to w czasach, kiedy partia reprezentowała tradycyjny system wartości oparty na chadeckiej formule. Wyobrażam sobie, jak trudno mu dzisiaj odnaleźć się w partyjnym środowisku, zdominowanym przez obyczajową lewicę. Trudno ale i łatwo zarazem. Ta prostota bowiem ma też swoje zalety. Ludźmi, którzy swoje funkcjonowanie opierają na kilku zaledwie prostych hasłach niezwykle łatwo jest manipulować. Po co to robić? Oto właśnie jest pytanie. Chociaż tak naprawdę i tu odpowiedź jest prosta. Dla bieżących politycznych i osobistych korzyści. 

Na łamach naszego portalu pisaliśmy już na temat planowanej przez firmę Tompol inwestycji w miejscowości Dąbrowa. Zgodnie z informacją na stronie internetowej dewelopera powstać ma tutaj 12 (3 kondygnacyjnych) budynków wielorodzinnych, gdzie znajdzie się łącznie 700 mieszkań. Inwestycja budzi sporo wątpliwości, ponieważ niesie ze sobą liczne problemy, o których władze gminy Tomaszów, wydające decyzję o warunkach zabudowy najwyraźniej nie pomyślały. Obecnie powstaje już pierwszy etap, czyli budynek z 33 lokalami o łącznej powierzchni użytkowej prawie 2000 metrów. Inwestycji warto się przyjrzeć bliżej. Pokażemy Wam też wspomnianą "wuzetkę".

W minionym tygodniu poruszaliśmy na łamach portalu temat tomaszowskiej oświaty. Okazuje się, że nie jest różowo. Świadczą o tym komentarze pod opublikowanymi tekstami. To czego brakuje najbardziej to spójna miejsko - powiatowa strategia. Tej nie ma kto przygotować, bo wezmą się za nią albo urzędnicy (z całym do nich szacunkiem), albo nauczuciele (nie odmawiając i im należnego szacunku). Rzecz w tym, że z doświadczeń dotychczasowych można wnioskować, że albo będą reprezentowac jedynie własną grupę zawodową, albo postawę "tego się nie da zrobić". Dzisiaj jednak spojrzymy na nauczycieli nieco inaczej, ponieważ są oni także beneficjentami systemu. By tak jednek było trzeba im stworzyć odwpowiednie warunki oraz system motywacyjny oraz możliwości rozwoju osobistego i zawodowego. I to nie tylko te wynikające z "karty nauczyciela" ale też takie, które może zapewnić pracodawca. Aby jednen z moich ulubionych dziennikarzy TIT nie miał znowu okazji napisać, że powinienem więcej konkretów a mniej filozofii w swoich tekstach zawierać, posłużę się liczbami, które zbierałem. Dziękuję dyrektorom szkół, którzy mi je przygotowywali, chociaż czuję się rozczarowany tym, że nie były one dostępne ad hoc w Wydziale Oświaty Starostwa Powiatowego. Przepraszam, że nałożyłem na Was dodatkowe zajęcia, ale zapewniam, że w dobrej wierze.

Udostępniając te zdjęcia z "extra" charakteryzacją... dzielę się moimi subiektywnymi przemyśleniami. Napis na nich jest skierowany dla tych, co nie lubią podejmowanych przez obecny rząd decyzji. Polityczny, co więcej wulgarny. Zgadzam się, że zawsze o jeden raz za dużo jeśli chodzi o treść w poście. Oczywiście nie powinni, żadna kobieta czy mężczyzna dawać przyzwolenia na przemoc, nie tylko tą fizyczną.

