Publicystyka

Cztery miesiące od rozstrzygnięcia wyborów samorządowych, rozwieszania plakatów, rozdawania ulotek zabiegania od wyborców Media prawie co dzień przekazują nam wiadomości jakie stanowiska obsadzają nasi lokalni politycy. Czasem zdaje mi się, że informacje o takiej treści zupełnie wyparły newsy o działaniach przedstawicieli społeczeństwa, do niedawna jeszcze tak aktywnych i bezinteresownych - a przynajmniej kreujących taki wizerunek... Nikogo już to nie dziwi, bo takie zjawisko ma miejsce cyklicznie. Jako osoba blisko związana ze środowiskiem politycznym, zachowująca jednak suwerenność w tej kwestii, dostrzegam jednak bardzo pozytywne zjawiska.

Rzeczy proste są niemożliwe. Dziur w chodnikach nie warto łatać, bo przecież nikt się jeszcze nie przewrócił. A radni Internetu nie potrzebują, bo i po co? Dotąd nie mieli, to się mogą obejść. Muszę przyznać, że bycie radnym powiatu to dla mnie niezwykłe doświadczenie. Będąc radnym miejskim nie miałem pojęcia, że w jakimkolwiek urzędzie może panować tak destrukcyjny bałagan jaki panuje w starostwie.

W początkach lat osiemdziesiątych krytycy muzyczni próbowali przewidzieć kierunek w jakim podąży muzyka rockowa. Rozwój technologii elektronicznej i nagraniowej powodował, że z dużą pewnością część recenzentów wieszczyło koniec wykonawców takich jak Marley, Dylan, Young. Przyszłość muzyki upatrywano w kierunkach opartych na syntezatorach, komputerach i całym tym elektronicznym przetwarzaniu dźwięków. W wykonawcach takich jak Mike Oldfield starano się widzieć kontynuatorów rock and rolla. Czas pokazał coś wręcz przeciwnego: ci, o których mówiono, że nie potrafią śpiewać, są niewykształceni muzycznie, dali solidne podwaliny pod obecnie rozwijającego się rocka. Bowiem w muzyce najważniejsze są szczere emocje, autentyczny przekaz i charyzma.

Otrzymałem wczoraj z tomaszowskiego magistratu informację na temat obniżki wynagrodzeń dla członków zarządów oraz rad nadzorczych dwóch tomaszowskich spółek. Niby informacje nie były objęte żadnym "embargiem" (poza tymi mówiącymi o wynagrodzeniach rad nadzorczych) a i sam pisałem już o wygórowanych pensjach w miejskich spółkach wielokrotnie, to jednak tabelaryczne zestawienia zrobiły i na mnie wrażenie. Muszę przyznać, że poprzedni prezydent mocno zaszalał ustalając poziom dochodu niektórych osób.

Napiszę o płycie, o której można powiedzieć jedno: nadal wywołuje wiele kontrowersji, wzbudza skrajne uczucia i dzieli słuchaczy. Można ją pokochać lub znienawidzić.

Od lat obserwuję wydatki, jakie nasze miasto ponosi na tzw. profilaktykę uzależnień i jedno, co mogę powiedzieć na pewno, to jest to, że moim zdaniem, miliony złotych najzwyczajniej w świecie może nie tyle wyrzucamy w błoto (chociaż bywa i tak), co wydajemy w sposób nieefektywny na cele nie mające nic wspólnego z walką z narkomanią lub alkoholizmem.

Powszechny dostęp do pornografii w internecie jest niestety sprawą dosyć oczywistą. Mnożące się kolejne klony płatnych i bezpłatnych serwisów erotycznych przynoszą ich właścicielom gigantyczne dochody. Nawet jeśli za korzystanie z tej czy innej strony internetowej nie musimy płacić, to i tak dochód generują bardzo agresywne reklamy.

Jest takie miejsce, w samym sercu Warszawy przy ulicy Mazowieckiej 6/8, gdzie codziennie (oprócz poniedziałków) można posłuchać na żywo dobrej muzyki, które dziś stało się oazą, nie tylko polskiego jazzu, to - Jazz Klub Tygmont. Klub istnieje ponad 14 lat, a to oznacza, ze znalazł uznanie w oczach mieszkańców stolicy, miłośników dobrej muzyki, bluesa, jazzu, rock’n’rolla, rhytm&bluesa w Polsce, za granicą, zdobywając uznanie i dużą popularność.

Niektórzy twierdzą, że jest następcą Jimmiego Hendrixa. Wielu porównuje jego grę do innych uznanych sław gitary, jak na przykład Stevie Ray Vaughan. Te skojarzenia nie wyczerpują określeń stylu chłopaka, którego podejście do gry na gitarze opiera się na zacieraniu gatunkowych granic. Zanim jednak spotkała go zasłużona popularność, stało się jak w wielu innych historiach: trzeba było w odpowiednim miejscu i czasie poznać odpowiedniego człowieka.

Witkowyje, to termin, jaki usłyszałem dzisiaj od jednego z urzędników magistrackich, kiedy wybrałem się posłuchać obrad Rady Miejskiej. W ten sposób pracownik ten skomentował zmiany personalne w mieście oraz w spółkach podległych prezydentowi.