Noblesse oblige... no tak, pojęcie dzisiaj trącące "myszką". Mało kto je rozumie a jeszcze mniej osób stosuje. Samorząd to miejsce w naszym ustroju dosyć wyjątkowe. Za założenia ma on stanowić element tzw. małej ojczyzny, ale jak sama nazwa mówi, daje możliwość samostanowienia lokalnym społecznościom. W tym roku mija 30 lat od wprowadzenia reformy samorządowej. Wiele osób twierdzi, że jest to jedna z najlepszych zmian jakie udało się w tamtym okresie wprowadzić. To prawda, ale nie można zapominać, że ma ona też swoje ciemne strony. Dlaczego? Otóż niemal natychmiast partyjne kliki połapały się, że samorządy mogą być łupem, dzięki któremu można poddkarmiać całe grupy osób, często pozbawione jakichkolwiek kwalifikacji. 25 lat temu, jako osoba rozpoczynająca swoją przygodę z działalnością publiczną, reprezentowałem jednego z kandydatów, ubiegających się o poselski mandat z listy tworzącej się Platformy Obywatelskiej. Na jednym ze spotkań komitetu wyborczego w okręgu piotrkowskim usłyszałem z ust jednej z kandydatek, że za rok są wybory samorządowe i tam dopiero trzeba będzie powalczyć, bo.... w samorządach jest kasa. Szczerze powiem, że nie za bardzo wtedy załapałem o co dokładnie chodzi. Dzisiaj już wiem i niestety mam wrażenie, że przez te ćwierć wieku priorytety partyjnych gangów się nie zmieniły. Kiedyś pisałem już o synekurach, które nazywam "srołkami". Miejscach, gdzie dostaje się pieniądze, a niczym nie trzeba potrafić się wykazać.

Dwa tygodnie temu upłynął termin zapisów do szkół ponadpodstawowych. Ósmoklasiści za pomocą systemu teleinformatycznego deklarowali swoje preferencje edukacyjne na kolejne lata. Uczniowie mieli możliwość zaznaczenia szkół tzw. pierwszego wyboru, oraz szkół alternatywnych. Ku zaskoczeniu wielu osób, brakuje chętnych do najbardziej renomowanego w naszym mieście II Liceum Ogólnokształcącego. Najbardziej zaskoczeni są Ci, którzy oświatą zarządzają, chociaż właściwiej byłoby powiedzieć administrują. Zdziwienie może budzić zdziwienie, bo mamy do czynienia nie z przypadkowym zdarzeniem ale procesem, który dzieje się już od dłuższego czasu. Z zespołem zdarzeń przyczynowo skutkowych, które nie zawsze wynikają z winy edukacyjnych administratorów. Ponoszą oni jednak winę bierności, braku myślenia wizjonerskiego, opartego o wieloletnie strategie. Być może prawo oświatowe jest wyjątkowo skomplikowanym, ale która jego gałąź nie jest. Osobiście przed postępującą degradacją szkolnictwa ostrzegam od kilku lat. Zamiast rzeczowej dyskusji, obserwuję ironiczne uśmieszki tych, którzy wiedzą lepiej.

Niniejszy felieton nie jest próbą zdyskredytowania niezrównoważonego emocjonalnie radnego. Dlatego poza opisem zdarzeń nie znajdziecie tu jego nazwiska. Jest natomiast krytyką Prezydenta miasta, który w mojej ocenie nie podejmuje właściwych działań aby zapewnić bezpieczeństwo i odpowiednie warunki pracy swoim pracownikom. A chyba najwyższa pora, by zacząć to robić, bo niedopuszczalnym jest, by ludzie w magistracie i jednostkach mu podległych skarżyli się, płakali po kątach i równocześnie bali się poprosić o pomoc.

Jedną ze zmarłych dzisiaj osób, zarażonych koronawirusem, jest tomaszowski prawnik, który uczestniczył w przedwyborczym szkoleniu w gminie Mniszków. Ognisko korononawirusa, jakie tam się pojawiło należy chyba do najbardziej śmiertelnych w województwie. Nie wiadomo z jakim szczepem wirusa mamy do czynienia, okazuje się on jednak wyjątkowo złośliwy i agresywny. O ile wspomniany radca prawny był w wieku 60+, to jestem w stałym kontakcie z dwoma młodymi osobami, które zaraziły się z tego samego źródła.