Od blisko 10 lat Powiat Tomaszowski przyznaje statuetki swoim "przyjaciołom". Najczęściej odbywa się to przy okazji hucznie obchodzonych Powiatowych Spotkań Noworocznych, o których nie tak dawno temu miałem okazję kilka słów napisać, wywołując dosyć nerwowe rekacje wśród (na szczęście nnielicznej) grupy radnych.

W samorządach funkcjonują od lat osoby, które można śmiało określić mianem "niezatapialnych". Osoby, które narobią bałaganu w jednym miejscu, przesuwane są na inne stanowiska. Nikt nie zwraca uwagi na kompetencje, fachowość, czy dotychczasowe "osiągnięcia" zawodowe. Liczy się przynależność do konkretnej partyjnej grupy interesów, by raz za razem czuć się wybitnym i niezastąpionym specjalistą. Ludzie ci są radnymi, urzędnikami wyższego szczebla, dyrektorami i prezesami samorządowych spółek. Co ciekawe w prywatnym biznesie nie sprawdzają się i nikt ich nie chce, a jak już któreś z nich trafi w "ręce prywaciarza" szybko ucieka do nawet gorzej płatnej ale samorządowej albo państwowej roboty. Tu przecież nikt nikogo nigdy nie rozlicza, bo to albo kolega z partii albo koalicjant. Może być też koleś od kielicha, bo i takie przypadki również w tomaszowskich realiach wcale do rzadkości nie należały.

Od razu i bez bicia przyznam się, że do napisania tego krótkiego tekstu skłonił mnie dzisiejszy materiał, dotyczący oznakowania ulicy Piłsudskiego i Placu Tadeusza Kościuszki. Dokładniej ujmując i zawężając problem chodzi mi o lokalizację na centralnym placu postoju taksówek. Nie wiem, kto z takim pomysłem wyszedł ani kto za nim lobbował (ja z cała pewnością nie) ale jest on w mojej ocenie, jako mieszkańca miasta, delikatnie mówiąc absurdalny.

Ludzie mają dziwny zwyczaj telefonowania do mnie aby zapytać mnie o to, co zamierzają zrobić osoby, z którymi często mam stosunkowo luźny związek albo nie czuję się upoważniony udzielać w ich imieniu informacji. Nie pojmuję skąd to przekonanie, że ja zawsze muszę wiedzieć coś, czego nie wiedzą wszyscy inni. Ech, te plociuchy.... Jest jednak coś, co zastanowiło mnie po raz kolejny w tym tygodniu i chyba wymaga kilku słów wyjaśnienia.

Już za tydzień odbędzie się kolejna edycja Powiatowych Spotkań Noworocznych, imprezy organizowanej przez tomaszowskie Starostwo Powiatowe. W ciągu kilku ostatnich lat Zarząd kierowany przez starostę Piotra Kagankiewcza najwyraźniej utracił poczucie rzeczywistości i przede wszystkim przyzwoitości przeznaczając na tę jedyną w roku "wieczornicę" dla lokalnych notabli i zaproszonych przez nich gości coraz więcej pieniędzy. 76 tysięcy złotych to kwota dla wielu osób niewyobrażalna, a ponieważ pochodząca z środków publicznych, wydawana lekką ręką. W mojej opinii działanie takie można nazwać co najmniej niegospodarnym. Niestety to nie jedyny przykład marnotrawstwa.

Zmieniają się zasady wynajmu i sprzedaży mieszkań wchodzących w skład majątku miasta. Złą wiadomością dla najemców i lokatorów jest podwyżka czynszu na poziomie sięgającym 5 procent. Dobrą wiadomością dla podatników są zmiany w systemie naliczania bonifikat przy sprzedaży mieszkań, chociaż zmiany te są wciąż zbyt mało zdecydowane i mogą okazać się iluzoryczne.

Ciekawy pomysł w czasie ostatniej sesji Rady Miejskiej przedstawił prezydent Marcin Witko. Chodzi o plany utworzenia zakładu budżetowego, którego celem ma być utrzymywanie w czystości miejskich terenów, obsługa schroniska dla bezdomnych zwierząt, targowiska i komunalnego cmentarza.

W minioną środę Rada Miejska debatowała m.in. nad projektem uchwały dotyczącym zbycia nieruchomości zlokalizowanej przy ulicy Rzeźniczej, na której znajduje się Galeria Arkady, prowadzona od 20 lat przez Mariusza Sobańskiego. Słowo debata jest jednak użyte tu mocno na wyrost, bo zamiast dyskusji mieliśmy do czynienia z bezprecedensowym pokazem arogancji, jakiego ja osobiście przez ostatnie kilkanaście lat w miejskim samorządzie nie zaobserwowałem.

Wydawnictwo „Perspektywy” co roku przygotowuje ranking najlepszych polskich szkół ponadgimnazjalnych . W styczniu ogłoszono je już po raz 17. Ocenie poddano około 2300 liceów. Dwie tomaszowskie szkoły, znalazły sie w gronie 500 najlepiej ocenionych. W kategorii techników oceniono prawie 1900 placówek. Tomaszowskie szkoły techniczne na tej liście nie prezentują się najlepiej.

Przyznam, że po raz kolejny przeraziłem się dzisiaj nie na żarty. Nie na żarty, bo temat związany jest z funkcjonowaniem Policji, a nie po raz pierwszy działania tej formacji budzą moje zastrzeżenia.