Przyszła pora na krótkie i subiektywne podsumowanie wyborcze. Wyniki oficjalne poznaliśmy już wczoraj. Które to już z rzędu wybory sromotnie przegrane przez Platformę Wyborczą? Każde kolejne niczego nie uczą. Co gorsza utwierdzają działaczy tej partii w mylnym przekonaniu o swojej wielkości, mądrości i ważności. Dzisiaj ekscytują się "sukcesem" Rafała Trzaskowskiego, który de facto żadnym sukcesem nie jest, bowiem poparcie dla niego samego, jak i macierzystego ugrupowania to wciąż poziom okolo 20-30 procent. Już wyniki pierwszej tury były nieco zawyżone dla kandydata PO. Jak zwracają uwagę działacze lewicy (gwoli infantylnego usprawiedliwienia własnej sromotnej porażki) część ich wyborców głosowała na RT upatrując w nim większe szanse na zwycięstwo. Ja dodałbym, że nawet dla podkreślającej swój liberalizm obyczajowy socjaldemokracji Robert Biedroń, manifestujący swój homoseksualizm, był jednak zbyt daleko posuniętą ekstrawagancją. De facto, jak się zna różne postacie z tych kręgów, oczywistym jest, że trudno o środowiska bardziej seksistowskie. Tylko na co trzecią jedynkę na liście (w 41 okręgach wyborczych) trafiła kobieta. Podobnie było w koalicyjnym komitecie PO. No i gdzie to równouprawnienie? No ok, w PIS było ich jeszcze mniej.

Ostatni mój felieton przed ciszą przedwyborczą. Szczerze mówiąc miałem już spuścić zasłonę milczenia na żenujący a często rynsztokowy poziom "ludożerki" kampanijnej. Obserwując co się dzieje, dziwię się, że ktokolwiek w ogóle chce w tym cyrku brać udział. Do stukania zachęcił mnie ultrademokratyczny Facebook, który ni z tego ni z owego mój wpis usunął. Jeśli ktoś miał wątpliwości, co do tego, że jakieś "szemrane postacie" manipulują opinią publiczną, to chciałbym go ich pozbawić. No więc o co chodzi? O kolejny mój wpis zniechęcający do uczestnictwa w 2. turze tzw. wyborów prezydenckich.

Poczta Polska dostarcza w ostatnim czasie do skrzynek listowych ulotki sygnowane przez Komitet Wyborczy Kandydata na Prezydenta Andrzeja Dudy. Budzą one (i słusznie) już nie tylko kontrowersje ale i oburzenia. Nie wiem kto w kwestiiach marketingu politycznego doradza Prezydentowi, ale delikatnie to ujmując, nie był to najlepszy wybór.

Zastanawialiście się na kogo zagłosować w 2. turze wyborów prezydenckich? Nie zadaję tego pytania wyznawcom (celowo używam tego słowa) jednej z dwóch grup, które coraz bardziej przypominają sekty, ale osobom, które poza emocjami, kierują się także pogłębionymi analizami i nie lubią, kiedy traktuje się ich niczym kompletnych... idiotów. Od dawna już wmawia się nam, że musimy iść na wybory, że powinniśmy wybierać, że to obowiązek, że nawet jeśli kandydat nam się nie podoba, to i tak powinniśmy się zdecydować na tak zwane mniejsze zło. Nazywam to neologizmem politycznym. Czy aby na pewno musimy? Sam akt głosowania w systemie demokratycznym ma charakter dobrowolny, a nie wzięcie w nim udziału może być również wyrażeniem własnej opinii. Czyż nie absurdalnym jest wybierać jakiekolwiek zło, kiedy tego robić nie musimy. Czy mniejsze, czy większe... nie ma to w tym przypadku różnicy. Przecież zło dobrem należy zwyciężać. Że pozwalamy wybierać w ten sposób innym? Z etycznego punktu widzenia, może okazać się to najwłaściwsze, szczególnie kiedy obserwujemy to, w jaki sposób prowadzona jest kampania wyborcza jednego i drugiego kandydata. Imperatywna może być tu więc jedynie negacja niegodziwości.